'Waarom ik ga scheiden'

scheidenDe inhoud is beveiligd met een wachtwoord. Om deze te kunnen bekijken, vul het wachtwoord hieronder in:

wachtwoord

Balen hè? Wat doet dat nou met je?
Je klikt verwachtingsvol op een post met een smeuïge titel. Want dat belooft even een interessante post te zijn! Bij voorbaat genietend klik je op de link. Maar dan stoot je keihard je neus op een dichte deur. Want de post blijkt afgesloten te zijn. Eérst moet je het wachtwoord geven. Maar om dat wachtwoord te krijgen moet je het eerst gaan aanvragen.

In zulke gevallen haak ik af. Ik heb echt geen zin om een wachtwoord aan te vragen om een post te kunnen lezen.

Het is een oude discussie: hoe open kun je zijn op een blog?

Blogs zijn openbaar

Persoonlijk vind ik het kenmerkend van een blog dat het publiek is. Anders zou je net zo goed je posts thuis in een mooi Word-bestand kunnen typen en bewaren. Waarom dan een blog beginnen? Tegelijkertijd snap ik de behoefte om jezelf te beschermen. Want mensen kunnen hard zijn.

Maar voor mij is de grens duidelijk: als ik de behoefte voel om een post achter een wachtwoord te zetten dan is hij dus te persoonlijk voor mijn blog. En dan ga ik niet werken met wachtwoorden om een select groepje toch toegang te geven. Dan is hij blijkbaar geschikter voor een dagboek. Of ik zou een heel privéblog maken voor mij alleen.

Hoe reageer jij op beveiligde blogspots? Vind je het prettig? Ga je inderdaad een wachtwoord aanvragen?

N.B. Ik ga overigens niet scheiden. Hoogstens mijn afval .

Vergelijkbare berichten

62 reacties

    1. Aha. Dus je neemt de moeite om de blogeigenaar te gaan mailen en vervolgens te wachten tot je het wachtwoord krijgt?

      je bent een goed gemotiveerde bezoeker Charlotte : )

  1. Ook ik haak af bij het moeten vragen van een wachtwoord. Vind het leuk om een blog te lezen, maar als je niet wilt dat iedereen het leest, waarom het dan überhaupt op je blog zetten?
    Ik klik dan vrolijk verder op de volgende blog in mijn lijst

  2. Jeetje, wat een titel. Ik dacht al! Maar ik vind het een prima stuk! Ik ben tot nu toe nog geen blog tegen gekomen met een wachtwoord maar ben het helemaal met je eens. Als je niet wilt dat iedereen het leest is het niet voor een blog bestemd maar voor een dagboek.

  3. Ik schrok ook!!

    Zelf zou ik geen wachtwoord vragen, maar ik snap wel dat sommige mensen hun blogs beveiligen met een wachtwoord. Juist omdat er bekenden meelezen. Toen ik zwanger was wilde ik dat wel delen met de bloglezers, maar nog niet met alle (verre) familie. Toen heb ik ook wel overwogen om een blogpost met een wachtwoord te maken.

    1. Excuus! Het was zeker niet mijn bedoeling om mensen te laten schrikken. Ik heb de titel van de post nu voor de zekerheid tussen aanhalingstekens gezet.

  4. Nee een wachtwoord aanvragen doe ik zeker niet, voelt niet goed. Alsof je je verlekkerd aan de ellende van een ander. Persoonlijk heb ik ook moeite met iets gratis kunnen krijgen op een blog, je ziet dan ineens heel veel reacties dat mensen mee willen doen. Het blog daarna reageert amper iemand.... Maar misschien zegt dat wel meer over mij zelf ;-)

    1. Ik snap helemaal wat je bedoelt Madelief. Het lijkt me ook niet leuk voor de blogger. Op persoonlijke, inhoudelijk posts zie je dan maar 3 comments of zo, maar voor prijsvragen ineens 60. Dat lijkt me niet zo fijn, want het getuigt toch een beetje van een gebrek aan interesse in de blogger zelf. Mensen komen blijkbaar alleen voor de prijsvragen.

  5. afhankelijk van de persoon vraag ik het wachtwoord wel op..
    Ik schrijf af en toe ook achter een ww, ik ben opzich open persoon en deel heel veel..
    Maar in het verleden werden zelfs leuke post misbruikt door ex, dus zoals nu als ik in een rechtszaak procedure zit en het toch wil delen dan kies ik ervoor het achter ww te doen..

  6. Nou, ik zal niet bij iedereen het wachtwoord meer opvragen eerlijk gezegd.
    Heb dat wel gedaan maar daar ben ik veel selectiever in nu.
    Heb zelf ook weleens wachtwoord gehad op mijn andere blog maar dat wil ik niet meer.
    Denk zelfs dat ik voorlopig niet meer verder blog want ik vindt er niet veel meer aan. Laat hem wel staan met de drie berichten die ik niet verwijderd heb. Mocht ik toch ooit weer verder willen dan kan dat.

