Wat is de ongeschreven playdate of speelafspraak etiquette? En met playdate bedoel ik als kinderen met elkaar afspreken om buiten schooltijd te gaan spelen.

Zeker als je als moeder voor het eerst te maken krijgt met de basisschool, en het fenomeen speelafspraak, dan kan dat best even wennen zijn.

Maar speelafspraken zijn onvermijdelijk, want ze zijn goed voor de sociale ontwikkeling van je kind. Daar is iedere opvoedkundige het over eens.

Hekel aan speelafspraken: Een playdate kan stresserig zijn

Ik vind playdates belangrijk voor de kinderen, want ik vind het fijn voor ze als ze met andere kinderen kunnen spelen. Maar als ik heel eerlijk ben, vind ik speelafspraken voor mij als moeder best een gedoe. Wanneer de kinderen goed spelen is het prima, maar als ze gaan rondhangen en zich vervelen, vind ik dat stresserig. Dan is zo'n speelafspraak net een kinderfeestje in het klein.

'Laissez faire, laisser passer' versus bezoek aan binnenspeeltuin

Wat speelafspraken betreft voer ik het liefst een 'Laissez faire, laissez passer' beleid. Ik zorg voor de catering, voorzie ze van fruithappen en maaltijden, en dien als vraagbaak en veiligheidsnet bij vragen en ongelukjes. Maar wat spelen betreft moeten ze het eigenlijk zelf maar uitzoeken. In die visie weet ik mij ondersteund door experts die zeggen dat verveling goed is voor kinderen, en dat ze daarvan leren om creatief te worden.

Als ze zich maar niet vervelen!

Maar desondanks maak ik me zorgen als ze zich vervelen, en voel ik me verplicht ze allerlei leuke ideeën aan de hand te doen, die ze dan één voor één torpederen. In het ergste geval voel ik me geroepen koekjes met ze te gaan bakken of gezellig samen te knutselen. En ik houd helemaaaaal niet van knutselen. Zelfs mijn leraar handvaardigheid gaf toe dat het leek alsof op mijn werkstukken het 'boze oog' rustte.

En dan heb je ook nog de ouders die kinderen tijdens logeerpartijen trakteren op bezoekjes aan binnenspeeltuinen en de McDonalds. Daar voel ik me dan helemaal schamel bij afsteken met mijn laissez faire beleid. Maar tegelijkertijd vind ik dat de logeerpartij zélf al de traktatie is. Waarom dat overschaduwen met uitjes?!

Playdate etiquette 2012

Via mijn zoontje hoorde ik dat een vader zich had beklaagd dat ik zijn zoontje zelden tot nooit kwam ophálen als dat zoontje bij ons kwam spelen, en dat híj zijn zoon altijd maar moest brengen en halen.

Toen we nog in de stad woonden konden ze zo naar elkaar toe lopen, maar nu zit er 8 kilometer tussen. Mijn mond viel open in een mengeling van verbazing en verontwaardiging.

Want als je kind elders gaat spelen, dan spreekt het toch voor zich dat jij je kind daarnaar toe brengt, en weer ophaalt?!

Als mijn zoontje ergens anders gaat spelen vind ik het ook vanzelfsprekend dat ík hem breng en haal. Maar inderdaad gingen ze er meermaals van uit dat ik voor taxi speelde, en hoewel ik dat aanvankelijk een paar keer deed, kreeg ik er steeds meer een vervelend gevoel bij. Uiteindelijk heb ik dus gewoon gezegd dat ik niet meer kon halen en brengen. Afgezien van alles, kost het me ook nog eens veel te veel benzine.

Dit hele voorval zette me aan het denken over de etiquette van playdates en speelafspraakjes, en welke ongeschreven regels ik daarbij hanteer.

