Het dagelijks leven in de jaren 50

het leven in de jaren 50

Het leven in de jaren 50. Er zijn mensen die net doen alsof ze in de jaren 50 leven anno 2022. Of in de jaren 30.

Het leven in de jaren 50

Dat zou ik zelf niet doen, maar ik vind het wel leuk om te lezen hoe het leven toen was. In de bibliotheek kwam ik het boek Het dagelijks leven in de jaren '50 tegen. Op de voorkant staat een prachtig gezinstafereel van een vader die paardje speelt met zijn kinderen en een moeder die vertederd toe kijkt.

Het boek staat vol mooie foto's en informatie. Als je niet veel puf hebt om te lezen, is het een heerlijk kijkboek.

10 interessante feitjes uit het dagelijks leven in de jaren 50

  1. Roken was toen heel gewoon. De slogan was een aanmoedigend: 'Er is geen man die niet roken kan!'
  2. Moeders waren de hele dag thuis. Als de kinderen thuiskwamen uit school zat moeder standaard klaar met de thee.
  3. Vaders hadden een 48-urige werkweek! Ze werkten dus ook op zaterdagen.
  4. De kachel en de radio namen een centrale plek in, in het gezinsleven.
  5. Het gemiddelde aanrecht was vrij laag in de jaren 50!
  6. Je waste je één keer per week, meestal op vrijdag.
  7. Je liep de hele week in dezelfde kleding. Het motto was: 'Eén aan je bast, één in de was, één in de kast.'
  8. Voor alle huishoudelijke klussen had je een vaste dag. Maandag was bijvoorbeeld wasdag.
  9. Nu hebben ze het wel eens over 'plofklassen' maar in de jaren vijftig waren klassen met 40 kinderen geen uitzondering! Dat kwam door de geboortegolf na de Tweede Wereldoorlog.
  10. In de jaren had je Openluchtscholen! Lessen werden daar zo veel mogelijk buiten gegeven omdat het gezond was om in de buitenlucht te zijn.

Hoeveel kleding heb je nodig

Ik zie nog wel eens van die challenges voorbij komen waarbij iemand een jaar lang hetzelfde kledingstuk draagt. Of een jaar lang geen nieuwe kleding koopt. Ik vraag me af of het jaren 50 motto over kleding nu ook zou kunnen:

'Eén aan je bast, één in de was, één in de kast.'

Ik vind het best een handzaam motto! En het zou een boel ruimte opleveren in de kledingkast.

Wat ik leuk vind aan de jaren vijftig

Eén van de dingen die ik leuk vind aan de jaren vijftig is dat het toen nog geaccepteerd was dat je als moeder thuis was voor de kinderen. Uiteraard is een enorme kanttekening dat je als vrouw geen andere keuze had. Maar destijds werd in ieder geval het werk in huis nog gewaardeerd.

En die Openluchtscholen lijken me ook wel wat. Ik ben een enorme voorstander van frisse lucht, en ik zou me best kunnen voorstellen dat iemand speciale Openluchtscholen gaat stichten.

Leven in de jaren 50 waar kopen?

Het boek is voor 24,75 te koop bij bol.com. Zelf haalde ik het uit de bibliotheek, en het is vast tweedehands ook nog wel verkrijgbaar.

leven in de jaren 50

Leestips

Eenvoudig leven

Eenvoudiger leven

Heb jij een bepaalde tijdsperiode die je aanspreekt? En welk van die 10 bovenstaande feitjes uit de jaren 50 spreekt je het meest aan?

Vergelijkbare berichten

74 reacties

  1. Goh, lijkt me wel een leuk boek om eens door te kijken.
    En inderdaad, toen had je de kleding veel langer aan dan tegenwoordig.
    Dat was zelfs nog zo toen ik kind was in de jaren zestig/begin zeventig.
    Bij ons tenminste wel. Net als dat 1 keer per week wassen, dan gingen de jongsten achter mekaar in de teil, allemaal in hetzelfde water ook nog!!

  2. Dat kledingmotto dat lijkt me helemaal niks, het klinkt mij veel te saai. Ik houd van een beetje afwisseling. Bovendien draag je in de zomer toch andere kleding dan in de winter.

    Lijkt me een leuk boek om eens te lezen en te bekijken. Tijdschriften uit de jaren 50 vind ik ook zo leuk om te bekijken.

