'Ah, neem nou nog wat!'
Ik snoep zelden tot nooit overdag.
Ik bewaar die calorieën liever voor de avond. Als ik lekker op de bank lig, en zin krijg in iets lekkers. Overdag kan ik prima van snoep en snacks afblijven, en daar maak ik dus graag gebruik van.
Ongevraagd gebak
Maar ik merk dat dit soms best lastig is. Want wat als ik ergens op bezoek ga, en ze presenteren mij een groot stuk gebak? Dan is het ook zo wat om dat af te slaan. Dus meestal eet ik dat dan braaf op, terwijl ik stiekem baal. Maar het voelt onbeleefd om het af te slaan. Bovendien heeft iemand moeite gedaan om iets lekkers te halen. Daar wil ik dan niet mijn neus voor ophalen.
Een tijdje terug kreeg ik bezoek dat zelf een banketstaaf meebracht voor bij de koffie. Een leuk cadeautje en een sympathiek gebaar! Dus ik sneed braaf een stuk voor haar af. Vervolgens sneed ik voor mezelf een heel smal stukje af.
En dat viel op.
Eten als sociale activiteit
Het zette me aan het denken.
Wat is dat voor sociale druk die rust op eten?
Een gebakje afslaan wordt nog wel eens gezien als 'ongezellig' of als 'niet meedoen'. Terwijl het soms simpelweg een persoonlijke gezondheidskeus is! Mensen die bijvoorbeeld bewust helemaal geen suiker meer eten zullen hiermee nog wel veel vaker geconfronteerd worden dan iemand als ik. Dat lijkt me best lastig. Zeker op feesten en partijen.
Scheiden van tafel en bed
Dat eten een belangrijke rol speelt zie je ook terug in het fenomeen 'scheiden van tafel en bed'. Bij een scheiding van tafel en bed ga je uit elkaar, maar je blijft nog wel officieel getrouwd. Dus blijkbaar telt het zwaar dat je niet meer samen eet!
Ik eet het liefst alleen
Als puntje bij paaltje komt, en ik écht wil genieten van mijn eten dan eet ik eerlijk gezegd het liefst alleen. Toen de kinderen nog klein waren, wachtte ik bijvoorbeeld tot ze allemaal in bed lagen voordat ik mezelf trakteerde op een patatje-met. Want alleen dan kon ik in alle rust eten en ook echt proeven.
Uit eten gaan vind ik best gezellig, maar voor het eten hoeft het dan weer minder voor mij. Want dan ben ik toch vooral druk bezig met praten met de ander(eren). En blijkbaar kan ik niet goed twee dingen tegelijk doen!
Samenvatting
Ik schreef deze post omdat ik merk dat er soms een bepaalde druk op zit om iets te eten in gezelschap. Ook als je er niet om gevraagd hebt. Het is dan onderdeel van het sociale gebeuren. Ik vind dat wel lastig, want ik wil eigenlijk helemaal geen groot stuk taart eten 's ochtends om 10 uur. Of een vet saucijsbroodje.
Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het gebaar niet waardeer. Zeker wel! Ik snap best dat mensen je uit aardigheid iets lekkers aanbieden.
Hoe ga jij om met eten bij sociale gelegenheden?
Ik kan wel van het eten genieten met gezelschap ik vind het ook geen probleem. En als ik iets niet wil een gebakje ofzo neem ik het gewoon niet.
Met mijn dieet had ik daar best weleens de balen van. Waarom moeten gezelligheid en eten synoniem zijn. Ik voelde me soms een buitenstaander en het werd niet altijd begrepen dat ik mijn eigen eten mee nam. Maar mijn dieet is best ingewikkeld en wisselt soms ook, dat ik liever mijn eigen eten mee nam. En dan was het oo niet per ongeluk besmet (gluten aan een mes of snijplank ofzo).
Ik ben er nu aan gewend. Leuk is het niet altijd. Het is wel makkelijker om op gewicht te blijven. Zo valt het bv nog niet mee om een zak chips te vinden die glutenvrij en melkvrij is (dan bedoel ik met een smaakje). En op visite heb ik meestal iets met minder calorien. Alcohol kan ik ook niet drinken. Maakt me niet uit, ook dat maakt het makkelijker om oo gewicht te blijven. Mijn gewicht is nogal belangrijk voor me. Met chronische vermoeidheid voel je elke extra kilo die je mee moet sjouwen.
Als gezelligheid en eten synoniem zijn is dat inderdaad best lastig soms! Fijn dat je nu een goede modus hebt gevonden om er mee om te gaan.
Ik vind dat ook zo moeilijk, als je dan afslaat, krijg je te horen, he doe niet zo ongezellig of het is niet altijd feest. Ik voel mij dan gelijk zo schuldig terwijl dat natuurlijk niet hoeft. Tegenwoordig heb ik een goed "excuus" mijn maag kan het niet meer verdragen
Ja, nu zal iedereen het wel begrijpen inderdaad Mevrouw Williams. Fijn!