Playdate of speelafspraak etiquette

1. Als jouw kind ergens te gast is, dan breng en haal jij je kind.
2. Als ik een kind te gast heb zorg ik dat het kind voldoende drinken krijgt en één koekje/snoepje.
3. Ik geef kinderen die komen spelen géén zakjes chips of een heleboel snoep, want vaak is zo'n speelafspraak na schooltijd, en ik vind het vervelend voor de ouders als het kind zijn avondeten versmaad omdat het volgevreten is met snoep.
4. Als het weer het toelaat, zorg ik dat de kinderen ook buiten spelen. Want buitenlucht is gezond, evenals buiten spelen. Ik vind het altijd erg fijn als ouders ervoor gezorgd hebben dat mijn kind ook buiten heeft gespeeld en ze niet de hele middag achter de tv hebben gezeten.
5. Ze mogen niet de hele middag achter een scherm. Ik vind dat ze ook 'gewoon' moeten spelen. Ook als dat betekent dat ze zich vervelen, en ik er dus meer werk mee heb.
6. Als ik mijn kind ergens ophaal, dan moeten ze van mij altijd hartelijk bedanken voor de genoten gastvrijheid. Zelf bedank ik de betreffende ouder ook, want die heeft er toch wat extra drukte mee gehad.
7. Als mijn kinderen elders met bijvoorbeeld Lego hebben gespeeld, dan moeten ze even meehelpen met alles opruimen voor ik ze weer mee naar huis neem.
8. Als een kind bij ons komt spelen ben ík daarvoor verantwoordelijk.
9. Het is belangrijk je kind op te halen op de afgesproken tijd, en niet een kwartier later.
10. En last but not least: roddel niet over andere ouders in het bijzijn van je kind! Het spreekwoord zegt niet voor niets: 'Kleine potjes hebben grote oren,' en voor je het weet kleppen de kinderen jullie gesprek door aan de betreffende ouders… En voor je het weet ben je aanleiding voor een blogpost ; )

Playdate etiquette nu

Mijn jongste zoon is inmiddels 19, dus playdates heb ik inmiddels niet meer. Dus heb ik gekeken wat collega bloggers als Blogpapa en kranten en schrijven over speelafspraak etiquette anno 2022.

De beste tip die ik tegenkwam is zorgen dat je het telefoonnummer van de ouder van het kind dat bij jou komt spelen hebt. En andersom natuurlijk ook.

Ook niet onbelangrijk tegenwoordig: geef eventuele allergieën door.

Verder lijkt er niet heel veel veranderd te zijn op paydate gebied. 'Niet te lang' is ook een advies dat ik vaker voorbij zie komen.

Playdate op zondag- en/of feestdagen?

Als kind mochten mijn zusjes en ik niet 'afspreken' op zondag-, en feestdagen. Nou groeide ik op in het buitengebied, en afspreken betekende ook echt dat een kind de hele middag bij ons kwam spelen, of dat wij gehaald en gebracht moesten worden. De zondagsrust werd dus in ere gehouden.

Mijn kinderen groeien op in een stadswijk, en omdat er veel kinderen wonen, merk ik dat de grenzen van de zondagsrust langzaam worden opgerekt.

Tweede Kerstdag: playdate

Vandaag, op Tweede Kerstdag, ging de telefoon en belde een vriendje van Jan of hij mocht spelen. Voor ik het wist had ik toegestemd, vanuit de gedachte dat je het met Kerstmis naar je zin moet hebben, en als Jan dat nou leuk vond, waarom eigenlijk niet. Als kind ervaarde ik de verplichte rust namelijk als erg benauwend. Maar mijn man antwoordde met een ferm: 'Nee'.

'Mijn moeder vindt het goed, maar mijn vader niet,' zei Jan in de telefoon, en richtte zich tot ons: 'Mag het nou of niet?'
'Het is Kerstmis!' riep Floris verontwaardigd.
Toen vond ik eigenlijk dat hij wel gelijk had, en hebben we als compromis gezegd dat Jan mocht gaan spelen, maar dan wel al om vier uur thuis moest zijn.

Wat zeggen andere ouders over playdates?