    1. Voor de afwisseling is dat kledingmotto inderdaad niks. Maar voor milieuvriendelijk leven natuurlijk wel.

      Het is beslist een leuk boek om eens te bekijken en/of te lezen. Al was het maar vanwege de mooie plaatjes.

  3. 1 keer per week in bad, dat was idd zo, maar wel wassen aan de wastafel toch? Ik ben blij met onze kast vol kleding en wasmachine trouwens ;-)
    Ik denk toch dat men wat minder lekker rook dan nu ;-)

  4. Vooral het moederschap spreekt mij aan, dat het normaal was als je eenmaal kinderen had, dat je dan als vrouw thuis kon blijven. Ik vind het wel nog gek, dat zelfs mijn moeder in de jaren '70 bij wet verplicht werd toen zij eenmaal gehuwd was met mijn vader, dat zij zo ontslagen kon worden omdat zij alleen al gehuwd was, nog zonder kinderen, dat was echt wettelijk bepaald.

    Dat het pas na mijn geboorte in 1976 is veranderd. En eigenlijk?

    Wat de kleding betreft, je hebt ook niet zoveel nodig, als meer mensen het zouden doen, minder kleding in de kast een goede basis, dan zou er ook minder ellende zijn over waar en hoe kleding gemaakt wordt. Ik koop dan ook zelfs nu, liever iets duurdere kleding waar ik vervolgens een jaar of 5 en soms heel veel langer mee kan doen. Ik heb nog altijd t-shirts gekocht in 2008 die ik nog altijd nu draag bijv.

    X

    1. Ja, wat is dat eigenlijk nog maar kort geleden hè? Wat is er ontzettend veel veranderd op het gebied van arbeidsparticipatie. Toen was het niet oké als je als vrouwen buitenshuis werkte, en nu is het niet oké als je fulltime voor je kinderen wilt zorgen.

      Het ene keurslijf is vervangen door het andere.

      Wat je zegt over de kledingindustrie is denk ik zeker waar. Dat is ook waarom dat kledingmotto me aan het denken zette.

  5. Ik blijf me zo verbazen over het roken in die tijd. Toen mijn ouders trouwden was het gebruikelijk dat er een doosje sigaren/sigaretten op tafel stond voor de gasten. Dat kun je je nu (gelukkig) echt niet meer voorstellen.

  6. Wat me meteen het meest aansprak, was het plaatje. Bij ons ging het een ook zo, alleen stond mijn moeder er dan wat angstig bij omdat mijn vader het aan zijn hart had. Maar wij vonden het geweldig om met mijn vader te stoeien.

    Bij jaren 50 denk aan wat mijn ouders vertelden: wederopbouw, schaarste aan alles en daarom laat trouwen en inwonen bij je ouders, maar ook voor het eerst andere dan huishoudelijke baantjes voor vrouwen (voor hun huwelijk). Voor mijn jongere ooms en tantes een opleiding, dat zat er voor de oudere kinderen niet in. En voor de meeste mensen: vaak werk dichtbij huis, in eigen dorp en stad. Daardoor minder reistijd en meer tijd voor gezin, kerk en vereniging.

    Krapte dus, en ook saamhorigheid.

    1. Ik vond het ook een mooi plaatje! Maar ik kan me je moeders zorg wel voorstellen als je vader wilde stoeide terwijl hij het aan zijn hart had ; )

      De saamhorigheid uit de jaren vijftig spreekt mij ook aan. Maar de schaduwzijde was denk ik dat er weinig ruimte was voor anders denken.

  7. ....
    Mijn oma moest haar zangcarriere er aan geven omdat ze getrouwd was en moeder werd.
    Het was achterlijk dat het een socialde DRUK was, niet acceptatie, dat vrouwen niet mochten werken nadat ze getrouwd waren. Dat is onderdrukking,m geen acceptatie.
    Leraressen werden onstlagen als ze trouwden. Typistes, secretaressen, winkelmeisjes... Je had geen keus. Je kreeg gewoon de zak.

    Acceptatie van thuisblijvende moeders... dat is wat we NU hebben.

    1. Acceptatie van thuisblijvende moeders is wat we nu nodig hebben. Maar ik vind dat het daar behoorlijk aan schort.

      Alleen al de maatregelen van de overheid waardoor kostwinnersgezinnen anderhalf keer zo veel belasting moeten betalen over hetzelfde inkomen zijn daar een voorbeeld van.

