Hoe ver woon jij van je ouders vandaan?

Hoe ver woon jij van je ouders vandaan?Ik groeide op met de boodschap: 'Als je 18 bent ga je het huis uit.'

En aangezien mijn zusjes en ik alledrie VWO deden en gingen studeren, gingen we ook inderdaad alledrie op ons achttiende het huis uit. Alledrie gingen we in Utrecht studeren.

Mijn kinderen blijven wat langer thuis

Toen ik kinderen kreeg verwachtte ik op basis van mijn eigen ervaringen dat ze op hun achttiende het huis uit zouden gaan. Maar het liep anders. Mijn oudste dochter is inmiddels 20, en doet een LOI hbo-opleiding vertaler via de LOI. Dat combineert ze met een baan in een asielzoekerscentrum. Op dit moment woont ze nog thuis. Maar zo gauw ze genoeg inkomen heeft, wil ze graag op zichzelf gaan wonen.

Mijn oudste zoon is inmiddels 19 en doet een mbo-opleiding in Ede. Het is financieel het handigst dat hij op en neer reist. De andere drie zitten nog op de middelbare school.

Hoe ver woon jij van je ouders vandaan?

Nu ik er eenmaal aan gewend ben dat de kinderen wat langer blijven 'hangen' vind ik dat eigenlijk erg gezellig. En ik zou het leuk vinden als ze zich later een beetje in de buurt zouden gaan settelen. Maar het kan natuurlijk heel anders gaan. De tijd zal het leren.

Gemiddeld wonen Nederlandse kinderen een kleine 30 kilometer van hun ouders.

Mijn twee zussen wonen in Utrecht en Zeist en wonen dus 80 kilometer van onze ouders. Ik daarentegen woon op luttele meters afstand : ) Want ik woon aan de andere kant van wat ooit de boerderij van mijn opa was. Er zit alleen een muur tussen mij en mijn ouders. Ik woon in het deel waar vroeger mijn oma woonde. En mijn ouders wonen waar vroeger de stallen waren.

Mantelzorg en afstand

In de toekomst wil de overheid dat mensen meer voor hun ouders en familie gaan zorgen. Dan kan een grote afstand best lastig zijn. Volgens Claartje Mulder, hoogleraar demografie in Groningen, doen mensen die minder dan 5 kilometer van hun ouders wonen het meest. Hoe verder weg, hoe minder er wordt gedaan. Dat lijkt me ook niet zo verwonderlijk!

Het idee van mantelzorg kan voor sommige mensen misschien ook een reden zijn om juist flink wat kilometers afstand te nemen van ouders.

Levensloopbestendig wonen

Een goede manier om als ouder wordende mens langer thuis te kunnen blijven wonen is door je huis 'levensloopbestendig' te maken. Dat betekent dat je je huis zo aanpast en inricht, dat het je leven makkelijker maakt. Wordt de trap opklimmen bijvoorbeeld lastig? Dan kan een stoellift uitkomst brengen. Kenmerken van een levensloopbestendige woning zijn onder andere:

  • Geen drempels,
  • Een inloopdouche,
  • Een keuken met inductiekookplaat en
  • Een slaapkamer op de begane grond.
  • Brede deuren, zodat je er makkelijk door kunt met een rollator of rolstoel.
  • Wandbeugels op strategische plekken.
  • Een mengkraan in plaats van een gewone kraan.
  • Geen bovenkastjes in de keuken, of in ieder geval ondiepe keukenkastjes.

Centraal staat de gedachte, dat ook iemand die minder mobiel is, zonder problemen kan wonen en leven in het huis. Zonder angst voor ongelukken. En dankzij internet, kun je boodschappen online bestellen en thuis laten bezorgen. Op die manier kun je een stuk langer zelfredzaam blijven als moderne senior.

Tip: Maak gebruik van handige apparatuur, zoals een robotstofzuiger!

Leestip

Langer thuis blijven wonen

Zorgrobot Alice

Nou ben ik wel benieuwd: hoeveel kilometers zitten er tussen jou en je ouders?

En als je kinderen al wat ouder zijn: op hoeveel kilometer afstand wonen ze?

Vergelijkbare berichten

110 reacties

  1. Ik woon op 80 kilometer afstand van mijn ouders. Tja dat krijg je als je verliefd wordt op een jongen die daar woont. Gelukkig is mantelzorg voor mijn ouders nu nog niet nodig. Want daarvoor woon ik nu nog te ver weg.

  2. Ik woonde tot afgelopen oktober op 4 kilometer van mijn ouders, in hetzelfde dorp alleen zij in het centrum en wij in een wijk aan de buitenrand. Nu zijn ze verhuisd naar een andere plaats. Met de auto ben ik er in 15 minuutjes en met het openbaar vervoer in iets meer dan een half uur. Goed te doen en ze wonen daar zo fijn. Mijn ouders hebben nog geen mantelzorg nodig maar de afstand is geen bezwaar.