• Tja, een playdate of speelafspraak is allemaal alweer een hele tijd geleden. Soms vond ik het knap lastig al dat gespeel hier en daar. Op een gegeven moment waren er de bekende trainingstijden waardoor de warme prak op een bepaalde tijd op tafel moest staan. Jongste zoon presteerde het altijd om nooit, maar dan ook nooit op tijd thuis te zijn, grrr… Maar goed, de kinders vonden het alijd leuk om ergens anders of thuis te spelen en om met vriendjes en vriendinnetjes. Meestal vermaakten ze zichzelf wel, maar soms stond ik ook wel buiten aan het touw te draaien bij het touwtje springen, of helpen met knutselen. ´Gelukkig´ is die tijd voorbij, haha, nu spelen we met de kleinkinderen. Alles wordt gewoon weer herhaald! Over een (ik hoop een heleboel jaren) poos, zitten we op bij de aktiviteiten opvang in het zorghuis met medebewoners spelletjes te doen. Tja, je moet die oudjes dan ook bezig houden. Hopen dat de regering dan nog wat in het potje heeft zitten voor ons. (Liesbeth)
• Gelukkig regelen de kinderen nu zelf hun playdates. Mijn jongste van 8 spreekt niet graag af, liever stapt ze als ze zin heeft op de fiets en kijkt of er 'iemand' thuis is om mee te spelen. Nu werd zij laatst als zwerfkind gezien. Inderdaad is zij één van de weinigen van haar groep 4 die de vrijheid krijgen zelf ergens heen te gaan. Ik weet wel dat ze gaat, maar niet bij wie ze uiteindelijk spelen gaat of niet. Ze komt wel weer keurig op de afgesproken tijd thuis van een speelafspraak. In de vakantie organiseer ik wel eens iets voor een groepje kinderen, een knutseldingetje ofzo. In de kerstvakantie bijv maakten we een omslag voor een agenda. Je noemde ook logeren, dat vind ik nu vreselijk, geradbraakte kinderen en een hoop was. Ik breng of haal ze liever om half 10 ‘s avonds! Uitjes maken we alleen als gezin, dat vind ik belangrijk voor de onderlinge band. (Ilse)
• Ik doe eigenlijk alleen aan transport van jongste, omdat die naar de meeste vrienden/vriendinnen nog niet zelf mag fietsen. Als er kinderen hier spelen heb ik juist lekker tijd om zelf iets te doen! Nou is jongste al 9, toen ze kleiner was lette ik wel beter op of alles goed ging. Catering doe ik alleen desgevraagd. Enorm laissez faire dus, hoera!! Ik heb het toch in me!! (Kirsten)
• Bij ons kwamen kinderen gewoon langs, en wij bij hen. Daar ging niet echt speciaal een playdate of speelafspraak aan vooraf. Als ouders wisten wie waar was, dan was het verder prima. (Lekker leven met minder)
• Ik herken je dubbele gevoel! Een playdate klinkt inderdaad zo leuk, die ouders die allemaal dingen gaan ondernemen met kinderen… (Ineke)
• Als je kind niet zo vaak naar uitjes gaat geniet het (volgens mij) meer van de ‘gewone’ dingen. Die van mij genieten al van in de tuin spelen, een keer ‘picknicken’ (buiten eten op een kleed in de tuin), eens wat speciaals eten (dat doe ik wel wat vaker, daar houd ik van) en mee mogen helpen met koken. Zelf schoonmaken vinden ze ook fantastisch, als ik de ramen buiten zeem en ze zijn vrij, mogen ze meehelpen. Dat zijn toch juist de leuke dingen? En verder moeten ze van mij ook zichzelf vermaken. Nou is dat wel makkelijker als je meer kinderen hebt, als je er maar ééntje hebt lijkt me dat heel erg lastig, dan zou ik me verplicht voelen het kind bezig te houden en samen te spelen. Nu hoeft dat niet. Ik ben blij met mijn grote (vier meiden) gezin! Nu is er ook een vriendinnetje op bezoek (buurmeisje) en ze spelen heerlijk samen. Gaat niet altijd goed, maar meestal wel. Gezellig. En het is niet eens lekker weer buiten… (Kim)