    2. Wil je een optelsommetje maken? Kinderbijslag, kinderopvangtoeslag, allemaal zaken waar iedereen, ook die zonder kinderen, aan meebetaald.
      Daarbij zijn heel veel vrouwen goed opgeleid. Dat kostte ook geld en is een investering die mag worden terugverdiend.
      Heeft een van beide partners een baan die zo goed betaald dat de andere partner kan stoppen met werken, dan verdien je toch zat?
      Of moet de hele gemeenschap elk ander gezin subsidiëren?
      Wij betalen inkomstenbelasting over twee inkomens. Ik denk dat dat uiteindelijk toch wel uitbalanceerd, met hoeveel meer een kostwinnaar betaald. Toen ik nog single was betaalde ik tenslotte ook niet meer belasting dan nu.

    3. Solidariteit is nu eenmaal de basis van onze samenleving. Als samenleving hebben wij bepaald dat kinderen de investering waard zijn, dus komt er gratis (basis)onderwijs en gesubsidieerd voortgezet onderwijs, er komen toeslagen en dergelijke. En ja die worden betaalt door ons allemaal. Ook degenen zonder kinderen. Misschien bezoek jij wel zwaar gesubsidieerde musea waar ook ik aan meebetaal maar niet bezoek. Misschien heb jij wel dure langdurige zorg nodig waar ook ik aan meebetaal. En wil jij AOW ontvangen later? Die wordt middels een omslagstelsel toch echt betaald door de kinderen van nu. Dus klagen dat je meebetaalt aan kinderbijslag vind ik vrij kortzichtig.

      Je andere punt over dure studies en thuiszitten snijden wat mij betreft meer hout.

    4. Je denkt dat kostwinnersgezinnen kinderopvangtoeslag krijgen?

      Da's een goeie. 🤣

      Niemand hoeft ons gezin te subsidiëren. Wij zijn netto betalers, niet netto ontvangers. En ja, wij betalen dus inderdaad veel meer belasting dan een tweeverdienersgezin met precies hetzelfde gezinsinkomen. Dat balanceert helemaal niet uit.

      Nou zijn we echt niet zielig, hoor, helemaal niet. Ik vind het een luxe dat we ons dit met één inkomen kunnen veroorloven. Maar krom is het wel, dat we financiële lasten hebben als gezin, terwijl belasting - en dus ook in welke schijf je valt - individueel wordt berekend. Daardoor leveren wij gewoon grofweg de helft in van een inkomen dat, als het over ons tweeën was verdeeld, in een lager belastingtarief zou vallen. En dat terwijl we, juist omdat we voor deze constructie hebben gekozen, géén gebruik maken van kinderopvang, en dus ook niet van toeslagen en/of subsidieregelingen.

      Die vraag of de gemeenschap andere gezinnen moet subsidiëren (waarop overigens mijn antwoord JA is, omdat ieder kind gelijke kansen zou moeten krijgen) dat zou ónze tekst kunnen zijn. 😏

  8. Lijkt me een leuk boek om eens te lezen.
    Van mijn grootouders en ouders hoor ik regelmatig dat het, ondanks alles, nu toch beter is dan voorheen. Hangt er waarschijnlijk vanaf bij welke punten je stil staat en hoe arm jouw voorouders waren.
    Dat we ons te vaak wassen met zeep is een feit, maar om nu terug te gaan naar toen... Ik ben wel blij met de aanwezigheid van een douche en een bad. Naar de toiletten van toen wil ik ook niet meer terug. Ik weet nog dat ik 's morgens door de vrieskou naar buiten ging met drie jassen aan.
    Thuisblijven lijkt me een mooie luxe, maar de waarheid is dat onze huidige luxe niet meer te onderhouden is met één loon.
    Ik herinner me mijn eerste jaren in het lager onderwijs, twee klassen bij elkaar en één leraar of lerares die met de regel rondliep om ons kalm te houden. Als dromer kreeg ik een tien voor schoon schrift en kleuren, maar wanneer ik er de rest van mijn rapport bijhaal... Veel heb ik in die periode op school niet geleerd.
    Nee, zelf zou ik niet echt terug willen keren, liever vooruit en datgene veranderen wat nu foutloopt.

