Studieschuld

Toen ik ging studeren kreeg ik zo'n 600 gulden per maand als studiefinanciering. En een ov-studentenkaart. Daarmee kon ik gratis reizen.

Vergeleken met de generatie studenten die volgend jaar begint, bofte ik dus enorm. Want zij ontkomen bijna niet aan een studieschuld. En mijn kinderen dus ook niet. En ik vind dat maar niks. Want ik houd niet van schulden! Ik vind een hypotheekschuld wel genoeg. Maar mijn jongste zusje zegt dat een studie een investering is in jezelf. En dus een studieschuld waard. Ze vindt dat ik het ruimer moet zien.

Studieschuld: hoe zit het nou precies?

Vanaf september 2015 krijgen studenten een 'studievoorschot'.  Je krijgt 35 jaar de tijd om die studieschuld af te lossen. Nu is dat nog 15 jaar. Op dit moment is de gemiddelde studieschuld van studenten die moesten lenen zo'n 17.500,-  . Maar vanaf september wordt de basisbeurs dus ook een lening.

Het Centraal Planbureau heeft uitgerekend dat de studieschuld in de toekomst zo'n 24.000 zal worden.

Maar deze voorspelling van de studieschuld is waarschijnlijk een beetje te rooskleurig. Want het CPB gaat uit van:

  • Een gemiddelde student
  • Een doorsnee studie
  • Ouders die bijspringen
  • Bijbaantje
  • Het CPB heeft bovendien het gemiddelde genomen van uitwonende en thuiswonende studenten! Dus als je alleen kijkt naar uitwonende studenten kom je al gauw op een studieschuld van 45.000. Tenzij de ouders weer bijspringen.

Het Nibud waarschuwt studenten dat ze al gauw tot hun zestigste hun studieschuld aan het aflossen zullen zijn.

Lees ook: Wat kost studeren?

Waarom wordt dit systeem ingevoerd?

Minister Jet Bussemaker presenteerde het leenstelsel + studieschuld als een manier om het onderwijs beter te maken. Het geld dat niet naar studenten gaat, wordt in het onderwijs gepompt. Dit is een eenmalig bedrag van 1 miljard euro.

Ik zou graag horen van mensen die een studieschuld hebben. Was het het waard? Hoe kijk je nu naar je studieschuld?

Vergelijkbare berichten

24 reacties

  1. Ik ben eerst begonnen met de PABO, dit heb ik anderhalf jaar gedaan. Daarna maatschappelijk werk gaan studeren, maar de laatste 1,5 jaar kreeg ik dus geen studiefinanciering meer, maar automatisch het hoogste bedrag dat je kon lenen. Uiteindelijk heb ik dit grotendeels op een spaarrekening gezet, maar heb ook een gedeelte gebruikt om op vakantie te gaan * bloos *

    Ik heb het direct afbetaald toen ik werk had (buiten mijn eigen opleidingsgebied).

    Sander heeft nu nog een studieschuld, heeft zijn studie niet afgemaakt omdat hij een goede baan heeft gekregen zonder zijn papiertje. Ergens wel zonde!

    1. Bedankt voor je reactie Daantje. En hoe ervaren jullie die studieschuld? Is het vervelend? Of maakt het weinig uit? En konden jullie wel gewoon een hypotheek krijgen voor een huis met die studieschuld?

    2. Die hypotheek was wel even lastig. We zouden het huis eerst op alleen Sanders salaris doen, maar nu moest mijn salaris opeens ook meegerekend worden. Terwijl onze maandlasten qua studieschuld echt niet zo hoog waren.

      Ik vind het wel heel vervelend om een studieschuld te hebben. Het is toch jammer van het geld, ik zou die ruim 60 euro per maand liever aan iets leuks uitgeven... Maarja, in 1 keer aflossen is zonde, want de rente op de spaarrekening is hoger dan wat we nu betalen aan DUO en bovendien zou dan direct onze hele buffer weg zijn/.