  3. Ik woon 36 km bij mijn moeder vandaan, echter slechts 6 huizen verwijderd van mijn schoonouders.

    Het grappige is dat mijn moeder juist naar mij toe komt voor de mantelzorg, zo staat ze al 5 jaar lang elke vrijdag paraat. En doet dan veel dingen in het huishouden. De zorg van de kindjes neemt ze die dag ook over. Door het huishouden te doen ontlast ze manlief ook nog een beetje. Die heeft het best pittig. Hij werkt in ploegendienst en verzorgd mij op mijn slechte dagen en de kindjes en het huishouden. Nu is het op het moment helemaal feest inmiddels is dag 4 aangebroken dat k plat lig en geen kant op kan door extreme rug pijn.

  4. Mijn vader woont op 100 km afstand en mijn jongste zusje ook, die woont met haar gezin in hetzelfde dorp. Mijn middelste (ook 3 meisjes thuis!) woont er precies tussenin.en mijn schoonouders leven helaas niet meer. Soms is de afstand wellastig, hoewel het na 15 jaar wel went is het dichterbij van Gelderland naar Noord-Holland dan andersom. ????

    1. 100 kilometer is wel even een eindje rijden. Hoewel, als je het omrekent in tijd schat ik zo'n anderhalf uur rijden in? Wij rijden meestal in ongeveer een uur de 80 kilometer naar Utrecht.

  5. Mijn ouders woonde jaren zo'n 100km bij mij weg tot mijn vader overleed toen hebben wij mijn moeder dichterbij gehaald.
    En inderdd nu ze hulpbehoevend wordt is het handig als iemand in de buurt is (ze woont ca 10 min van ons vandaan) maar ik ben geen enig kind.... alleen omdat ik in de buurt woont gaat iedereen er van uit dat ik alles wel oplost. lekker makkelijk en voor mij niet echt leuk want ik krijg langzaam het gevoel dat wij er alleen voorstaan.

    1. Dat lijkt me geen prettig gevoel Eurootje. Ik kan me voorstellen dat het niet fijn is als iedereen er vanzelfsprekend van uit gaat dat jij het wel oplost alleen maar omdat je dichtbij woont.

  6. Ik woonde op een kilometer of 5, en dat was te doen. Mijn moeder woonde zelfstandig in een vrijstaand huis. In een klein buurtje, waar de buren echt nog voor elkaar zorgden.. De overbuurvrouw hield alles in de gaten, het laatste jaar. Als de gordijnen niet open gingen belde ze mij. Zo wilde overheid dat het gaat, en in het geval van mijn moeder, die haar hele leven sociaal zeer actief was, ging het zo. De ene buurvrouw bracht de krant en een praatje, de andere kwam gewoon haar hart luchten. Als oudste dochter hield ik de medische kant en de boodschappen bij. Soms ook de stofzuiger er door, of een bed verschonen.
    Ik zie het hier op de buurt nog niet gebeuren....
    Mijn schoonouders wonen eenkilometer of 20 bij ons weg, en voor mijn schoonvader zijn wij in nood de enige die het moeten/ kunnen doen... Zal lastiger worden. Ook omdat onze relatie minder ontspannen is.

    1. Wat mooi hoe het bij je moeder ging G. Superaardig ook van haar omgeving.

      Hoewel je moeder, doordat ze sociaal actief was daar zelf natuurlijk een belangrijke rol in heeft gehad. Want zo heeft ze natuurlijk een goed netwerk opgebouwd met betrokken mensen. Dit is werkelijk een mooi scenario.

      Maar ik kan me inderdaad voorstellen dat dit niet voor iedereen zo gaat.

  7. Mijn ouders wonen zo'n 2 km bij ons vandaag, dat is niet zo ver weg. Op dit moment is er geen sprake van mantelzorg. Ik moet wel bekennen dat ik er een beetje tegenop zie als het zo ver is. Ik ben enigst kind, dus sta er dan alleen voor. Hopelijk duurt het nog heel lang!

  8. Ik woon 6 km bij mijn ouders vandaan, mijn broer en schoonzus wonen bij mijn ouders in de straat, haar ouders en broer wonen goed 100 km verderop. Mijn zwager, schoonvader en schoonmoeder wonen 125 km verderop (gelukkig wel alledrie in dezelfde stad). Voordat wij kinderen hadden heeft mijn schoonvader een zwaar herseninfarct gehad en hebben wij veel mantelzorg voor hem gedaan (5 a 6 keer in de week op en neer). Nu is alles professioneel voor hem geregeld en kunnen mijn ex-vrouw en mijn zwager in geval van nood wat voor hem doen en regelen. Zelf ben ik sinds 4 jaar chronisch ziek en ben ik zelf vaak afhankelijk van anderen.