  7. Het hangt er vanaf wat het doel is van je blog natuurlijk. Als het is omdat je iets wilt meedelen aan de hele wereld, dan is een wachtwoord niet handig, maar als je geen zin hebt om tig keer het zelfde verhaal te moeten vertellen over de voortgang van je borstkankerbehandeling dan is het blog bedoeld voor je familie en vrienden en verder niet en dan is een wachtwoord juist heel verstandig.

    1. Dat is helemaal waar. Maar in zo'n geval zou ik denk ik het hele blog privé houden en alleen delen met familie. En ook niet mijn blog link plaatsen bij comments bijvoorbeeld. Daarmee zet je mensen op het verkeerde been.

  8. Nee ik neem ook niet de moeite om een wachtwoord op te vragen. Dan sla ik het stuk wel over. Ik snap dan ook niet waarom je het op een blog zet. Als bijna niemand het mag lezen dan zou ik het stuk niet eens typen voor de blog maar het de mensen vertellen/mailen die het wel mogen weten.

  9. Bij het lezen van de titel dacht ik, WHAT!!!! Je klikt inderdaad toch verwachtingsvol op de titel, raar eigenlijk. Zelf ben ik dit soort blogs eigenlijk nog niet tegen gekomen, maar als het gebeurd, dan vind ik dat zeer hatelijk denk ik. Ga dan op een forum zitten ofzo.

  10. Nee, ik vraag geen wachtwoorden aan. Heb geen behoefte om bij een soort inner circle te horen. Wel vind ik het knap van bloggers waar ze de grens leggen betreft prive informatie. Je krijgt het gevoel iemand te kennen, terwijl dit niet zo is, nou ja een klein beetje misschien. Als iemand teveel intieme prive zaken op haar/zijn blog schrijft dan voel ik me een beetje een gluurder. Want het blijft eenrichtings verkeer natuurlijk.

  11. Teveel moeite, geen zin in. Een blog is een blog, dat je bij Teunie niet kan reageren (terwijl ik soms echt wel zou willen) is haar keuze.

    Ik vind het dapper dat je je leven zo openbaar deelt!

  12. whaaaaahahaha goed gevonden die titel ;-) Ik dacht al, zij? nee toch? ;-)

    Nou ja, kom dat dus bijna niet tegen, zover dan.... en zo wel dan ben ik ook weg, wat je zegt, als het dan zo privé is, waarom dan online zetten, voor wie echt kwaad wil en meer weet, komt er toch wel bij.. zo veilig is dat niet allemaal.

    Nee, dat soort dingen schrijf ik dus met de hand in een collegeblok zelfs ;-)

    X

  13. Oef ik dacht even dat je huwelijk misgelopen was en je ons daarvan op de hoogte wilde stellen. Het zou voor mij als een complete verrassing komen omdat je met veel dingen toch erg open bent.

    Al ik een wachtwoord moet aanvragen om een blog te kunnen lezen dan haak ik af. Ook ik blog alleen over datgene waarvan ik vind dat de hele wereld het mag weten.

    Momenteel loopt er bij mij nog een rechtszaak over persoonlijke dingen en daar zul je mij dan ook niet over horen, tenzij het allemaal achter de rug is en ik vind dat een ander dat mag weten.
    Anders vind ik dat je net zo goed een dagboek kan bijhouden om het van je af te schrijven. Dat heb ik tenminste wel voor hele persoonlijke dingen. Speciaal een mooi schrift voor gekocht.

  14. Gelukkig haak ik pas in nadat je de titel tussen aanhalingstekens hebt gezet, dat scheelt me weer een schrik ;-)

    En toen stuitte ik op het wachtwoordblokje en dacht ik wat ik altijd denk bij dit soort momenten 'ow...nou laat maar.
    Om die reden gooi ik mensen wel eens uit mijn leeslijst. Jou niet hoor ;-)

  15. Dit is wel ween binnenkomer Nicole, maar de boodschap is duidelijk.
    Ook ik houd niet van wachtwoorden om ergens binnen te komen en zeker niet als ik een comment heb geschreven en vervolgens tegen een muur aan loop die WordPress heet waarvoor ik in moet loggen. Killing.
    Gewoon kunnen reageren (eventueel even door de ballotage, hoe heet dat ook al weer in blogjargon, daar is een mooi woord voor) vind ik het plezierigst. Anders haar ik af.