  2. Ik ben het niet eens met het afschaffen van de basisbeurs en vind het net als jij een slecht idee dat straks zoveel jongeren een studieschuld hebben.
    Mijn jongste zoon heeft ook een studieschuld omdat hij zijn opleiding niet heeft afgemaakt. Hij heeft het niet afgemaakt omdat de opleiding zodanig veranderde dat hij niet meer kon leren wat hem beloofd was. Maar als je een opleiding niet afmaakt blijft de basisbeurs een lening en wordt het geen gift.

    1. Een tijdje terug was in Een dubbeltje op z'n kant een stel dat samen een enorme studieschuld had omdat ze steeds aan een opleiding waren begonnen, en die niet hadden afgemaakt. Ik geloof dat het wel om 40.000 euro of meer ging.

  3. Wij hadden ook een studieschuld. Totaal zo'n 35.000 gulden (met z'n 2) Ook nog een tijdje een vrijstelling voor het terug betalen gehad wegens te laag inkomen. Maar toen we beiden een baan kregen zijn we op het lage niveau blijven leven en hebben die schuld versneld afgelost. 5 jaar ipv 15 jaar. Zonder die lening had ik mijn studie niet kunnen doen. Er was (en is) onvoldoende openbaar vervoer om op tijd op de opleidingslocatie te komen.
    Bij het afsluiten van de hypotheek telde de studielening niet mee en de adviseur vond ons maar domme gansjes dat wij die betaling wel meenamen in de berekening hoeveel we per maand uit wilden geven aan ons huis.

    Ik vind een studielening opzich geen bezwaar, maar vind wel dat je deze jonge mensen goed moet begeleiden in hoeveel ze lenen en wat de gevolgen zijn. Ik kon bv niet werken naast mijn studie, we hadden veel contacturen en practic, dat is bij deze opleiding nog steeds zo, die practica moeten ook uitgewerkt worden in verslagen. Een groot verschil met mijn huisgenoten die hts deden en met verbazing naar onze studiebelasting keken.

    1. Wat goed dat jullie rekening hielden met de studieschuld bij het vaststellen van de woonlasten. Wat een rare adviseur die dat dom vond!

      Knap dat je het zo snel hebt afgelost ook! Vijf jaar is afzienbaar. En dan ben je er tenminste ook van af.

  4. Zelf heb ik maar heel weinig geleend, alleen op het laatste moment van mijn studie als back-up. Ik ging namelijk na een halfjaar werken naar het buitenland en wist niet of ik dan al genoeg gespaard zou hebben. Uiteindelijk had ik wel genoeg gespaard en kon ik de lening met zo terug betalen, het heeft mij maar een beetje rente gekost.

    Wel zie ik in mijn omgeving dat een studieschuld als vervelend wordt ervaren. Loonsverhogingen zijn leuk, maar gaan vaak meteen op aan een hogere aflossing op je schuld. Vaak kunnen mensen door een hoge schuld jarenlang amper royaler leven dan tijdens hun studie. Uiteindelijk verdien je door een goede opleiding natuurlijk gemiddeld wel meer dan zonder, maar een grote schuld zo in de start van je leven is wel een zware belasting. Ik zou die zo laag mogelijk houden.

  5. Mijn wederhelft heeft een studieschuld. Nu, met een ander huis willen kopen, zorgt dat voor problemen. Hij had eerder versneld moeten aflossen, maar tegelijkertijd is het basisbedrag dat hij per maand terug betaalt, ook een hele flinke hap uit het budget. Het staat op plaats drie van onze hoogste, maandelijkse vaste lasten!
    In zijn geval was het 't waard. Hij deed een studie die hij niet alleen heel leuk vond. Ook was de studie maar op twee of drie plekken in Nederland te volgen. Hij koos de dichtstbijzijnde en was gedwongen op kamers te gaan omdat het niet aan te reizen was vanuit ouderlijk huis.