    1. Jeetje 5 a 6 keer per week op en neer! Dat is niet niks en zal best een wissel hebben getrokken op jullie eigen leven. Fijn dat het nu professioneel geregeld is.

  9. Mijn vader woont 135 km bij mij vandaan. Ook de rest van mijn familie woont zo ver.
    Dat is best lastig, zeker rond de zorg om mijn vader die 90 is en nog zelfstandig woont. Het kost veel tijd en is ook weleens frustrerend omdat je niet eventjes naar hem toe kan.
    Maar eerlijk gezegd weet ik niet beter. Ik heb altijd ver van mijn ouders af gewoond en dan ooit nooit een beroep op hen kunnen doen in de tijd dat de kinderen klein waren.
    Onze dochter woont nu in Zwolle, dat is hier 100 km vandaan. Waar zij en onze zoon later gaan wonen is nog een verrassing, maar zeker niet in de buurt; zij hebben niets met het Friese platteland.

    1. Dat zijn flinke afstanden Marion. Ik kan me voorstellen dat het soms lastig is dat je niet even om het hoekje kunt kijken bij je vader.

      Hoe ervaar je het dat je kinderen een eind weg wonen?

  10. Hoeveel kilometer er tussen mij en mijn ouders inzit weet ik niet, maar ik ben in 20 minuten bij ze als ik nu in de auto spring. Dit is het verst bij me vandaan dat ze ooit gewoond hebben hahaha. Vroeger woonde we bij elkaar in het dorp. Vijf minuten fietsen en ik was weer thuis. Ik vind het heel erg fijn om zo dicht bij elkaar te wonen. Zeker nu...

  11. Mijn ouders leven niet meer, dus de afstand is groot.... En tot die tijd: ik woonde altijd minder dan 50 km ouders vandaan, maar had met het OV veel meer reistijd dan de zussen die een auto tot hun beschikking hadden....

  12. Niet echt ver, ongeveer 9,000 kg en nog wat. Mijn vader van 85 is ziek en dat is dan een nadeel dat ik hem niet zomaar kan opzoeken. Wel had ik hem gisteren via internet kunnen zien en spreken. Gelukkig zijn mijn broers en zus allemaal daar.

    1. Naar je dochter vind ik best ver. Ik ben benieuwd hoe ik het ga vinden als mijn kinderen zo'n eind weg wonen. Het hoort er bij dat ze het ouderlijk huis verlaten, en ik vraag me soms best af hoe dat zal zijn.

  13. 200 kilometer moet ik rijden om mijn ouders te zien, zij wonen in de kop van Noord Holland en ik in de Achterhoek. Dat is mijn eigen keuze, ik ben via Utrecht en Amersfoort nu hier beland. Gelukkig zijn ze nog gezond maar als ik vaker heen en weer moet gaan rijden, weet ik nu al dat mij dat zwaar gaat vallen. Twee uur in de auto is me eigenlijk te vermoeiend. Maar ja, terug verhuizen wil en kan ook niet. En zij willen ook niet mijn kant op komen. Gelukkig woont mijn broer 10 minuten met de auto bij mijn ouders vandaan.

    1. Dat is een flink eind inderdaad. Je wordt ook altijd zo 'gaar' van zo lang in de auto zitten. Als ik er dan aan het eind van de rit uit tuimel dan denk ik altijd: 'Ik had liever een uur hard gelopen!'

      Fijn dat je broer wel dichtbij je ouders woont.

  14. Wij wonen in een buurland op 350 km / 3,5 uur rijden. Dat doen we elke 8 weken voor minstens een weekend, en omdat zij dat óók elke 8 weken doen, zien we elkaar elke maand minstens een weekend. Zij komen vaak in de schoolvakanties en zorgen dan voor de meiden van 4 en 7. Elke zomer logeren de meiden daar twee weken, en dit jaar in de paasvakantie ook.

    Mijn ouders zijn nu 74 en 80 en hebben nog geen mantelzorg nodig. Zolang ze met zijn tweeën zijn, zal het wel goed blijven gaan.

    1. Mijn schoonmoeder woont op zes uur vliegen en acht uur met de auto. Gelukkig zijn er nog vier broers in hetzelfde huis en twee zussen dichtbij die eventuele zorg op zich kunnen nemen. Wij sturen elke maand geld, zodat ze eten kan kopen.

  15. Wij wonen in een rijtjes huis, in het rijtje schuin achter ons wonen mijn ouders. Er zitten dus ongeveer drie huizen en een steegje tussen. Van de kinderen woon ik het dichtsbij en ben ik dus ook idd degene die het meeste doet. Gekukkig hebben ze nog niet veel zorg nodig.

