Ambitieuze ouders
Het had een leuk en speels hardloopwedstrijdje voor peuters en kleuters moeten zijn.
Afgelopen zaterdag in het Oostenrijkse Linze.
Maar sommige ouders konden zich niet inhouden. En dat leverde foto's op van ouders met fanatieke blikken op hun gezichten, terwijl ze hun huilende peuter over de finish trokken.
Lees er meer over op mijn blog over hardlopen.
Wat denk jij: zijn ouders anno 2016 te pusherig?
Sommige ouders wel. Ik was vorige week voetbalcoach bij het voetbaltoernooi voor groep 3 en 4. Mijn mening is dat de kinderen plezier moeten hebben en aan het eind van het toernooi een leuke dag hebben gehad. Er waren alleen ouders die naar mij toe kwamen met de mededeling dat hun zoon/dochter niet gewisseld mocht worden, want het kindje was veel te goed in voetbal en er moest op een bepaalde manier opgesteld worden.
Laat kinderen gewoon kind zijn!
Ik vind ook altijd: 'Het gaat om het spel, en dat je het leuk hebt samen.' Maar ik ben dan ook totaal ambitieloos op sportief gebied.
Stoer dat je voetbalcoach bent zeg!
Wat sneu, het gaat er toch vooral om dat kinderen er plezier in hebben? Winnen is bij kinderen echt van ondergeschikt belang.
Haha, die foto. Ja, wij hadden bij de wedstrijden van mijn dochter ook altijd een vrouwtje erbij. Ze ging tussen de kinderen instaan om zo maar een goede plek te creëren voor haar dochter. Belachelijk gewoon.
Wij zeiden altijd tegen elkaar. Daar staat ze weer.
Het heeft ook zoiets onsympathieks vind ik...
bizar! ik merk daar gelukkig niet zo heel veel van. Hoewel ik wel ouders bij het ouder/ kind gym heb gehad die het te gemakkelijk vonden en 'kan ik net zo goed naar de speeltuin gaan' zeiden, omdat ze verwachten dat hun peuter bij mij leert turnen.
En een koprol moeten kunnen en het liefst ook op hun handen kunnen staan.
Dat ze spelenderwijs enorm veel leren hebben ze niet in de gaten, dat is spelen.
En als hun kind 'nee mama' zegt dan toch nog even een zetje geven. Of zelf hun kind maar over de kop gooien, op welke manier dan ook.
Dat het kind daarna dan niets meer durft vind ik niet zo raar.
Wel vind ik dat als je ergens lid van bent, je ook wel je best moet doen. Ook kinderen. Maar niet met geweld over de grenzen heen gaan.
Ik moet een beetje grinniken dat ouders hun kind zelf over de kop gooien... Terwijl het helemaal niet grappig is eigenlijk.
Ik ben het helemaal met je eens dat je niet hardhandig over grenzen van kinderen moet gaan.
Heb jarenlang langs de zijlijn gestaan terwijl mijn kinderen voetbalden....en weet je waar ik dan zo'n hekel aan had? Aan die betweterige ouders die naar hun spelende kinderen schreeuwden, verschrikkelijk! Ik vind dat zo triest om te zien hoe ouders met hun kinderen omgaan! Wij moedigde onze kinderen alleen maar aan, met het gevolg dat ik dus jarenlang aan de zijlijn mocht staan, mijn kinderen vonden voetbal dus erg leuk, maar ik niet! ;)
Dat lijkt me inderdaad niet prettig Inge. Maar superlief van je dat je je kinderen zo steunde terwijl je het zelf drie keer niks vond.
Mijn dochter was een goede judoka en mocht in de selectie van de sportschool. Ik ben 1 keer meegeweest naar een wedstrijd en ben vreselijk geschrokken van de manier waarop de ouders van de andere meisjes hun kind 'aanmoedigden' Vreselijk, vreselijk!
Gelukkig wilde ze na korte tijd alleen maar trainen en niet meer aan wedstrijden meedoen! Dit speelde 30 jaar geleden en volgens mij is er niets veranderd!
Mijn kinderen deden niet aan sport ,mijn zoon heeft tot zijn 17j samen met vrienden in de bossen rondom ons huis leger gespeelt met uniformen maar zonder geweren tochten doen en overlevingstochten en zo en op zondag ging de zoon en dochter naar de schouts tot hun 22j die hadden geen aanmoediging nodig.
Oh heerlijk, zo lekker samen én buiten spelen!