Hoe ver mag je gaan om een huis te kopen?
Voor Expat Mama's las ik het boek 'Heimwee naar hagelslag'. Dat is een boek met verhalen van kinderen van Nederlandse emigranten.
Droomhuis door list en bedrog
In één van de verhalen wordt verteld hoe een gezin hun droomhuis in het Zuiden van Spanje bemachtigden. Het huis was feitelijk al verkocht aan Belgen. De Belgen zouden die dag langskomen om de laatste details te bespreken.
Maar de makelaar liet hen het huis toch stiekem zien. Ze vonden het zo mooi, dat ze actie ondernamen. Ze wachtten de Belgen op. En toen die aankwamen liepen ze naar hen toe en zeiden: 'Zo raar! Er is helemaal niemand.' De Belgen dropen af, en het gezin racete naar het dorp om snel de koop te sluiten.
Hoe ver mag je gaan?
In eerste instantie las ik het, en ging door naar het volgende verhaal. Maar later op de dag begon het aan me te knagen!
Ik vind het zielig voor de Belgen. En wat een geniepige manier van doen eigenlijk. Als een koop al vrijwel gesloten is, mag je je er dan wel tussen wringen? En zo ja, zijn dan alle middelen geoorloofd? Volgens dit Nederlandse gezin duidelijk wel.
Geen wonder dat Nederlanders soms de reputatie hebben dat ze botterikken zijn. 'De Belgen hebben ze gelukkig nooit meer gezien,' staat er nog een laatste zinnetje in het betreffende hoofdstuk.
Op dit moment is het natuurlijk een zogenaamde 'kopersmarkt'. Maar toen de huizenmarkt nog liep als een trein, hebben jullie toen wel eens dergelijke situaties meegemaakt?
En hoe ver mag je eigenlijk gaan om het huis van je dromen te bemachtigen?
Het eerste dat bij mij opkomt is dat het eerder de vraag vind hoe ver je mag gaan om een huis te verkopen. Voor de makelaar was de deal toch al min of meer rond? En voor de verkopers toch ook? Waarom dan toch een extra partij erbij slepen? Dat snap ik dan niet helemaal.
Zowel vanuit de makelaar als die Nederlanders vind ik dit niet kunnen.
Dat zijn toch geen manieren?!
Persoonlijk vind ik het belangrijk dat je me je medemensen omgaat zoals je wilt dat er met jou wordt omgegaan.
Ik vind dit dan ook een egoistische, hufterige actie.
Goed punt LLMM. De verkopende partij was hier ook niet netjes bezig.
Toen wij kopers hadden voor ons vorige huis, kregen we nog een hoger bod voorns huis. Boven de vraagprijs was dat. We zijn er niet op ingegaan. Vonden we niet kunnen.
Keurig zeg! Zo hoort het eigenlijk ook!
Hier is maar één woord van toepassing , schandalig. De belgen hebben een koopoptie en die hoor je te respecteren , als die uiteindelijk toch nee zeggen dan ga je met andere gegadigden verder en niet eerder. Maar helaas denkt niet iedereen er zo over.
Het is altijd lastig om aan de hand van zo'n verhaal precies te weten wat er nu op welk moment gebeurde. Er staat 'het huis was feitelijk al verkocht'. Als het zo is dat de koop al was gesloten, maar de financiering misschien nog niet rond en de levering (klaarblijkelijk, anders hadden ze de sleutel wel) nog niet geweest, dan was de overdracht nog niet compleet. Dan zitten er nog risico's aan. In Nederland kan een hoop daarvan worden weggenomen door de Vormerkung (= inschrijving van de koop in de registers), daar zijn kosten aan verboden en daarom gebeurt het lang niet altijd. Vaak schijnen kopers te zeggen 'nee hoor, mijn verkoper doet dat niet', maar zeker kun je dat nooit weten. Na de Vormerkung kan de verkoper niet meer aan een ander verkopen. Dat was dan in dit geval voor die Belgen een fijn idee geweest. Zeker als het dus om je in Nederland gelegen droomhuis gaat zou ik zeggen, op het totaal is het bedrag van de Vormerkung bijna niets dus investeer dat er dan gewoon in. Want helaas kun je niet op ieders fatsoen bouwen, dat is heel jammer maar helaas ook de realiteit.
ander land, andere regels en andere manieren. Ik denk dat wij zelf bij de aankoop van ons huidige huis ook niet helemaal netjes zijn geweest. Voorlopige koop was nl pas geldig zodra het voorlopige contract + een geldbedrag was gedaan. Er was een afspraak voor vrijdag met belangstellenden, wij zijn er tussen gedrongen en hebben op donderdag getekend (en betaald). We zijn binnen de regels van de wet gebleven maar het voelde toch niet netjes. (ook hier werkte de makelaar en de verkoper mee)
O help, ik krijg spontaan last van plaatsvervangende schaamte als ik dit verhaal lees!
Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik zou doen voor 'n droomhuis. Wat betreft als VER-koper, degene die als eerste écht met het geld over de brug komt, krijgt het huis. Het zijn té grote bedragen om iemand rustig de kans te geven om te dimdammen, te informeren etc. etc. en met 'n beetje pech alsnog af te zien van de koop en Jij met je huis blijft zitten.
Dat ben ik overigens wel weer met je eens. Ik zie het regelmatig op veel kleinere schaal met Marktplaats b.v. Dan denk je wat verkocht te hebben voor een leuk bedrag, zeg je iemand anders af en vervolgens komt er toch weer een of andere flauwe rotsmoes. Met een huis zou ik het in ieder geval binnen de wet houden, maar ik zou ook mijn eigen belangen wel in de gaten houden (als verkoper dus).