  16. Ik woon op ongeveer 14 km afstand van mijn ouders en op 30 km afstand van mijn schoonmoeder. Mijn moeder wilde mij en mijn broer altijd graag in de buurt houden, ik wilde de wereld over reizen. Naarmate ik ouder wordt vind ik het wel steeds fijner om dichtbij mijn ouders te zijn. Hoewel de afstand kort is, kom ik er naar mijn zin toch te weinig voor zomaar even een kopje thee ofzo. Ik heb door de week geen auto tot mijn beschikking, dat maakt spontane bezoekjes naar familie nogal beperkt. Ik hoop dat ik daar verandering ik kan brengen. We zien elkaar wel regelmatig trouwens op verjaardagen en wanneer mijn ouders op de kinderen passen, maar dat spontane...ja dat mis ik wel.

    1. Juist dat spontane, even kunnen binnenlopen is inderdaad erg fijn. Ik vind het wat dat betreft jammer dat mijn zusjes een uur rijden weg wonen. Want het had me superleuk geleken om eventjes bij mijn zussen op de koffie te gaan.

      Hoe hoop je er verandering in te brengen Anita? Heb je concrete plannen?

  17. Ik kijk niet echt in kilometers, maar meer in tijd. Ik woon ongeveer 40 minuten met de auto van mijn moeder vandaan en ongeveer 20 minuten met de auto van mijn vader. Als ik straks zou verhuizen, dan wordt dat respectievelijk ongeveer anderhalf uur en een uur en een kwartier. Daar staat wel tegenover dat ik dan op loopafstand van m'n schoonouders woon.

  18. Ongeveer 130 km afstand, maar ik weet eigenlijk niet beter. Al sinds ik het huis uit ben woon ik ver weg. (Dat heb ik niet uitgekozen vanwege de afstand hoor, maar ik heb er ook geen moeite mee)

    1. Dat kan dus ook nog: dat je ouders gescheiden zijn, en dat ze apart wonen. Daar had ik nog niet eens aan gedacht. Dat kan dan helemaal pittig worden als je als kind moet mantelzorgen op twee verschillende plekken.

  19. Als mijn ouders medische verzorging nodig hebben, ben ik niet de aangewezen persoon om dat te geven. 'Mantel-zorg' vind ik dan ook niets, persoonlijk. Het is geen mantelzorg als je regelmatig sociaal bij je ouders op bezoek gaat om te kijken of ze het nog rooien. En dan hulp inschakelen als het niet meer gaat. Ik heb ook mijn eigen leven, werk, gezin.
    Dat neemt niet weg dat ik redelijk dicht bij mijn ouders woon. Loopafstand. Maar mijn ouders zijn heel anders 'oud' dan de generatie voor hen. Ook mijn grootouders konden tot hun dood voor zichzelf zorgen, maar waren toen wel echt 'oud'. Mijn vader is nu ouder dan zijn moeder werd. En hij is absoluut jonger van geest.
    Wij zien mijn ouders minimaal een keer per week. En soms ook twee of drie weken niet, omdat zij ook een sociaal leven hebben.
    Mijn ouders hebben mij opgevoed met het idee dat zij mij niet in het leven geschopt hebben om hun oude dag te veraangenamen. Dat we het als volwassenen leuk hebben samen, heeft volgens mij ook niets met familiebanden te maken. We liggen elkaar gewoon wel.

    1. Medische verzorging geven lijkt mij ook iets voor mensen die er voor zijn opgeleid. Ik herken wat je zegt over moderne ouderen. Mijn ouders zijn ook heel actief en vief.

  20. Ik woon hemelsbreed 2 kilometer van zowel mijn ouders als mijn schoonouders.
    Die 2 wonen misschien 500 meter van elkaar af. Gelukkig hebben die nog lang geen hulp nodig (hoop ik tenminste, je weet het maar nooit)

    1. Kan ik trouwens ergens lezen hoe je die commentluve gebruikt, want het lijkt mij niet te lukken.

      Ho wacht nu staat er ineens meer (nog steeds geen hoe, maar goed :P)

  21. Wij wonen een 5tal kilometer van mijn ouders en een 4km van de ouders van mijn vriend. En dat vind ik makkelijk, want onze kleine meid gaat namelijk niet naar de crèche, maar bij de grootouders. Een kleine afstand is dan ook makkelijk overbrugbaar 's ochtends en 's avonds om haar af te zetten en op te halen.