Ik sla het gebak meestal toch wel af. Als wij s avonds naar een verjaardag gaan hebben wij meestal net gegeten op. Nou dan krijg ik er echt geen gebak bij in!
Als je net een maaltijd achter de kiezen hebt, is een gebakje inderdaad niet ideaal!
vind ik ook altijd wel lastig. Omdat ik vroeger een eetstoornis heb gehad lijkt het probleem bij mij dan ook groter als ik wat afsla, mensen zijn immers bang dat ik terugval. Terwijl ik me heel goed voel.
Dat lijkt me zeker lastig Irene. Vooral omdat mensen bezorgd om je zijn, terwijl er dus niets aan de hand is.
Ik mág het echt niet eten, dat snappen mensen dan wel. Maar persoonlijk ben ik sterk van mening dat als jij geen gebakje wilt, je dat zonder oordelen moet mogen afslaan. Ik denk dat het wellicht inspeelt ook op andermans gevoel/kun keuzes. Jij maakt een gezonde keuze, zij willen een gebakje en jouw gezonde keuze confronteert hen dan wellicht ergens. Dus: joh, doe gezellig mee.
Misschien kun je eerlijk zeggen: ik ben niet zo van de snoeperij overdag?
Dat alleen eten herken ik. Als ik gezellig ga kletsen ben ik gezellig aan het kletsen. Voor mij hoeven die twee dingen ook niet samen :)
Andersom, trouwens, als ik met iemand ergens ben en er is voor mij niets te eten, hebben mensen de neiging zelf ook niets te nemen, omdat ze dat dan lullig vinden voor mij.
Dat hoeft echt niet! Ik zeg dat dan ook hoor: neem! Geniet! Maakt mij echt niet uit, ik vind het fijn iemand te zien genieten. En vervelend als iemand om mij niets neemt.
Fijn dat je het herkent Anke! Als ik met iemand praat concentreer ik me echt helemaal op die persoon, en dan vind ik het lastig om ook nog mijn eten echt te proeven : )
Dat van dat confronterende aspect vind ik een goed punt. Wellicht speelt dat inderdaad ook een rol.
Ik lees nu je opmerking over dat het inspeelt op het schuldgevoel van de ander. Daarmee verwoord je iets wat ik ook al langer denk. Vooral in de discussie over toevoegingen, E-nummers en suiker in eten. Ik raak wel eens in een verhit gesprek waarbij mensen dan vooral blijven zeggen dat het zo slecht niet kan zijn, want het zijn door de overheid goedgekeurde E-nummers, en je hebt toch die hoogleraar die zegt dat suiker suiker is en blijft, of het nou geraffineerd is of niet? Ik vraag me en altijd af waarom mensen liever de ongezonde variant geloven dan de gezonde. Ik denk om de reden die jij noemt. ze voelen zich op een bepaalde manier aangesproken in hun gedrag en daarin komen ze in verzet.
Groeten Anita
Ik voel die druk niet en ben heel makkelijk in nee zeggen wat dit betreft. Ik vind het alleen altijd heel frustrerend als iemand op visite komt en niets wil, geen drinken en ook geen snack of iets. Zelf neem ik dus altijd wel iets te drinken als ik ergens kom, ook als ik geen dorst heb.
Dat snap ik wel Sammie. Je wilt je bezoek toch graag iets aanbieden. Ik zou als gast op z'n minst dan wel een glaasje water nemen.
Gelukkig bakt er bijna nooit iemand een taart voor me als ik op visite kom haha, dat zou ik namelijk ook lastig vinden.
Een koekje bij de koffie of een taartje op een verjaardag sla ik zonder moeite af, al doe ik dat niet altijd :p. Liefs.x
Dat vind ik ook altijd heel lastig. Ik ben echt een sociale eter, zodra er iemand eet, wil ik ook :-) (Is dat de definitie van een sociale eter, of gewoon van een snoeperd?)
Ik vind dat je wel iets af moet kunnen slaan, en ik denk dat de meeste mensen dat ook wel begrijpen (want wie heeft er niet in die situatie gezeten...). Ik denk echter wel dat veel mensen net doen alsof het niet kan, omdat ze op dat moment zelf niet genoeg discipline op kunnen brengen. Ik betrap mezelf er ook nog wel eens op, dat ik iemand aanmoedig om ook iets te nemen, juist omdat ik zelf nog iets wil.