    Het schijnt zo te zijn dat als je een (nieuwe) hypotheek wilt, de bank rekent met het originele bedrag van je studieschuld. Maar: als je eenmalig een extra aflossing doet, gaat niet alleen het maandelijkse bedrag omlaag. Ook gaat de bank dan rekenen met het nieuwe resterende bedrag. Is de moeite waard omdat eens uit te zoeken.

    1. Op de derde plaats van de maandelijkse lasten. Dat is nog best hoog zeg. Maar fijn dat het de investering wel waard was! Daar gaat het om.

      Goede tip over de combinatie hypotheek-studieschuld!

  6. hier hebben we 2 kinderen op het HBO, beiden nog thuiswonend, beiden hebben ze een basisbeurs en een baan ernaast. Oudste heeft in de tijd tussen twee baantjes wel een half jaar geleend, maar nooit meer dan nodig om studie te betalen. Boeken betalen wij en ik koop ze zo veel mogelijk tweedehands, daar kun je echt enorm op besparen, verder hebben we hun eerste studiejaar het verschil tussen beurs en collegegeld bijgelegd.
    De jongste is nog geen 18, zit op het MBO ,dus geen beurs en geen collegegeld,maar wel de duurste boeken van allemaal en we mogen zijn buskaart betalen.
    Studeren is investeren in jezelf maar wat ons steeds verbaasd is de extreme kosten die worden berekend. Wat is er mis met zo min mogelijk lenen en zelf bijverdienen?
    Dat scheelt enorm met de schuld die ze later hebben. Ook mijn kinderen zijn druk voor hun opleiding, met stage en hebben er nog een hobby of sport naast die veel tijd kost.
    Ook zij hebben klasgenoten die niet werken maar wel maximaal lenen en daar vrolijk van uit gaan en op vakantie gaan maar is dat niet heel erg korte termijn denken ? Straks moet dat geld wel allemaal terug.

    1. Ik zit ook te denken: is het indien niet mogelijk niet een stuk voordeliger om dan maar thuis te blijven wonen als student? Zo kun je de kosten wellicht een stuk lager houden.

      Maximaal lenen en op vakantie gaan, zou ik mijn kinderen zeker niet aanraden. Wat je zegt: 'Dat geld moet wel allemaal worden terugbetaald.'

      Mijn oudste zoon gaat ook naar het MBO. Hij is 17. Tot dusver betalen we alleen ruim 2000 euro per jaar aan reiskosten.

    2. hier boffen we dat we praktisch tegen de stad aan wonen waar de kids studeren. Nu praat je een maandkaart voor de jongste van iets meer dan 50 euro.

      Overigens heeft onze oudste de mogelijkheid gehad een opleiding op bedrijfskosten te doen, ook HBO maar daar zaten zoveel haken en ogen aan dat hij daar niet voor heeft gekozen ( zowiezo na afstuderen zoveel jaar verplicht in dienst blijven en bij staken opleiding moest hij het bedragx3 terug betalen) nu heeft hij veel meer vrijheid.
      Onze middelste loopt 2 dagen stage per week en sport op hoog niveau.

      Hier zijn de busverbindingen goed ze zijn alle drie binnen een half uur op hun school, dus op kamers gaan is iets wat voor hun meer nadelen dan voordelen heeft.

      Ik denk dat men in Den haag veel meer zou bezuinigen als men de pret opleidingen niet meer zou vergoeden(zijn nog genoeg HBO en MBO opleidingen waar zo goed als geen werk in te krijgen is) en je nog wel gewoon stufi kreeg als je een opleiding zou volgen waar ook werk in te krijgen is.

  7. Hm mijn man heeft nog een rest studieschuld (hij deed eerst de ene studie maar stapte later over,enzo.... wel een klein nadeel van een 10 jaar jongere man ;-) die studieschuld) maar de aflos gaat naar draagkracht en inkomen dus je mag er idd lang over doen. Ikzelf had al een huis en hypotheek :-)
    Ik vind het nieuwe systeem wel vervelend voor de aanstaande studenten, maar ik dacht zelf dat het de bedoeling was dat de student zijn studie dan weer deels door het bedrijf waar hij/zij stage loopt/gaat werken in de toekomst of in de laatste jaren van de opleiding door het bedrijf(sleven) opgebracht gaat worden, een soort werken en leren zeg maar( ff kort door de bocht hoor) en dat laatste werken en leren lijkt mij wel een redelijk slim idee.