  22. Mijn eigen ouders zijn inmiddels overleden , mijn vader woonde op 20 kilometer afstand en heeft tot zijn kort ziek en overlijdensbed op 80 jarige leeftijd mijn hulp niet veel nodig gehad .
    Mijn moeder woonde hier in hetzelfde dorp en zij had mijn hulp na een hersenbloeding de laatste jaren van haar leven wel nodig . Omdat mijn broer amper contact had met onze moeder kwam dat wel op mij neer .
    Gelukkig zat ze op de verzorgingsafdeling van een bejaardetehuis dus hoefde ik niet alle dagen heen ..
    Mijn schoonmoeder is vorig jaar plotseling overleden , zij wonen op 10 minuten afstand . Tot nu toe red mijn schoonvader zich vrij aardig en ik moet eerlijk bekennen dat ik de zorg voor hem meer aan mijn schoonzussen overlaat .
    Als ik zie hoeveel "werk" mijn vriendinnen aan hun ouder wordende ouders hebben ben ik eigenlijk stiekem een beetje blij dat ik die zorg niet meer heb .
    In de praktijk zie ik ook dat degene die het dichtsbij woont altijd " de klos " is als ik dat zo mag uitdrukken .
    Mijn generatie vrouwen ( halverwege de 50 ) hebben het druk met ouders die hulp nodig hebben , kleinkinderen waar ze oppassen en vaak zelf ook nog niet eens alle kinderen uit huis . En daarnaast dan ook nog een baan .
    Ik heb verschillende vriendinnen die nu in die situatie zitten ....
    Dat is echt niet makkelijk voor ze .
    Onze kinderen zijn het huis al jaren uit , de oudste woont 10 kilometer verderop en de andere 2 wonen hier op het dorp .
    Moet eerlijk bekennen dat ik niet uitkijk naar de dag dat ik zelf oud en hulpbehoevend wordt vooral nu ik al de bezuinigingen in de zorg zie .
    Het lijkt me een ramp om mijn kinderen te moeten belasten , ik weet nu uit ervaring dat het nl echt een last kan worden .
    Als ik een advies mag geven aan degene die dat zorgen voor ouders nog voor zich hebben liggen :
    Zolang ze lichamelijk goed verzorgd worden maak er dan geen gewoonte van om op vaste dagen heen te gaan , ze gaan daar op rekenen en je kunt het vaak ook niet meer terugdraaien als het al een poos zo gaat.
    Het gaat een enorm beslag op je leven leggen en je houdt het ook minder lang vol om het gezellig te houden voor alle partijen .....
    Probeer het geen " moeten " te laten worden want zo'n situatie kan echt jaren gaan duren ...
    Als je een goed band hebt met je ouders ligt het misschien anders maar als de verhoudingen iets minder zijn wordt het echt een opgave naast je normale leven .

  23. Dat vind ik het grootste nadeel van onze verhuizing. We wonen nu 150 km bij elkaar vandaan. Gelukkig heb ik nog twee broers waarvan de ene in dezelfde woonplaats woont en de andere 10 kilometer verderop.
    Voor mijn schoonmoeder is de situatie vervelender. Geen van de kinderen woont dichtbij. Het is allemaal dik boven de 100 kilometer.
    Mijn man en ik gaan dit weekend bij onze ouders langs. Dat is dan wel weer fijn, dat mijn schoonmoeder en mijn ouders in dezelfde woonplaats wonen. Mijn vader heeft ook al een paar keer mijn schoonmoeder geholpen toen er bij haar ingebroken was en ze zelf in het ziekenhuis lag.

    Mijn zoons van 26 en 24 zijn allebei kangaroekinderen. Ik vind het heel gezellig dat ze weer thuis wonen. Ons motto is dat we het prima vinden dat ze bij ons wonen en als ze uit huis gaan is dat ook prima.
    De economische situatie is een heel stuk anders dan toen ik hun leeftijd had en de onderlinge verhouding tussen ouders en kinderen ook.
    Mijn nu 48 jarige broer was trouwens ook een kangaroekind. Hij heeft een paar jaar weer bij mijn ouders gewoond.
    Ik heb ook familie die altijd bij elkaar zijn blijven wonen. Later hebben drie broers en een zus gezamenlijk een groot huis gekocht. De zus doet de huishouding en krijgt daarvoor betaald door haar broers.
    Ik heb nooit gezegd tegen mijn kinderen dat ze op een bepaalde leeftijd het huis uit moesten zijn. Kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Er zijn echter wel voorwaarden aan verbonden. We willen dat zoons meehelpen in huis en dat ze hun best doen voor werk. Ze zijn allebei bezig met een eigen bedrijf en zien dat ze hard werken.
    Ze moeten tenslotte ook volwassen worden.
    Het huis waar we in wonen is geschikt om met nog meer mensen in te wonen, dus een evt partner kan er ook nog wel bij :-)

    1. Wat gezéllig!! Echt zo leuk :)
      Het lijkt mij geweldig als dochter lekker lang thuisblijft. Sowieso tijdens studeren zodat ze zonder schuld het leven in kan!

    2. Best bijzonder VeggieMo! En wat een grappige naam: kangoeroekinderen. Ik ken wel 'boomerangkinderen' die na een tijdje uit huis te zijn geweest (noodgedwongen) weer thuis gaan wonen.

  24. Mijn ouders wonen ongeveer 100 kilometer bij mij vandaag. Ik woon in Groningen en hun in Meppel. Meppel is mijn geboorte stad.

    Dat is ongeveer een uurtje rijden, dat vind ik zelf nog wel meevallen.