  16. Ah, ik dacht al, dat draadjesvlees... maar niet waar dus.. Gelukkig! :-)

    IK vind het lastig, die grens. Soms wil ik wel persoonlijk dingen kwijt die "men" mag lezen, maar dan wil ik niet dat iedereen ook weet dat het over mij gaat. Dus wil ik het wel aan een vreemde kwijt dat ik ga scheiden, of een vage internetkennis, maar niet dat de stiekem meelezende overbuurvrouw het weet... zoiets.

    Ik lees bij een aantal mensen wel graag de beveiligde posts.

  17. Ook ik haak af als ik een wachtwoord voor een blog moet aanvragen. Zelf zal ik ook nooit een wachtwoord op mijn blog plaatsen,omdat ik het vooral interessantdoenerij vind en mijn blogs zijn nu eenmaal niet zo interesaant. Gelukkig maar dat je niet gaat scheiden! Wel een fijn, pakkende blogtitel... ;-)

  18. Haha, wel een titel waarmee je veel aandacht trekt.
    Maar nee, ik voel ook niet de minste behoefte om een wachtwoord aan te gaan vragen. Blijkbaar is de boodschap dan zo privé dat het me hoogstwaarschijnlijk ook niet interesseert aangezien ik diegene toch niet ken. Dan zou ik me enkel een voyeur voelen en dat is niet de reden waarom ik blogs lees.

  19. Ik ben ze nog niet tegengekomen, maar ik denk zelf ook niet dat ik een wachtwoord zou opvragen. Dan is zo'n artikel niet voor mij bedoeld, toch? Ik ben overigens ook iemand die wegklikt als het te lang duurt met laden. Of de titel moet wel heel pakkend zijn ;)

  20. Nee ik vraag het nooit op. Ik voel me niet echt welkom op een post dat beveiligd is met een wachtwoord. Of is dat raar? Net of ik op een feestje kom waar ik niet voor uitgenodigd ben zeg maar.

    1. Naar een feestje gaan waarvoor je niet bent uitgenodigd lijkt mij ook ongemakkelijk Frederique. Aan de andere kant: als jij dan wel een wachtwoord krijgt hoor je ineens wel bij de gasten ; )

      Maar zelf vind ik dat teveel gedoe. Het doet me teveel aan DigiD denken! Dat vind ik ook een verschrikkelijke rompslomp.

  21. Haha die titel liet me wel even schrikken. maar ik vind zulke blogs eigenlijk niet fijn. Een blog "hoort" openbaar te zijn om voor iedereen te lezen. Ik snap dat je sommige dingen prive of in een besloten kring wilt delen. Maar waarom begin je dan een blog? -x-

  22. Ik heb een persoonlijke blog alleen voor familie en vrienden, deze is beveiligd en alleen toegankelijk voor mensen die wij zelf hebben uitgenodigd, deze is voor anderen ook niet zo interessant. Het is meer een soort online dagboek wat fijn is voor familie die wat verder weg woont. Op mijn eigen blog deel ik alles wat de hele wereld mag weten. Ik kom zelf nooit op blogs waar ik moet inloggen geloof ik...

    1. Dat vind ik een goede formule Janske! Zo'n url van een persoonlijk blog is dan ook niet openbaar verder, waardoor mensen niet tegen die muur aanbotsen.

  23. De meeste beveiligde artikelen lees ik niet. Ik vraag dan geen wachtwoord aan. Volg ik de blog echt heel goed, dan doe ik het wel. Ik plaatst zelf nooit iets met een wachtwoord.

  24. Ik twijfelde al meteen aan je titel. Gelukkig niet waar dus. Ik heb overigens nog nooit zo'n beveiligd artikel gezien, ik ben het er mee eens dat een blog openbaar hoort te zijn en dat je er bepaalde zaken gewoon niet al te uitgebreid of helemaal niet op zet.

  25. Mijn idee bij een blog dat het openbaar is...
    Ik haak af zodra ik een wachtwoord in moet voeren, in de eerste plaats wil ik gewoon lekker lezen en niet al die wachtwoorden onthouden.

    Ik schrijf niet achter een slotje, wachtwoord of iets, in al die jaren nog niet gedaan.

  26. Ik blog dus wel op een beveiligde blog, maar dat is vooral omdat ik niet alles met jan en alleman wil delen. Zou ik inderdaad een dagboek kunnen beginnen, maar mijn blog is er vooral om toch een beetje mijn mening te delen met bepaalde mensen en om juist verre familie en vrienden op de hoogte te houden van ons wel en wee.

    1. Goed om je beweegredenen te lezen Sanne. Leuk om op deze manier je verre familie en vrienden op de hoogte te houden. Daar kan een blog prima voor dienen inderdaad. En qua vormgeving is het leuker dan een mailtje naar iedereen.