    1. Tot op zekere hoogte is leven van één inkomen misschien een luxe nu. Maar het heeft ook te maken met de keuzes die je maakt. Veel gezinnen lukt het toch doordat ze zuinig leven en bijvoorbeeld niet op vakantie gaan.

      Terugkeren is denk ik nooit goed. Maar plaatjes kijken is wel leuk : )

  9. Ik ben geboren in 1950, dus volop opgegroeid in de 50er en 60er jaren.

    Boodschappen werden ook nog thuis bezorgd al waren de winkels allemaal in dezelfde straat waar we woonden.

    Ook de was werd buiten de deur gedaan.

    Wij hadden al een douche. Oma en opa zelfs een en-suite, een hokje in de slaapkamer gebouwd, opa was wel van de laatste nieuwtjes proberen.

    Wat ik me vooral herinner waren de verjaardagen waar de hele familie bijeen kwam over en weer en elkaar veel vaker zagen dan nu. Mijn beide oma's en opa's kwamen elke week om de beurt bij elkaar om te klaverjassen
    Ik heb er fijne herinneringen aan.

  10. Mijn vader had astma en we woonden op een boerderij. Een groot probleem waren de verjaardagen. Overal sigaretten en sigaren op tafel, ook bij de verjaardagen bij ons thuis ( verplichte gastvrijheid). Iedere verjaardag moest mijn vader na afloop het bekopen met een flinke astma aanval. Ik weet nog dat ik 's nachts wakker werd van een benauwde vader die uit bed was en die je alleen slijm hoorde ophoesten om de benauwdheid kwijt te kunnen. Geen mens die op een verjaardag wist hoe het na afloop ging, want dat werd niet gezien.
    In latere jaren geen sigaretten/ sigaren meer op tafel en altijd een vriendelijk verzoek om niets op te steken in de ruimte waar mijn vader was.
    Je had dan altijd nog mensen die zeiden: "Goh, heb je er last van?" en er vervolgens één opstaken.

    1. Die openluchtscholen lijken mij ook best gezond! Het zou me niets verbazen als er binnenkort een keer een 'nieuw concept' komt voor scholen in de buitenlucht!

  11. Vroeger was niet alles beter ;-). De jaren 50 is ook zeker mijn favoriet niet. Ik ben meer fan van de jaren 80-90. Of komt het omdat ik daarin ben opgegroeid en wordt ik zo oud dat ik dat ook zie als vroeger was het beter ;-).

  12. Dat van het wassen en de kleding is gewoon niet waar. Ik ben van 1951 en wij hadden een douche hoor. En ik had echt niet de hele week dezelfde kleding aan. Mijn ouders waren niet rijk, maar ook niet arm. Heel gewoon. Het zal misschien in sommige buurten zijn voorgekomen, maar zeker niet overal.
    Wat ik terug zou willen is de radio. Ook voor kinderen was dat leuk. Je ging er voor zitten en dan lekker luisteren naar een hoorspel of kinderliedjes. Gezellig, dat was het en kneuterig! Ik zou ook willen dat kinderen van nu konden buitenspelen zoals ik dat vroeger kon en deed. Ik woonde in een stad, maar daar kon het ook!

    1. Mijn moeder is van 1946 en zij hadden geen douche. Het is denk ik net waar je opgegroeid bent.

      Wat heerlijk dat je gewoon buiten kon spelen terwijl je in de stad woonde. Dat is nu niet meer overal mogelijk door het verkeer.

  13. Zo was het vroeger, dan had je ook niet zoveel stress. Wow 48 uur werken in zes dagen. Dat lijkt mij zwaar maar dat doen sommige mensen nu ook. Het lijkt mij een fijne tijd.

    1. Ja een zesdaagse werkweek lijkt mij ook pittig! En waarschijnlijk moest je op zondag verplicht naar de kerk, dus je had eigenlijk nooit een dag zonder verplichtingen...

  14. Er zijn absoluut voor- en nadelen aan die tijd. Ik zou het niet weten. Als je het ooit gewend geweest bent kijk je er ongetwijfeld anders tegen aan dan wanneer je tijd niet hebt gekend en er nu ineens naar toe zou moeten.

    1. Ja, dat aspect van de jaren vijftig kun je eigenlijk best invoeren! Goed punt Ceciel. Gewoon de goede punten uit die jaren pakken en implementeren in 2015.