    1. Ik vind een uurtje altijd best ver moet ik bekennen. We rijden in een uur naar mijn schoonouders of zus, en ik word altijd zo duf van die autorit. Ik heb daar best een hekel aan.

  25. Nou, toen we nog in Delft woonden zat er een kilometer tussen. Maar toen gingen wij verhuizen naar de Goorn en zat er in ene 100 km tussen.
    Maar toen kwam er een kleindochter en hun fysieke situatie veranderde.
    En nu wonen we allemaal in Alkmaar met 550 meter ertussen. Dat had ik 10 jaar geleden niet kunnen denken!

  26. naar mn vader is het 5 kwartier rijden, naar mn moeder, geen idee.. geen contact meer mee. gok 2 a 2,5 u rijden.. mn zusje 2 u rijden, andere zusje 1 uur.. naar mn schoonouders kwartiertje, maar helaas hebben we maar 1 auto, dus daar kom ik ook niet zo vaak, ook helaas niet om te mantelzorgen oid, al kan ze dat goed gebruiken na haar rugoperatie in augustus vorig jaar (waarvan t herstel niet zo voorspoedig gaat als gehoopt)

    1. Dat zijn allemaal best flinke afstanden, behalve dan naar je schoonouders.

      Vervelend dat het herstel van de rugoperatie moeizaam verloopt. Augustus is al best een tijd geleden.

  27. Ook wel gezellig toch dat al je kinderen nog thuis wonen. De 3 jongste is ook wel logisch. Ik ben zelf op kamers gegaan en dat was op een 40 min afstand van mijn ouders. In de weekenden kwam ik thuis.

    Nu woon ik 10 min bij mijn ouders vandaag. Schoonmoeder woont in hetzelfde dorp. Ik vind het wel fijn ivm oppas. Beide oma's passen op onze kinderen, waar we erg blij mee zijn.

    Jij woont dus ook lekker dichtbij, met ene muur ertussen.

  28. Wij wonen zo'n 6-7 kilometer van onze ouders vandaan, mijn schoonouders wonen vlakbij mijn ouders. Dus ja die anderhalve km dat doet t m he?? ???? Nu ik geen auto heb kom ik er minder vaak.

  29. Eerst woonde ik een km of 2 a 3 van mn ouders, ondertussen ben ik verhuisd en zij gescheiden, Ik woon in Ede (Ja!) En mijn vader in Bennekom, volgens mij is dat een KM of 7...
    Mijn moeder is verhuisd naar Gorinchem en dat is een km of 75...

    Mijn dochter is nu 13 en zij wil archeoloog worden, ik heb tegen der gezegd dat ze maar zo lang mogelijk thuis moet blijven wonen en eventueel op en neer reizen, tot t echt niet mogelijk is natuurlijk, kan ze iig flink sparen voor ze straks op een klein rotkamertje komt van 3 x 3.

    1. Ik twijfel zelf ook wel over op kamers gaan, wat natuurlijk leuk is om om op eigen benen te staan. En anderzijds gratis reizen, en er misschien zonder studieschuld af kunnen komen.

      Bij mijn jongste dochter gaat dit spelen over anderhalf jaar. Dan doet ze examen gymnasium.

  30. Ik woon op fietsafstand van schoon- en stiefmoeder. Ze zijn beiden flink op leeftijd dus dat is wel handig voor allerlei hand en spandiensten.Onze kinderen zijn de deur uit. Oudste met 19. Studeren in Utrecht en daar blijven hangen. Onze andere 2 dochters deden een HBO opleiding in de buurt dus bleven thuis wonen. Maar hadden al jong verkering en gingen met 20,21 samenwonen. De een in onze woonplaats, de ander in een dorp in de buurt. Het ging geleidelijk dus je went er snel aan. Met z'n twee hebben we het ook heel gezellig!!

    1. Goed om te horen dat het met z'n tweeën ook weer heel gezellig is. Ik kan daar soms echt wel over nadenken hoe dat zal zijn in de toekomst. Van zo'n vol huis naar met z'n tweeën. Hoewel we natuurlijk ook zo begonnen zijn!

  31. Ik ging eens kijken op de routeplanner hoe ver het nu eigenlijk is naar mijn ouders... het is 2,6 km we wonen allemaal in Wageningen, althans mijn ouders, zusje en wij. Mijn schoonvader woont op 26,9 km bij ons vandaan...