  27. Ik doe dat ook niet. Duurt me te lang. Ik had al bijna geen reactie hier geplaatst omdat ik zó lang (door andere reakties) moest scrollen. Haha. Ik plaatste wel eens met een WW omdat er andere personen niet zo heel florisant (lees dronken) op de foto stonden en ik er wel een stukje over wilde schrijven ..)

    1. Lief van je dat je die personen wilde beschermen Lin! Goed van je dat je zo zorgvuldig omgaat met de privacy van anderen. Dat vind ik ook altijd belangrijk.

  28. Hihi, ik zag het inderdaad aan de aanhalingstekens dat je niet van je man wilt scheiden, maar dat het over iets anders ging. Ik haak af als ik een wachtwoord op moet vragen, als iemand echt zijn/haar persoonlijke leven voor een paar nieuwsgierigen op een blog wil zetten, dan stopt het voor mij.
    Ik denk dan: dat is niet voor mij bestemd, maar voor familie of vrienden of zo. Wat moet is als vreemde met privé informatie die iemand in feite niet wil delen?

  29. Je hebt een hele goede titel gebruikt! :-)

    Het mooie van bloggen vind ik juist dat je persoonlijke dingen deelt, dat probeer ik zelf ook. Een wachtwoord op een blog snap ik dan ook echt niet.

  30. Ik ben het inderdaad wel eens tegen gekomen dat je een wachtwoord kunt opvragen. Maar ik voel me dan niet geroepen om hem dan op te vragen. Ik haak dan gelijk af. Misschien als ik de desbetreffende blogger persoonlijk ken dan zou ik hem wel opvragen.

  31. Geweldig de titel, nee ik snap ook niet de beveiliging van Blogs, ik heb het nog niet eerder gezien hoor, wel van bijv. de NRC, staat er een leuk artikel wil je het lezen moet je lid worden, ja daag, dan haak ik ook af. Je blogt toch om het te laten lezen? maar misschien is het voor sommigen een dagboek voor kennissen, familie en vrienden, als ze bijvoorbeeld in het buitenland verblijven. Maar goed dan nog laat ik iedereen meegenieten ;-)

  32. Wat grappig, ik moet eerlijk zeggen dat ik ze nooit tegen kom?
    Maar als ik er 1 tegenkom, zou ik ze niet mailen om het te mogen lezen. Plaats het dan niet online, zou ik zeggen, maar gewoon in je eigen word bestand op je computer ofzo.

    1. Ik kom er denk ik gemiddeld zo'n twee per week tegen. Bijvoorbeeld als iemand op mijn blog heeft gereageerd en haar link heeft achtergelaten. Ik bezoek iedereen die reageert terug om een comment achter te laten. Maar dan kom ik het blog niet eens in omdat het beveiligd is. Dat vind ik dan wel jammer.

      En persoonlijk zou ik dan mijn link ook niet achterlaten.

  33. Ik ben ook geen voorstander van dingen waar je eerst weer eens account voor moet aanmaken en blog lezen dmv ww ben ik heel eerlijk gezegd nog niet tegen gekomen. Maar ik vraag me wel af of ik dan echt die moeite ga doen om ww aan te vragen om achter die blog te mogen loeren;)
    Ik denk of weet wel zeker dat ww en accounts afschrikken of tegen houden.

  34. Haha, goeie opening ;)

    Ik ben het nog nooit tegengekomen, maar zou ook afhaken dan. Zet het er dan gewoon niet op inderdaad. Hetzelfde als met die vage statussen op fb waarbij je dan moet gaan raden wat er precies aan de hand is want het hele verhaal willen ze er niet opzetten. Zeg dan niks. (irritatiefactortje, merk je het?)

  35. Het hangt er voor mij af hoe goed ik de persoon in kwestie ken. Bij het gemiddelde blog haak ik af. Maar ik heb bijvoorbeeld ook een vriendin die als digital nomad is vertrokken naar het buitenland. Ze blogt over haar avontuur, maar achter een inlog deelt ze een meer prive kijkje in haar leven. Daar doe ik het dus wel.

  36. Ik heb niet zoveel met beveiligde blogs. Ik denk altijd wel goed na dat mijn blogs (als ze heeeeel erg eerlijk zijn) niet kwetsend zijn. En dan nog kan je soms de plank misslaan. Tja... daar blog ik dan maar weer over! ;-)

  37. Ik lees geen beveiligde blog, het is graag of niet.

    Ik heb een keertje iets geschreven en dan besluit je uit elkaar te gaan. Het was en is een algemeen stuk. Toen kwam ik er achter wie allemaal mijn blog(s) lezen. De een naar de andere vroeg me of mijn man en ik uit elkaar gingen. Ik weet zeker dat meer dan de helft daarvan een code aangevraagd zou hebben bij dit artikel...

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.