Over het spanningsveld tussen baan en gezin
In het programma Sophie in de mentale kreukels vertelt Sophie Hilbrand dat ze 4 jaar geleden een burn-out kreeg. In haar programma gaat ze op zoek naar de oorzaken van een burn-out en wat je kunt doen om het te voorkomen en/of genezen. Daarbij laat ze veel van zichzelf zien.
In één van de afleveringen is Sophie in gesprek met psychiater Bram Bakker. En daarin zie je hoe een gevoelige snaar wordt geraakt bij Sophie als het gaat om de combinatie baan - gezin. Ik denk dat dit een onderwerp is dat bij veel vrouwen speelt, maar waar weinig ruimte voor is in de huidige maatschappij.
Zorgen over de combinatie carrière - kind worden meestal weggewoven als 'onzin'.
Bekijk het filmpje en lees mijn post hier over op Het Moederfront.
Het is heel veel, wat er van ons moeder wordt verwacht. Ik Merk op mijn werk, dat alle extra inspanningen zoals de vele vergaderingen, cursusavonden en je in je eigen vrije tijd met werk bezig houden, als volkomen gewoon wordt gezien. Ze vergeten vaak volkomen dat er thuis een gezin zit.
Ik ben zo blij dat ik nu thuis werk. Dan is het ook nog steeds een uitdaging, maar het scheelt zoveel. Ik heb echt veel minder stress dan voorheen, terwijl we veel minder te besteden hebben. Tijd is wat dat betreft toch echt beter dan geld. :-)
Wat heerlijk dat je echt minder stress hebt nu Sjoukje, door vanuit huis te gaan werken.
Oh wat heftig. Ik moet die aflevering ook nog zien. In oktober heb ik ook tegen een burn out aangezeten. Mijn zoontje was net een half jaar en ik was net weer 2 maanden aan het werk. Mijn huisarts zei dat ik in taken terug moest of mij ziek moest melden. Begin dit jaar koos ik er voor om mijn baan op te zeggen en voor een baan te gaan waar ik even een stapje terug kon doen. Ik hoop nu mijn draai weer te vinden.
Een goede huisarts dus, dat hij het zag en je van advies voorzag! Zo'n burn-out moet je echt niet onderschatten zag ik wel bij Sophie.
Ik ben fulltime gaan werken, toen mijn jongste dochter 11 jaar werd, daarvoor had ik een uitkering en deed ik vrijwilligerswerk.
Achteraf gezien had ik beter parttime kunnen gaan werken, minder inkomen, maar wel meer aandacht voor de kinderen en het heeft dan ook wat problemen gegeven.
Het werken vond ik wel heel leuk, de uitdaging en het contact met collega's, maar het heeft een hoge prijs gehad als je ook kinderen hebt, want het lijkt wel alsof je kinderen groot genoeg zijn als ze eenmaal in de puberteit komen, maar ook dan hebben ze je net zo hard nodig, wat nogal eens onderschat wordt.
Groetjes Lily
Ik ben er heel ouderwets in, waarschijnlijk omdat ik geen kinderen heb, ik vind dat je kinderen nog t beste opvoed als je er gewoon voldoende tijd voor maakt! En dan zeg ik niet perse dat iedere moeder de hele dagen thuis moet zitten maar om me heen zie ik zoveel dat ouders alleen in t weekend tijd hebben en dan moet erineens van alles!
Ik denk ook dat je tijd het waardevolste is wat je een kind kunt bieden.
Oh, dank voor de tip. Dit gaat mij zeker interesseren!
Wat een boeiende serie is dit van Sophie. Onwijs verhelderend.
Ja, ik vond het ook een mooie reeks. Mede omdat ze het heel persoonlijk durft te maken.
Ik vond de combinatie altijd heel zwaar. Toen ik bijna 10 jaar geleden ziek werd, en 5 jaar geleden afgekeurd werd merkte ik pas hoe zwaar ik het heb ervaren. Ik zou niet meer deze keus maken als ik opnieuw zou gaan kiezen. Dan was het of werken of het gezin.
Wonderlijk is dat, hoe je zoiets soms pas beseft inderdaad als je er mee moet stoppen. Terwijl als je er in zit, je het idee hebt dat het wel gaat.
Ik snap werkelijk waar niet hoe vrouwen dat volhouden. Voor mij een hele goede reden om voorlopig niet aan kinderen te beginnen!