    1. De combinatie werken-leren lijkt mij ook heel goed. Want zo doe je meteen de broodnodige werkervaring op. En met een beetje geluk vinden ze je als stagière zo goed, dat ze je na je studie in dienst willen nemen.

  8. Ik had een forse studieschuld, maar heb die zsm terugbetaald. Als ik van tevoren geweten had dat de schuld zo hoog op zou lopen...
    Ik begon met HBO, ging later over naar universiteit - en ineens rekende men met terugwerkende kracht het HBO-jaar mee. Ik begon met een grote gift en een kleine lening, maar die lening werd relatief steeds hoger, én na verloop van tijd ook rentedragend, dus dat liep aardig op. Ik werkte er niet betaald naast, ivm mijn eigen gezondheid en de zorg voor mijn ouders. Die studieschuld speelde wel mee in mijn besluit om op een gegeven moment te stoppen met studeren! Toen het op terugbetalen aankwam werden er veel fouten gemaakt - gold ineens je héle inkomen als drempel voor terugbetaling, ipv een bepaald bedrag wat je over mocht houden om van te leven, werd er meteen gedreigd met deurwaarders... Brrrr! Daarom wilde ik er ook zsm vanaf! Ben nog wel eens jaloers op mensen die geen financiële problemen kenden........

  9. Ik heb onlangs moeten stoppen met mijn studie vanwege medische redenen. Gelukkig is mijn prestatiebeurs alsnog omgezet in een gift; omdat ik er dus niets aan kon doen dat ik niet binnen tien jaar een diploma kon halen. Dat is wel ontzettend fijn en scheelt heel veel geld.

    Toch heb ik nog steeds een studieschuld. Mijn ouders konden niet bijspringen omdat ze het zelf niet zo breed hebben en vanwege medische klachten die toen al speelden kon ik er geen bijbaantje naast hebben. Ik heb een flink aantal duizendjes schuld maar geen diploma; alleen een propedeuse.

    Hoe ik tegen mijn schuld aankijk.. Tja, het is vervelen. Maar veel andere opties had ik niet. Ik kon niet gaan studeren omdat ik wist dat ik medische problemen had en me altijd af blijven vragen of het ooit gelukt zou zijn. Of ik kon thuis blijven wonen bij mijn ouders, een uur reizen van de dichtsbijzijnde stad en dan nog maar uit een beperkt aantal opleidingen kiezen.

    Mocht het weer beter gaan dan twijfel ik hierdoor wel of ik nog wil proberen mijn oude opleiding weer op te pakken.

    Ik weet ook niet zeker of ik nu vijftien jaar mag doen over het terugbetalen van mijn schuld. Dat waren wel de voorwaarden toen ik leende dus ik hoop het. Maar goed, ik zit nu thuis, zonder inkomen en teer eigenlijk op de zak van mijn vriend omdat ik niet kan werken. Dus laat ze het maar proberen. Van een kale kip kun je toch niet plukken.

  10. Zelf heb ik niet geleend voor mijn studie. Ik heb altijd rond de 20 uur in de week gewerkt. En dat was inderdaad best druk. Mijn ouders hebben ook bijgedragen aan mijn studie én die van mijn zussen en broer. Vindt het zo knap hoe ze dat financieel gedaan hebben!

    Ik denk dat studeren inderdaad investeren is en dan gaan de kosten voor de baten. En net als met elke investering zou ik me afvragen of de investering het geld waard is / voldoende rendement gaat opleveren. Is er geen werk in? Is het wat mij betreft de investering niet waard.

    Persoonlijk zou ik ook de kosten zo laag mogelijk houden: bijbaan + als t kan bij de ouders blijven wonen en niet/zo min mogelijk lenen. Het is en blijft een schuld die terugbetaald moet worden. Hoe zit het eigenlijk met de rente? Staat die 35 jaar vast? Of is dat ook nog eens variabel?