  15. Wat terug ingevoerd mag worden voor mijn part zijn de melkboer, bakker en groenteboer aan huis. En als je de dokter belt dat die dan ook komt ipv zoals nu : online een afspraak maken en met wat geluk kan je drie dagen later terecht. Ooenluchtscholen bestaan nog steeds, maar hier staan die eerder gekend voor de rijkeluiskindjes;)

    1. Oh ja, de dokter die aan huis komt! Dat lijkt mij ook heel prettig. Nu komt hij misschien binnenkort aan huis via Skype ; )

      Wat leuk dat openluchtscholen nog bestaan. Waar is dat dan?

  16. Wat mij het meeste aanspreekt zijn eigenlijk 2 periodes, de jaren 20 en de jaren 70. Beide zijn alleen niet echt bepaald goeie periodes politiek gezien en qua drank en drugs gebruik/misbruik, maar aan de andere kant fascineert me dat juist. Living on the edge tijd, maar ook tijden met veel evolutie op maatschappelijk gebied, maar ook industrieel. De muziek uit beide periodes spreken me ook erg aan.

  17. Ik lees graag (jeugd)boeken uit de jaren '50 en '60' omdat ze zo lekker knus zijn. Kinderen zijn dolblij met een doos kleurkrijtjes bijv of een beker ranja. Ik vind het ook fijn dat er in die tijd meer waardering was voor het werk in huis. Wat ik ook leuk vind is om te lezen hoe eenvoudig mensen vroeger hun vakanties doorbrachten; er werd veel gefietst, in eigen land. Ik ben er jaloers op als ik bedenk dat ons land toen veel rustiger moet zijn geweest met minder mensen, minder bebouwing, minder verkeer.

    Aan de andere kant zou ik waarschijnlijk niet meer kunnen aarden in de jaren '50 wegens de grote sociale controle en de grote hoeveelheid huishoudelijk werk, waar ik als huisvrouw alleen voor zou staan, want mannen deden natuurlijk niks in de huishouding..... ;-)

  18. Ehmmm, het klinkt iets te rooskleurig, vind ik. Kinderen gingen ook 6 dagen naar school; mijn moeder (geboren in 1936) had een sadistische meester, die haar op een gegeven moment zo'n enorme draai om haar oren gaf, dat ze flauw viel. Diezelfde leraar lachte haar keihard uit toen ze zei dat ze graag naar de MULO wilde, en stuurde haar naar de Huishoudschool. Daar heeft ze 2 jaar opgezeten, met 14 stopte ze en ging ze in een dienstje. Elke ochtend in een gezin met 6 kinderen de huishouding doen, en 's middags bij haar moeder in de groentezaak helpen. Ze heeft in de avonduren Handelseconomie gestudeerd, en heeft 15 jaar later nog aan de universiteit SPW gestudeerd.

    Toen ze in 1969 trouwde, werd ze 'handelsonbekwaam', mijn vader moest voor alle grote aankopen toestemming geven. Heel raar voor haar, want tot 1969 was ze alleenstaand, en was het geen probleem als ze bv een wasmachine kocht.

    1. Wat een afschuwelijke leraar had je moeder zeg! Dat lijkt echt nergens naar natuurlijk. Dit soort dingen kunnen nu denk ik niet meer gebeuren gelukkig.

      Dat heel handelsonbekwaam gedoe was inderdaad ook erg. Gelukkig is die tijd voorbij.

  19. Ik zag het boek nog liggen in de boekhandel hoor! Heb staan twijfelen...... maar zo leuk.
    Natuurlijk was niet alles leuk. Mijn moeder was onderwijzeres wat ze met hart en ziel deed, op een zeer arme school. Háár moeder smeerde elke dag voor de hele klas boterhammen, dan kregen de kinderen eerst wat te eten en een appel. Dat was rijkdom in die tijd!

    Ik heb wel nog een kookboek van Readers Digest uit 1960 die plaatjes....... vrouw
    steekt kaarsen aan, kindjes gewassen aan tafel.

    Overigens, mijn ouders aten altijd samen, zonder kinderen, wij moesten om 7 uur naar bed, daarna gingen mijn ouders pas eten. Gek idee he?

    Nu wil je juist met zijn allen eten (en die kinderen weer niet hahah).....