  32. Ik verliet het ouderlijk huis toen ik 18 was, nu woon ik 150 km van ze vandaan. Ik heb er geen spijt van, maar het is niet altijd even fijn. In de toekomst hoop ik dat ik dichter bij mijn ouders kom te wonen. Of zij bij mij in de buurt, dat mag ook :')

  33. Ik woon, net als mijn oudste zus, zo'n 90 kilometer van mijn ouders vandaan. Wij wonen samen in hetzelfde dorp in Twente. Mijn andere zus woont juist zo'n 100 kilometer de andere kant op, vanaf mijn ouders. Dit is niet altijd handig. Toen mijn vader erg ziek was een jaar of 6 geleden merkten we dat het toch altijd heel ver is om er heen te rijden. Normaal vind je het dan nog wel meevallen maar toen gingen we 3-4x per week richting de Veluwe en dan kost het veel tijd. Mijn schoonouders wonen echter naast ons. Er zit alleen een dikke heg en een oprit tussen. En dat vinden we van beide kanten heel fijn. Als er iets speciaals is hebben we veel aan elkaar. Zoals laatst op zondag toen mijn schoonvader een hartinfarct kreeg. Dan ben je direct in de buurt. En mijn man is inmiddels 7x aan zijn rug geopereerd en dan is het fijn om opvang voor de kinderen in de buurt te weten!

  34. Ik woon sinds 2002 in Nederland en mijn ouders (nu alleen mijn moeder, mijn vader is overlijden) en mijn groot zus in mijn geboorteland Indonesië. Dus heel ver weg van mij vandaag :( Ik mis haar

  35. Mijn ouders en broer en zus wonen allemaal in hetzelfde dorp.
    Mijn ouders wonen het verst: op 6km. afstand.

    Mijn man en ik hebben een tijdje in Hasselt gewoond en dat vond ik niet leuk.
    De buren zijn er niet zo gezellig (gewoon omdat het een stad is en geen klein dorp) en als er iemand op bezoek kwam, moesten ze een afspraak maken.
    Nu kan iemand gewoon binnen vallen en is dat geen probleem.

    Mijn man zijn oma woont in een kangoeroe woning aan het huis van mijn schoonouders. Dat is echt wel super.
    Mijn schoonouders doen van de kinderen ook het meest, maar ik zou dat dus niet erg vinden.

  36. 10 autominuten, en voor schoonouders 5 fietsminuten. De zorg neemt wel toe met de jaren en ondanks goede wil van de brussen zijn wij degenen die wekelijks (en vaker) de zorg voor ouders coordineren (zorginstellingen, instanties, verdere familie) en ondersteunen (adm,boodschappen, licht hh werk). Daar staat tegenover dat voor de schoonouders het meest wordt gedaan door de brussen van die familie. Gecombineerd met zorgenkindjes thuis is het behoorlijk intensief. Maar wat ben ik blij dat we zo dicht bij wonen. Het betekent wel dat we in het weekend zelden met vrienden afspreken, want ouders en kinderen gaan voor en dan is de puf er wel uit meestal

  37. Mijn moeder is overleden maar we woonden in verschillende landen. Ook mijn vader en de rest van mijn familie, ooms en tantes etc wonen in een ander land. Toen mijn oma niet meer voor zichzelf kon zorgen, in 2012, toen woonde ze in Kroatie en haar twee zoons woonden in een ander land. Ook ik woonde in een ander land. Het was dus puzzelen en uiteindelijk hebben we het zo opgelost: ik ben een half jaar bij haar gaan wonen met kids en ex-man tot mijn oom met pensioen ging. Hij heeft het toen 'overgenomen' en deed hij om en om met mijn vader, 3 maanden en 3 maanden. Ze is afgelopen zomer overleden dus alles bij elkaar hebben we het een dikke 3 jaar zo opgelost. Ik hoop dat mijn kinderen dichtbij wonen wanneer ze opgroeien (maar ik vrees het ergste met al die reis-genen in de familie)

    1. Dat zijn echt afstanden van een heel andere orde Frederique! En dan vind ik een uur naar Utrecht al ver... Schaam.

      Wat lief dat je een half jaar bij je oma bent gaan wonen om haar te helpen zeg!

  38. Mijn moeder woont in Holland en ik aan de andere kant van de bol. Mijn zusje doet de mantelzorg en wij mogen ons nergens mee bemoeien. Weet niet eens waar ze woont en heft mijn moeder meegenomen denk ik.
    Groet,Wilma

    1. Dat klinkt niet zo prettig Wilma. Wel lief van je zus natuurlijk dat ze de mantelzorg doet, maar het lijkt me rottig als je niet geïnformeerd wordt. Jij bent toch ook een dochter.

  39. Ik woon veel te ver bij mijn moeder (en al m'n broers en zussen) vandaan.. Zo'n 250 km. :-( M'n moeder woont in de buurt van Groningen en ik in de buurt van Rotterdam. De liefde van mn leven woonde zo ver weg en kreeg ik niet mee naar het noorden, dus heb ik er voor gekozen om naar het westen te gaan. Bevalt goed hoor, alleen soms wel lastig en jammer dat m'n familie zo ver weg woont. Gelukkig wonen we nog in hetzelfde land. :-)

    1. Ja, alles is relatief inderdaad. Ik vind 250 kilometer heel ver, maar als ik dan in de comments lees dat sommigen zelfs in een ander land wonen, dan is alles wat in Nederland is ineens weer 'goed te doen'.