    Ik zie om me heen ook jongeren die studeren, niet/nauwelijks werken, wel sporten / uitgaan / vakantie etc en waar de ouders dus alles voor betalen. Tja, dat zou ik persoonlijk niet doen. Niet werken = geen geld = consequenties.

    Maar goed, zelf geen studerende kinderen dus hoe het over zoveel jaar bij ons in de praktijk uitpakt.... wie weet ;)

  11. Goh bijzonder, in België heeft eigenlijk zo goed als niemand een studielening. Alles valt best mee van prijs en als de kinderen op kot gaan wordt dat grotendeels door de ouders bekostigd.

  12. Ik vind het eerlijk gezegd een schandalige beslissing, de invoering van het leenstelsel, maar dat is een ander verhaal. Ik heb tijdens mijn studie genoten van een uitwonende beurs & ov-kaart, had een bijbaantje en heb in het laatste jaar bijgeleend voor een jaar buitenland die op het laatste moment niet doorging. Maar ja. Toen was een deel van het geld al uitgegeven en oooooh, hoe verleidelijk voor iemand die altijd op elke cent moest letten.. nou ja, hoe dan ook, ik eindigde mijn studie met een studieschuld van 10.000 gulden. Daarna liep ik een verkeerde vent tegen het lijf etc etc etc. In die jaren was mijn gezond verstand effe op vakantie geloof ik.
    Op mijn 30e was de schuld 30.000 gulden en dacht ik 'oeps' en ben ik versneld gaan aflossen. Gelukkig een goede baan in die tijd. Na 5 jaar schuldenvrij. En nu nooit meer. We sparen voor de vervolgopleidingen van onze kinderen, los van het gegeven dat ze tegen die tijd wel een bijbaan kunnen nemen, omdat we vinden dat beginnen met een (studie)schuld, beginnen met een achterstand is.

  13. Probeer die schuld te vermijden of houd 'm zo laag mogelijk!
    Het gaat straks wel degelijk meetellen bij het afsluiten van een hypotheek, en hoe dan ook, je trekt dat bedrag nog decennia lang met je mee. Ik had gelukkig geen studieschuld na 5 jaar universiteit: basisbeurs, bijbaan en steun ouders. Manlief had helaas wèl een flinke schuld opgebouwd (zo'n 35.000 gulden). Vreselijk! Het gaat iedere maand weer van je budget af, en het heeft ons jaren gekost om er helemaal van af te komen.
    We sparen nu al 14 jaar hard voor de studie van dochterlief. Ze zit nu in de derde van het gymnasium, dus we hebben gelukkig nog even. Hoop dat ze het belang van een schuldenvrij leven inziet, en niet direct op kamers gaat / aan het lenen slaat. Een studie is namelijk wel een investering in jezelf (zoals je zus ook zegt), maar er is geen enkele garantie dat je die investering er ook weer uit haalt! Dat hangt mede af van zaken als de werkgelegenheidssituatie bij je afstuderen, je eigen gezondheid (ik kon bijvoorbeeld door kanker maar kort werken na mijn afstuderen) en die van je eventuele partner/kinderen etc. Helaas heb je maar beperkt invloed op die zaken. Op je studieschuld heb je wel invloed: hou 'm laag zou ik zeggen!

  14. Wij hebben zelf geen studieschuld (gehad) Gelukkig niet. Manlief was nog maar kort van school toen we trouwden. Toen kregen wij een hypotheek. Met dan ook nog een studieschuld erbij was dat wel veel geworden.
    Onze oudste is 14 jaar, dus van studie en studieschuld is hier nog geen sprake. Gelukkig! Ik hoop dat onze kinderen geen hoge schuld zullen opbouwen bij hun studies.
    Het lijkt mij moeilijk om dat als je net werkt en dan een zelfstandig leven (met eventuele partner met studieschuld) wil opbouwen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.