Ik vind het mooi dat je zoveel zelfkennis hebt Sjoukje : ) dat je herkent dat je soms iemand aanmoedigt iets te eten omdat je er zelf zin in hebt : )
Sociale eter klinkt mooier dan snoeperd! Dus ik zou voor de eerste term gaan ; )
Herkenbaar! Vanwege de voedsel intoleranties kan ik op zich wel makkelijk iets weigeren. Het meeste mag ik toch niet eten ;-). Maar ik merk vaak hoe ongemakkelijk mensen zich voelen als ik dan niets eet /snoep en de rest van het gezelschap wel. Om die reden neem ik soms zelf iets mee wat ik wel kan eten (meestal iets zelf gebakken).
Soms kopen mensen iets speciaal voor mij dat glutenvrij en lactose is. Dat eet ik dan op, ook al is het meestal iets dat ik zelf nooit zou kopen omdat het vaak niet eens lekker is. Maar dan eet ik het op uit blijk van waardering dat iemand de moeite nam.
Wat dat betreft heb je helemaal gelijk, er is een enorme sociale druk rond eten en eten aanbieden/weigeren.
Lief dat mensen speciaal voor jou iets kopen dat glutenvrij en dergelijk is. Leuk dat ze zo'n moeite doen.
Ik heb nooit iets lekkers in huis. Totdat we bezoek krijgen. Dan voel ik druk om iets lekkers te moeten halen. En gek genoeg ben ik bij anderen teleurgesteld als zij dat niet hebben gedaan haha
Als je aangeeft dat je beter kan genieten/proeven als je alleen eet,is het erg attent als mensen dáár rekening mee houden. Vind ik.
Maar goed, ik sla altijd eten af, ik kan namelijk echt niks proeven als ik "sociale activiteiten" doe. Dan zit mijn energie in die activiteiten. Dan blokkeren andere functies. Maar dan met je daar zelf wel duidelijk in zijn, anders snappen anderen het niet.
Mijn vriendin neemt wel eens wat voor me mee, om láter op te eten. Zo kan het ook.
Wat een geweldige vriendin! Die kent jou duidelijk goed en begrijpt je : )
Ik kan helemaal met je meevoelen! Vooral dat verwijt dat je niet 'gezellig meedoet' kan ik me heel erg aantrekken. Alsof het alleen maar gezellig is met mij als ik iets lekkers mee-eet? Ik ben toch wel meer dan alleen diegene die het gebak snoept?
Toen ik drastisch mijn suikerinname terugbracht vond ik het nog lastiger. Wil je dan iets anders? (wat ook suiker bevatte) - nee dank je. Wil je dan dit? Wil je dan dat? Nee echt, ik hoef niet.
Nu word ik er iets losser in en neem ik met een verjaardag wel een gebakje, maar meestal vind ik ze niet lekker meer. Dat doe ik dus echt uit beleefdheid.
Mijn vader eet al jaren geen gebak meer. Die zegt gewoon keihard dat hij er niks om geeft. Op een of andere manier wordt dat gewoon geaccepteerd. Mijn moeder heeft aangepast eten, die neemt vaak zelf een koekje mee. Wat mensen dan ongezellig vinden. Raar hè.
Dat is zeker intrigerend Anita. Dat het van je vader gewoon geaccepteerd wordt, maar dat jij en je moeder je vaak nog moeten aanpassen. Wat is het geheim van je vader?
Is het misschien simpelweg dat hij zo heel duidelijk was?
Ik vind hem een inspiratie : )
Oh wat herkenbaar. Ik heb ook liever een cracker met oude kaas en een glaasje baileys 'savonds op de bank als guilty pleasure. Een stuk 'verplicht en sociaal gewenst' gebak sla ik overdag meestal over. Maar soms ontkom je er niet aan. Als je bij oudere mensen op bezoek gaat en ze hebben speciaal voor jou lekkers gehaald kan ik het niet over m'n hart verkrijgen te weigeren.
Nee, dan zou ik het inderdaad ook opeten. Gewoon omdat het zo aardig van ze is dat ze het hebben gekocht!
Ik vind het fijn om te lezen dat je het herkent, dat ik het liefst 's avonds in alle rust wat snack.
Ook herkenbaar, al vind ik het erg moeilijk om af te slaan.
Wat apart om te lezen, dat je overdag nooit snoept of snaait, want ook ik doe dat het liefst 's avonds.
Kinderen heb ik niet meer over de vloer, maar op een of andere manier smaakt het 's avonds gewoon beter ;)
Verder denk ik, dat je kunt afspreken met mensen bij wie je op bezoek gaat, dat je liever geen taart en dergelijke wilt.
Het is ook wel wat traditie om bezoek wat te eten te geven, meestal in de vorm van gebak, misschien een verouderde traditie?
En waarom zou het niet gezellig zijn zonder gebak, het gaat toch om de inhoud van een bezoek, een simpel koekje is dan toch ook goed...
Desnoods bak je zelf wat koekjes om toch de waarde van het bezoek aan te geven, want daar gaat het meestal om: Je doet iets bijzonders voor je bezoek!