  40. Ik woon ruim 200 km bij mijn vader vandaan en circa 30 km bij mijn moeder. Toevallig woont zij in de zelfde plaats als waar ik werk, dus regelmatig eet ik bij haar na werktijd. Nu mijn vader ouder word vind ik het wel lastig dat hij zover weg woont. Je kunt er niet even snel heen als hij hulp nodig heeft. Gelukkig is hij nog heel zelfstandig maar ik maak mij best wel eens zorgen over hoe dat in de toekomst moet. Verhuizen is voor ons beide geen optie op dit moment.

    1. Wat gezellig dat je na werktijd regelmatig bij je moeder eet. Dat kun je zo mooi combineren!

      Het nadeel van verhuizen van een echt ouder iemand lijkt me dat zo iemand dan zijn of haar hele sociale netwerk moet achterlaten. En ik vraag me altijd af hoe makkelijk je nog weer een nieuw netwerk kunt opbouwen op die leeftijd.

  41. Mijn ouders en schoonmoeder zijn overleden, mijn schoonvader woont op bijna 3 uur rijden (Belgie/ Friesland). Gelukkig is hij met zijn bijna 90 nog redelijk fit, hij komt meerdere keren per jaar naar ons toe voor een lang weekend en wij gaan een enkele keer per jaar naar hem (blijven dan niet slapen). Mijn oudste zoon woont op een 15 min afstand. Aan afstand zijn we gewend, we woonden nooit dichtbij familie, altijd al minimaal 40 min. rijden. Zowel mijn vader als mijn schoonvader waren predikant en dan raak je gewend aan verhuizen en familie op afstand (mijn man is ook predikant)

  42. Ik woon 5 km bij mijn ouders vandaan. Ik heb wel verder weg gewoond, maar toen ik in aanmerking kwam voor een huis was dit dus dichter bij mijn ouders.

    En ja, het klopt dat als er mantelzorg nodig is inderdaad degene die het dichtste bij woont het meeste op zich neemt.
    Mijn moeder was mantelzorger voor haar ouders. Ik weet niet beter dan dat mijn moeder voor mijn grootouders zorgde en ik toen ik ouder werd nam (werd gedwongen) een deel over.
    De overheid verwacht dat er meer door mantelzorgers gedaan gaat worden. Maar ik ben lichamelijk niet in staat om mijn ouders hulp te bieden. Ik heb zelf hulp nodig.

    Een van mijn broers woont redelijk dichtbij maar daar hoef ik niks aan te vragen want die band is er gewoon niet. Hij heeft een instelling van zoek het zelf maar uit.
    Mijn andere broers wonen ruim 50 en 90 km verder.

    1. Dat klinkt niet zo aanmoedigend wat betreft je broer Maaike. Ik wilde vroeger altijd graag een grote broer! Maar als je er eentje hebt wil dat dus nog niet zeggen dat je ook een goede band hebt.

  43. Mijn ouders wonen 1.250 kilometer bij mij vandaan maar gelukkig zien en spreken we elkaar om de zoveel dagen via Google Hangout of WhatsApp of we spreken elkaar gewoon via de telefoon.

    Ze komen een of twee keer per jaar naar Nederland en wij gaan ook minimaal een keer naar hun toe in een jaar. Het contact is nog even goed als het altijd geweest is.

    Mijn schoonmoeder woont op 58 meter afstand. Zij is wel in een fase van haar leven dat ze regelmatig wat kwakkelt met haar gezondheid en dan is het wel handig om zo dicht bij haar in de buurt te wonen.

  44. mijn kind is enig kind en woont 120 km bij me vandaan. We kunnen erg goed met elkaar opschieten en ik ben altijd welkom om langs te komen. Ik doe dat eens in de maand met ov en dan is het erg gezellig.
    Hij heeft het druk met partner, vrienden en een fulltime baan en om daarnaast ook nog eens naar mij te komen vindt ie een beetje zonde van zijn spoaarzame vrije tijd als ik ook kan komen. Ik heb meer tijd (ik ben sinds een jaartje nl. met pensioen en o ,ja,mijn man, zijn vader , is helaas overleden. Ik begrijp zijn redenatie, maar toch maakt het me ook wel een beetje triest dat mijn kind vrijwel nooit meer zomaar even aanwipt. Is dat egoistisch of veeleisend van me. Er zijn geen regels voor natuurlijk.

    1. Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen Rosanne! Ik vind het zeker niet egoïstisch of veeleisend. Zo langere afstand maakt het natuurlijk wel wat lastiger. Als je dichtbij elkaar in de buurt woont, is het makkelijker om 'eventjes' elkaar op te zoeken.

      Stiekem hoop ik om die reden dat mijn kinderen niet al te ver weg gaan wonen. Maar ja, daar ga ik niet over.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.