• Ik ben absoluut van het laissez faire tijdens een playdate! En als ze zich vervelen stuur ik ze 9 van de 10 keer naar buiten en dat is dan ook prima, soms moet je ze een beetje de goede kant op duwen en dan gaat de creativiteit weer stromen. Ik heb wel regels over binnen spelen: maximaal 1 vriendje tegelijk anders wordt het te druk voor me. Logeerpartijen zijn er regelmatig met beste vriendje. Als ons kind daar is wordt hij inderdaad altijd meegenomen naar pretparken, bioscoop, zwembad. Andersom gebeurt dat nooit, geen geld voor en geen energie. Wel gaat manlief tijdens de logeerpartijen vaak met de kinderen voetballen, draaien we leuke muziek, zingen we hard mee en houden we rekening met de eetvoorkeuren van de logee. Ander huis, ander regels. En de logee loopt met rode wangen van plezier rond, zelfs als hij hier de tafel moet dekken (regels van het huis, en dat hoeft hij thuis nooit te doen).
• Ik heb me wel eens schuldig gevoeld omdat ons kind dus zo vaak werd meegenomen, en dat schuldgevoel stopte acuut toen de ouders van dat vriendje gingen scheiden. Al die uitjes waren gewoon een bliksemafleiding denk ik nu….. (Spaarcentje)
• Ik vind het een opluchting om dit te lezen. Ik ben ook van de laissez-faire tijdens een playdate. Soms een knutseldingetje, maar ja, ik hou daar dan ook van. Of een keertje naar de speeltuin om de hoek, als het heel mooi weer is, dan neem ik wel een handwerkje mee naar het park en ga in de zon zitten (er alleen naar toe is niet haalbaar ivm drukke wegen). Maar niet teveel please. Dochterlief is vandaag samen met een vriendin spelen bij een vriendinnetje, ze gaan ondermeer naar het zwembad. Geweldig vind ik het voor haar, maar ik voel me direct tekort schieten als moeder, want ik moet al zuchten bij de gedachte aan de organisatie van dit alles. Ik heb ook het liefst kindjes te spelen met wie het zich vermaken vanzelf gaat en waarbij mijn rol is gemarginaliseerd tot die van cateraar en pleisterplakker. Maar dat zeg ik natuurlijk nooit hardop ;)  Ik vind het trouwens ook gewoon belangrijk dat ze zichzelf goed kunnen vermaken, de vriendjes en vriendinnetjes komen tenslotte niet bij mij spelen, maar bij de kinderen. Dus zijn zij de eerst verantwoordelijke voor het vermaak.
  Kortom, ik ben een beetje dubbel. Bewonder de ouders die zich vol overgave storten in de speeldates van de kinderen en van alles ondernemen, maar vind ook dat de kinderen hun eigen creativiteit mogen aanspreken om er een leuke dag/geslaagd uitje van te maken. (Aline)
• Onze zoon is nu 9 1/2 en maakt zijn eigen playdates/ speelafspraken, en mag ook op de fiets naar zijn eigen vriendjes. Ik ben dus nu niet meer gebonden aan het halen en brengen en dat voelt erg fijn. Heb weleens op hete kolen gezeten als een ouder 3 kwartier later kwam dan afgesproken en ik zelf een afspraak had ;)
• Ik ben ook van het zelf spelen tijdens een playdate, en als het mooi weer is stuur ik ze lekker naar buiten. Ik doe weleens een spelletje met ze (vooral in de herfst/winter als het regent) maar ga ze niet urenlang entertainen. Logeren en blijven eten mag altijd en eigenlijk vermaken de kinderen zich altijd prima. Hier ook geen uitjes naar een ballenbak of een bioscoop etc. Wel verras ik ze soms met een picknick in de tuin, of geef ik ze een euro mee om een ijsje van 50 cent te halen bij de snackbar. Gewoon kleine dingetjes, maar het wordt altijd gewaardeerd. Groet Isabelle
• Ik hou gewoon niet van dat ‘afspreken’ – natuurlijk mogen ze wel met vriendjes spelen, maar ik vind dat er veel ouders mij als gratis oppasdienst gebruikten …
• nee, ik heb het liever niet.een dag rust en met elkaar. Zelf spreek ik ook niets af op zondag