    1. Dat is inderdaad grappig zeg, dat je ouders bewust apart aten. Maar ik kan het me ook wel weer voorstellen. Misschien was het avondeten voor hen echt een moment van rust om even bij te praten?

  20. Hi Nicole, dat klinkt als een interessant boek! Ik verwachtte echter dat de moeder de vader vermanend zou tiespreken: denk om je knieën! Want met de cocos matten die toen gebruikelijk waren, zou een broek snel slijten en textiel was nog steeds moeilijk aan te komen.
    Het komt mij voor als een harmonieuze tijd, misschien ook door de narigheid van nu. Maar destijds had je grote angst voor Stalin en verzuiling binnen Nederland. En zoals een kennis zei: met de grootste rotzakken in je dorp moest je blijven omgaan, omdat je elkaar nodig had: spullen lenen, hulp vragen. Een fiets lenen of een gereedschap of hulp bij hooien of rooien. Je kon niemand de waarheid zeggen en moest vooral het fatsoen bewaren. Niet makkelijk!

  21. Wij hadden geen douche maar wasten ons elke dag bij de wastafel. Ik ging als kind weleens met mijn moeder naar het 'badhuis'.Voor een klein bedrag douchte je dan. Ik vond al dat warme water heerlijk.
    Er werd veel naar de radio geluisterd, ook deden we mee met de ochtendgymnastiek. Staat u allen klaar? En heel veel lezen, elke week naar de bibliotheek voor nieuwe stapels boeken.
    Maar vrouwen met een gezin waren zo veel meer tijd kwijt aan het huishouden. Wassen zonder wasmachine, zie mijn moeder nog bezig met die ketels op het gasstel en de wringer. Vreselijk. Ijskoude slaapkamers 's ochtends ijsbloemen op de ramen. Het leven is nu een heel stuk comfortabeler.

  22. Leuk stuk en het roept heel wat reacties op. Ook leuk. Maar... lang niet alles klopt, in ieder geval niet voor iedereen.
    Punt 1: Niet alle moeders waren thuis hoor. Mijn moeder was verpleegster en werkte. Toen ik tien was had ik een sleutel.
    Punt 3: Ook kinderen werkten langer, haha. Je moest op zaterdag gewoon naar school, alleen de ochtend. Pas in de tweede klas van de middelbare (1964) kregen we de vrije zaterdag
    Punt 6: Wij hadden thuis een douche en daarvoor een bad. Dat had niet iedereen, maar dat 1x per week wassen, dat is echt onzin. Ook zonder douche kon je je gewoon wassen hoor. Stromend water was er. Warm en koud.
    Punt 7: De hele week dezelfde kleding? Onzin. Ik had echt genoeg kleren hoor, al maakte mijn moeder veel zelf en erfde ik kleren van oudere nichtjes
    Punt 9: Ja volle klassen, die waren er zeker. En toen ik in 1973 als jonge juf begon, kreeg ik een klas met 45 kinderen en dat waren ook nog twee groepen. Er werd toen al uitgebreid gesproken over de noodzaak van verkleining van de klassen. En echt goed is het tot op de dag van vandaag nog steeds niet.
    Punt 10: Er zijn nog steeds openluchtscholen. Mijn dochter heeft er stage gelopen in Amsterdam. Maar ze zijn niet overal te vinden, dat was toen ook al niet zo trouwens. Dat ze er waren had toen te maken met Tuberculose.

  23. Leuk stuk en het roept heel wat reacties op. Ook leuk. Maar... lang niet alles klopt, in ieder geval niet voor iedereen.
    Punt 1: Niet alle moeders waren thuis hoor. Mijn moeder was verpleegster en werkte. Toen ik tien was had ik een sleutel.
    Punt 3: Ook kinderen werkten langer, haha. Je moest op zaterdag gewoon naar school, alleen de ochtend. Pas in de tweede klas van de middelbare (1964) kregen we de vrije zaterdag
    Punt 6: Wij hadden thuis een douche en daarvoor een bad. Dat had niet iedereen, maar dat 1x per week wassen, dat is echt onzin. Ook zonder douche kon je je gewoon wassen hoor. Stromend water was er. Warm en koud.
    Punt 7: De hele week dezelfde kleding? Onzin. Ik had echt genoeg kleren hoor, al maakte mijn moeder veel zelf en erfde ik kleren van oudere nichtjes
    Punt 9: Ja volle klassen, die waren er zeker. En toen ik in 1973 als jonge juf begon, kreeg ik een klas met 45 kinderen en dat waren ook nog twee groepen. Er werd toen al uitgebreid gesproken over de noodzaak van verkleining van de klassen. En echt goed is het tot op de dag van vandaag nog steeds niet.
    Punt 10: Er zijn nog steeds openluchtscholen. Mijn dochter heeft er stage gelopen in Amsterdam. Maar ze zijn niet overal te vinden, dat was toen ook al niet zo trouwens. Dat ze er waren had toen te maken met Tuberculose. Nu niet meer

