Witte wereld en halen en brengen
Sneeuw, 24 januari 2015. Het uitzicht vanaf onze voordeur
Nu is het dan toch echt overtuigend winter! Vanochtend werd ik wakker in een witte wereld. Werkelijk prachtig.
Iets minder was dat we naar een open dag moesten van een middelbare school. Ik vond het doodeng om door de sneeuw te rijden. En volgens mij voelde ik de auto een paar keer slippen. Maar we zijn weer heelhuids thuis gelukkig.
Dit soort weer is het leukst als je nergens heen hoeft. Dus ik ben erg blij dat het weekend is. Anders heb ik altijd zorgen over de kinderen!
Halen en brengen
Mijn moeder groeide ook hier op. En als ze naar school moest en het had gesneeuwd zei mijn oma:
'Dan moet je maar extra vroeg van huis gaan.'
Er was geen sprake van brengen of een dagje thuis blijven.
Met die houding ben ik zelf ook opgevoed. Als je niet kunt fietsen, kun je altijd nog wandelen. Maar als ik om me heen kijk zie ik dat andere kinderen wél naar school worden gebracht. En vaak wonen die dichterbij school. En dan vraag ik me toch wel eens af: 'Moet ik ze toch ook niet gaan brengen?'
Nu maak ik alleen een uitzondering voor gevaarlijk weer. Bijvoorbeeld onweer en bliksem. Dan haal ik de kinderen op, of breng ze. Maar verder in principe niet.
Lees ook: Kinderen naar school brengen.
Hoe ga jij om met het halen en brengen van je kinderen?
Hier is er geen sprake van brengen of halen. Weer of geen weer gewoon met de fiets of anders te voet.
Ik heb geen auto dus we hebben ook geen keuze. Bij hoge uitzondering pakken we soms de bus. Maar als er veel sneeuw ligt dan rijdt de bus hier ook niet.
We wonen gelukkig pal aan de busroute, dus met sneeuwweer dan komt de schuiver redelijk op tijd voorbij. En anders is het eerder de deur uit en lopen tot je bij een goed stuk weg of fietspad komt.
Ik ben vanmorgen ook gewoon op de fiets mijn boodschappen wezen doen. Alleen haal ik bepaalde boodschappen niet omdat deze verder weg liggen en ik geen onnodig risico willen lopen op valpartijen. Ik ga tenslotte niet dood als die dingen pas later gekocht worden.
Bij ons is dit nooit aan de orde geweest omdat zoons of dichtbij school woonden of sowieso met het OV moesten omdat school op de fiets niet te doen was (meer dan 50 km ofzo).
Ik heb een aantal jaren grhad dat ik tien kilometer van school woonde en in de koude maanden ging ik met de bus. Mijn broers fietsten gewoon, maar voor mij was dat te zwaar. Ik ben blij dat mijn ouders daar nooit een punt van gemaakt hebben want ik kon het fysiek niet en destijds had ik al last van mijn longen maar nog geen diagnose (astma, en vooral veel last bij kou, wind en nattigheid).
Als kind zijnde woonden wij buiten een dorp en moesten met de fiets naar school, mijn ouders hadden geen auto en een bus reed er ook niet, kan me niet herrinneren dat ik ook maar een keer thuis gebleven ben met slecht weer. na mijn scheiding had ik ook geen auto meer tot mijn beschikking en mijn dochter ging ook met de fiets naar de middelbare school, zij mocht bij uitzondering met erg slecht weer wel af en toe met de bus,maar meestal ging ze gewoon met de fiets en we zijn er geen van beiden slechter van geworden.
Ik fietste elke dag naar school, weer of geen weer. 10 km heen 10 km terug. Geen fietspad maar gewoon op de weg langs 'n kanaal! Als er erg veel sneeuw lag, lieten we de fietsen bij een boerderij staan en gingen met een groep lopend naar school. Kwamen natuurlijk veel te laat....
Dat lijkt me iets waar je leuke herinneringen aan kunt hebben! Met zo'n groep wandelend naar school!
Alleen in de ochtend iets wit op de wegen, die dank zij de zon snel verdween.
Een heerlijke wandeling gemaakt vanmiddag, helemaal top.
Dat de sneeuw maar weg mag blijven, denk alleen maar aan het ijs waar je dan niet meer oo kan schaatsn, alhiewel het in mijn regio het ijs nkg lang niet dik genoeg is.
Hier gelukkig helemaal geen sneeuw te zien en hopelijk blijft dat ook zo!
Ik breng mijn dochter regelmatig als het slecht weer is even naar school ,tsja het is verwennerij maar ik kom er langs als ik naar mijn werk ga (thuiszorg) dus daar mag ze dan lekker van mee genieten.