• Toen de kinderen nog de basisschool leeftijd hadden en trouwens ook lang daarna nog, was de zondag gereserveerd voor ons gezin. Net zoals Merel schrijft. Heerlijk om met mijn eigen volkje thuis te zijn.Maar bij mooi weer gingen ze buiten spelen of naar het zwembad, dat vlakbij was. (Marion)
  Hoewel ik gelovig ben geloof ik niet in zo’n verplichte zondagsrust, ik borduur dus op zondag er heerlijk op los. (Theda)
• Ja, bij ons mogen ze dat ook wel, hoor. Ze zijn inmiddels 14, 16 en 18 jaar, maar er wordt nog wel overlegd of het kan, afspreken. Ik heb wel als regel dat het gezin voorop staat en natuurlijk ook mijn eigen rust, want halen en brengen komt gezien de afstanden nog steeds voor. Maar met geven en nemen kom je een aardig eind, zo heb ik gemerkt, zo blijven ze respect houden al zijn het pubers. (Sierraad
• Van mij mogen mijn kinderen ook op zondag spelen met andere kinderen.
  Waarom zou ik ze verplicht de hele dag binnen zetten als ze ook lekker buiten kunnen spelen? Vooral zomers is het een komen en gaan van vriendjes en vriendinnetjes. (Alicia)
• Van mij mag er gespeeld worden en ik vind onverwacht bezoek met Kerst juist gezellig. De zondag is er voor ons en niet voor de zondag, als je nog begrijpt wat ik bedoel.
  Maar het moet niet te gek worden natuurlijk!
  Maar we hebben het weer gehad Kerstmis, en gek genoeg, ik ben er wel blij om.
  Ik verheug me enorm op Oudjaarsdag, dan wordt mijn dochter 15 jaar en na 00.00 uur komen er altijd buren op bezoek om met elkaar te proosten, heerlijk vind ik dat, al die gezelligheid. (Tineke)
• jahoor ze mogen .Ik ben wel gelovig maar in verplichte zondagsrust geloof ik dan weer niet ;-) En als er zijn die mee willen eten kan dat altijd :-)( ben niet zo moeilijk) (Sillie)
• Nooit over nagedacht. Het gebeurt gewoon niet. ze spelen buiten met buurtkindjes en that’s it. Zondag is familiedag. Niet zo zeer rustdag, maar wel een dag om met elkaar wat te doen of naar opa’s en oma’s te gaan. Misschien als ze ouder zijn en zelf op stap gaan? Maar zover is het nog lang niet. (Merel)
• Met vriendjes uit de buurt mag er gespeeld worden (bij voorkeur buiten, maar dat is afhankelijk van met welke en hoeveel kinderen :-)) maar net als Zena heb ik er ook moeite mee om mijn kinderen in de weekenden overal en nergens naar toe te moeten brengen. Dat doe ik bij voorkeur dus niet, een beetje rust in de tent vind ik in het weekend wel fijn). (Jolanda)
• Soms sleur ik 5 schooldagen mijn kind naar en van vriendjes. Ik ben niet gelovig, maar geloof wel in een bepaalde rust (zoals mij dat uitkomt) en ben niet van plan in het weekeinde ook nog te sleuren. Hij heeft op zondagochtend al zwemles en soms judodingen in het weekeinde. Het voldoet wat vermaak betreft… Nee dus. (Zena)
• Tuurlijk mogen ze dat, niks zo benauwend als verplicht gezellig bij elkaar zitten op zon en feestdagen. (Huize Steen)
• Natuurlijk mag dat, we leven in het jaar 2010. Normen van toen waren anders. Ik bedoel je wast toch nu ook in een wasmachine en niet meer met de hand? Wel een erg grote tegenstelling. (Johanna)
• Ja, natuurlijk. Dat mocht ik zelf 50 jaar geleden al hoor. Op de christelijke school zaten kinderen van verschillende kerkgenootschappen, zelf waren we (en zijn we nog steeds) nederlands hervormd, de buurkinderen gereformeerd en r.k. en we speelden en spraken af op zon- en feestdagen. Wat is daar verkeerd aan? Zelfs hier in ons zeer kerkelijke dorp spreekt de jeugd met elkaar af op zondag. (Karnelly)

Leestips

• Lees ook mijn post over Tafelmanieren!
• Wat draag je naar een begrafenis?
• Speurtocht maken
• Etiquette hand geven
• U zeggen
• Huh?

Wat is jouw playdate of speelafspraak etiquette?