  24. Dit lijkt me een heerlijk boek! Gewoon even lekker sfeer proeven. En eh, ik ben opgegroeid in de jaren '90, maar ik lees toch wat dingetjes die bij ons thuis ook nog zo gingen;).
    Het kledingmotto zou ik ook graag voor gaan. Geen gedoe; lijkt me heerlijk.

  25. Wat een leuk boek! Die wil ik zeker lezen.

    Het doet me denken aan een boek van Sheila Harding, A 1950s Housewife: Marriage and Homemaking in the 1950s. Ook echt over het dagelijks leven in de jaren 50, maar dan vanuit Brits perspectief.

    Wat mij daarin vooral ook opviel was hoe anders het leven aan deze kant van de Atlantische Oceaan was dan het beeld dat je uit Amerikaanse films en tv-series uit die tijd zou kunnen krijgen.

    Niks geen ruime huizen met prachtig ingerichte pastelkleurige keukens met alle nieuwste snufjes. Zo kort na de Tweede Wereldoorlog hadden de meeste mensen nog niet eens een koelkast, en was er zo grote woningnood dat ze werden verplicht om een huis met meer dan één gezin te delen.

    Die beschrijving klopt ook met wat mijn moeder (geboren in 1954) vertelt uit haar jeugd. Ze woonden samen met een oom en tante in één huis, tegen het eind van de dag begon de ongekoelde melk toch wel vies te woorden, en op weg van school naar huis speelde ze vaak in 'het puintje', oftewel de resten van het bombardement op Rotterdam, die dus zelfs eind jaren 50 nog niet overal opgeruimd waren. En was er bezoek, ja, dan kwam dus een glas met sigaretten op tafel voor de gasten.

    Zelf heb ik een beetje een haat-liefdeverhouding met die tijd. De mode en de stijl van huisinrichting (die van tv dus) vind ik prachtig. En inderdaad werd in die tijd mijn werk, als thuisblijfmoeder, nog gewaardeerd in plaats van benoemd als 'oh, ZIT je thuis met de kinderen' alsof ik de hele dag op de bank Oprah kijk en bonbons eet. Maar er was ook heel veel heel erg mis in die tijd. Leven in een tijd waarin ik handelsonbekwaam zou zijn, homoseksualiteit verboden was en racisme normaal werd gevonden? Nee dank je!

  26. ik, zou me denk thuisvoelen in de jaren 50...steun echt de jaren 50 mening, dat een moeder thuis bij de kinderen hoort.. Ben zelf altijd thuis bij de kinderen geweest en ik heb daar geen spijt van...Nu zou ik kunnen werken, maar ben nog thuis, de getrouwde kinderen kunnen komen wanneer ze willen, ben er bijna altijd om op te passen als ze naar tandartsen dokters of iets anders moeten.... onze dochters en schoondochters werken ook weinig ( als er kinderen zijn, 1 tot 2 dagen ) of eventueel wat thuis werken...Ik ben mijn man dankbaar dat ik de mogelijkheid had om thuis te blijven,.... man en (schoon)zoons zijn echt werkers, graag bezig, of voor de eigen onderneming of overuren bij de baas of klussen in de vrije tijd. Ik ben me echt bewust dat het niet voor iedereen weg gelegd is, ook al zou je graag willen...maar als het mogelijk is geeft het mijn inziens de meeste rust in het gezin.....onze kinderen hebben het als fijn ervaren dat mama er altijd was... dat ze het zelf ook graag zo willen doen als t mogelijk is......Ik kan wel makkelijk praten, want ik ben een "huismus" het allerliefst ben ik thuis....ik laad absoluut niet op van weggaan.....dat vreet energie.....