Ook vind ik het niet eerlijk als iemand dan zegt, dat je niet gezellig bent als je geen gebakje of een stukje taart wilt, het is de verwachting van de ander, niet van jou.
En voor hetzelfde geld ook voor de ander niet, maar het "hoort zo..."
Patronen doorbreken :P
Groetjes Lily
Dat is een interessant gezichtspunt Lily, dat het 's avonds simpelweg lekkerder smaakt : )
Goed punt dat gasten iets aanbieden een soort traditie is. Ik denk dat het iets is om mensen te laten merken en voelen dat ze welkom zijn of zo. Dat je ze als het ware trakteert.
Zovaak gebeurt het ook weer niet dat ik een gebakje of zoiets 'moet' eten. Dus ik eet het gewoon op. Als ik zelf bezoek krijg dan bak ik vaak wat.En vind het leuk als mensen daar van genieten. Als men niet wil is het ook ok hoor. Ik vind het helemaal geen verkeerde gewoonte om bezoek wat lekkers aan te bieden.
Als mensen glutenintolerantie hebben of geen lactose verdragen dat weet ik dat meestal wel. Dit soort intoleranties lijken wel toe te nemen. Hoe zou dat komen ?
Als je iets gebakken hebt voor je bezoek dan straalt dat inderdaad iets hartelijks uit en de boodschap: 'Ik ben blij dat jullie er zijn en ik heb moeite voor jullie gedaan.'
Ik hoor ook vaker dat mensen bepaalde intoleranties hebben. Geen idee hoe het komt. Of zou het nu ook weer makkelijker te diagnosticeren zijn en lijkt het daarom alsof het vaker voorkomt?
Ik heb noet het idee dat anderen beledigd zijn als ik geen gebakje, koekje of iets dergelijks neem. Ik neem het anderen zelf in ieder geval niet kwalijk! :)
Dat is goed om te weten Mirjam. Bij jou kan ik dus gerust een gebakje afslaan : )
Zelf vind ik het ook helemaal prima als iemand iets niet blieft. Ik dring dan ook echt niet aan, want ik snap dat heel goed.
Ik heb 't weleens gevraagd: "Waarom is het zo belangrijk voor je dat ik dit stuk taart eet?".
Dat werd meteen in alle toonaarden ontkend....
Was ik er meteen vanaf! :-)
Dat vind ik werkelijk briljant Mariimma. Die ga ik onthouden : )
Ja er hangt heel veel stress rondom eten, zeker in sociale settings. Het is ook wel frappant dat jij rustiger en lekkerder eet als je alleen bent.
Ik lust alles wel en geniet er ook van, dus ik word er niet zo vaak mee gecontroleerd. Maar o wee als ik een keer besloten heb om niet te snoepen, dan valt het extra op! :P
Toen ik mijn man net leerde kennen at ik ook nooit zo relaxt.
Dan aten we bijvoorbeeld een keer patat, en als hij dan even naar de wc moest of zo propte ik lekker veel patat in mijn mond met een grote klodder mayonaise zoals ik het lekker vond.
Maar als hij er bij zat, at ik ze keurig één voor één en lette ik op dat er geen mayonaise op mijn gezicht zat.
Want helaas ben ik blijkbaar een slordige eter....
"gecontroleerd" moet "geconfronteerd" zijn!! Hoezo freudian slip! haha
Dat is zeker een intrigerende 'slip of the tongue' : )
Zeer herkenbaar. Mogelijk vroeger / de oudere generatie nog wel meer dan nu. Daar is eten en delen hartelijk en sociaal. Bij mijn ouders word je ongemerkt volgepropt met allerlei ongezond lekkers (terwijl ze zelf ongemerkt vrijwel niets eten, het gaat ze meer om het gastvrij zijn dan dat ze zelf geloven dat je gelukkig wordt van al dat vet en suiker)
Ja, en dat vind ik dan weer heel lief. Daarom vind ik het dan ook bijna onmogelijk om iets af te slaan. Want die mensen doen hun best en willen dit graag aanbieden.
Ik neem mijn lekkers ook het liefst 's avonds thuis. Dat vind ik het prettigste moment. Overdag heb ik niet zo'n moeite het snoepen te laten maar 's avonds 'moet' het. ;) Nee hoor, er moet niks, maar dan geniet ik er meest van. Als ik overdag al heb genomen, mag ik niks meer van mezelf. Ik eet graag heel gezond maar snoep ook graag. Op deze manier is het goed vol te houden met maar 1 snoepmoment per dag.
Ik heb precies hetzelfde Ineke : ) Als ik overdag al heb gesnoept dan vind ik ook dat ik 's avonds niet nog meer mag snoepen. Daarom bewaar ik het ook graag tot de avond!