  27. Jammer dat er geen verdere nuances worden genoemd; de jaren 50 waren namelijk helemaal niet zo gezellig.
    Om te beginnen was er de verzuiling, die maakte dat je weinig met mensen van een andere (geloofs)overtuiging in contact kwam.
    Verder waren heel veel dingen nog tot ver in de 50-er jaren op de bon, dus je kón eenvoudig geen kleding kopen, of stof om zelf iets van te maken.
    Ook was het heel lastig om aan buitenlandse valuta te komen, dus vakanties waren, ook als je wél de financiële ruimte daarvoor had, nauwelijks mogelijk.
    Ook was er een enorme woningnood, hetgeen betekende dat mensen verplichte inwoning kregen (als ze een groot huis hadden), of zelf ergens moesten "inwonen", met alle stress vandien.
    Verder, vrouwen die trouwden werden standaard ontslagen als ze ambtenaar waren, en het ergste is wel, dat getrouwde vrouwen tot 1956 (!!!) handelingsonbekwaam waren. Met andere woorden, niet zelf mochten beslissen over uitgaven.

    Niet echt een tijd om naar terug te verlangen.

  28. Iedere tijd heeft wel goede en slechte momenten...
    Ben geboren in die jaren dus heel veel weet ik er niet meer van ;)
    Voor mij s het wel nostalgie waar ik graag meer over weet haha
    Groetjes

  29. En geen AOW, bedenk ik me nu. Vadertje Drees had dat nog niet voor elkaar. We mopperen nu over de AOW leeftijd maar toen had je helemaal geen voorzieningen. Mijn achtergrond is wel tegen het arme aan, realiseer ik me nu. Er was geen sprake van dat ik toen had kunnen doorleren, zoals ik nu heb gekund. Mijn moeder stond ook met 14 jaar andermans snotzakdoeken schoon te maken aan een koude sloot. Toen was het een hele strijd voor de arbeiders, om zich te "beteren" zoals dat heette. Dat ging om ontwikkeling, opleiding, verder komen, bestaanszekerheid en mogelijkheden voor je kinderen. Niet om of je je een vakantie of auto zou kunnen permitteren. En de boer voor wie je werkte, kon maar beter niet merken dat je rood stemde. Dan vloog je er uit.

  30. Toen had je als vrouw geen keus, maar nu ook niet omdat nu alles zo duur is en berekend is op 2 inkomens m.a.w. nu zijn gezinnen haast verplicht om met twee te gaan werken om de facturen te kunnen betalen.
    Ik zou toch wel graag even proeven van de jaren 50, dan wel met meer wassen (mezelf en de kleren lol).

  31. Ik ben aan het eind van de jaren '50 geboren. Heb ze dus niet bewust meegemaakt. Weet wel voldoende van m'n ouders en oudere broer en zus uit die tijd. Bij ons was dat dus duidelijk anders. M'n ouders voeren op een klein binnenvaartschip, dat niet van henzelf was. M'n moeder deed daarop net zoveel werk als m'n vader. Ze was stuurvrouw overdag en m'n vader vaak 's nachts. Hij deed het zwaardere werk zoals laden en lossen. 'We' woonden op dat schip met een woonruimte die ongeveer 1/3 van een tiny house was. Ze hadden geen geld voor iets anders. In de 60'er jaren moesten ze aan de wal omdat er te weinig werk was voor dergelijke schepen. Vanaf dat moment werkte mijn moeder in de huishouding en deed thuis fabrieksarbeid voor een conservenfabriek. Zonder die inkomsten konden ze niet rondkomen. Financieel ging het pas beter toen m'n oudste broer ging werken en vanaf zijn 15e behoorlijk wat kostgeld afdroeg. Mijn vader werkte ook, maar door te weinig opleiding was zijn salaris voor die tijd minimaal. 2 kinderen werden in de 50'er jaren bij de grootouders gestald voor school. Geld voor een schipperschool hadden ze niet. Er waren veel meer arbeidersgezinnen waar te kort geld was en vrouwen er 'iets' bij deden. Was werk waar geen belasting over werd geheven, maar wel degelijk werk.

  32. Ah! Mijn garderobe zou prima passen in de jaren vijftig dus! Ik heb ook ‘Eén aan je bast, één in de was, één in de kast.’ Maar ik geloof niet dat mijn moeder met thee zat te wachten als mijn grote broers en zussen uit school kwamen. Daar had ze geen tijd voor.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.