Draagmoeder gezocht: 3 documentaires!
Ik kijk met interesse het KRO programma 'Draagmoeder gezocht' waarin Anita Witzier samen met een cameraploeg 'wensouders' en hun draagmoeders volgt.
Draagmoeder gezocht: Sven en Jeroen
In de eerste aflevering spelen onder andere het homostel Sven en Jeroen de hoofdrol. Zij vonden via internet een draagmoeder (Cindy), een goede vriendin doneerde een eicel, en Jeroen zorgde voor het zaad. Ik kon er niets aan doen, maar ik kreeg plotseling dat liedje van popgroep Vulcano in mijn hoofd: 'Een beetje van een dit, een beetje van een dat, een beetje van een zus een beetje zo.' Een dergelijke constructie heet dan ook 'hoogtechnologisch draagmoederschap'.
Nadat er twee eicellen zijn geplaatst in de baarmoeder van Cindy, in de hoop dat er in ieder geval eentje blijft zitten, blijkt ze zwanger van een tweeling, die weliswaar te vroeg, maar gezond te wereld komt. Draagmoeder Cindy koos ervoor dat niet háár eicel gebruikt werd, iets wat ik me goed kan voorstellen vanuit haar perspectief. Doordat de tweeling genetisch gezien niets met haar te maken heeft, kan ze de kinderen beter afstaan.
Draagmoeder gezocht: Jacintageboren zonder baarmoeder
Daarnaast zijn er Willeke en Jacinta. Jacinta is zonder baarmoeder geboren, maar heeft wel de wens om biologisch eigen kinderen te krijgen. Willeke, haar moeder die al in de overgang is, biedt aan haar draagmoeder te zijn, maar dat blijkt uiteindelijk fysiek niet meer mogelijk.
Draagmoeder gezocht Musetta en Hotze: al drie gezonde kinderen
In de derde aflevering worden Musetta en Hotze geïntroduceerd. Zij hebben al drie gezonde kinderen, maar voelen dat hun gezin nog 'niet compleet' is. Vandaar dat ze meedoen aan Draagmoeder gezocht.
Bij Musetta en Hotze had ik opnieuw gemengde gevoelens. Het is toch moeilijk om niet te denken dat ze een beetje hebberig zijn: ze hébben immers al drie kinderen. Jacinta zou ongetwijfeld al blij zijn met één kindje. Maar goed, des te moediger van Musetta en Hotze dat ze aan deze documentaire meedoen, want dit soort reacties zullen ze ongetwijfeld vaker horen.
Als moeder van vijf kinderen, ben ik mij terdege van bewust van het geluk dat ik vijf keer zwanger mocht worden, en vijf keer een kind op de wereld mocht zetten. Kinderen neem je inderdaad niet, je krijgt ze. En vanuit die luxe positie vind ik dat ik eigenlijk niets iets mag vinden van mensen wier kinderwens onvervuld is gebleven. Bovendien ben ik nogal van het 'Oordeelt niet, opdat gij niet veroordeeld worde,' en 'Zij die zonder zonde is, werpe de eerste steen!'
Draagmoederschap: hoe ver mag je gaan voor je kinderwens?
Maar toch kriebelt een gevoel van onbehagen, en de vraag: is dit hoogtechnologische draagmoederschap niet een verregaande vorm van: 'Ik wil het, ik wil het, ik wil het!' in een maatschappij waarin we steeds moeilijker kunnen accepteren dat iets buiten ons bereik ligt?
Zoals Anita Witzier formuleert in de intro van 'Draagmoeder gezocht:
'Hoe ver mag je gaan voor je kinderwens?'
Draagmoeder gezocht kijken
Helaas is de documentaire met Anita Witzier niet meer online beschikbaar. Hij staat op NPOStart maar met het bericht dat hij niet langer beschikbaar is. Maar er zijn wel andere documentaires over draagmoeder gezocht. Zoals:
Leestips: Kraamcadeautjes en Kindernamen kiezen
Kijken jullie 'Draagmoeder gezocht'?
En wat vinden jullie van deze documentaire?
Hou je van documentaires? Lees dan ook eens mijn post over documentairemaker Louis Theroux.
Ik kan mij de wens van de beide vaders en Jacinta voorstellen over het andere stel doe ik geen uitspraak, heb een aantal vriendinnen die geen kinderen konden krijgen en al zo dankbaar zouden zijn voor 1 kind.
Nee, dat soort dingen kijk ik niet. Ik vind het een beetje akelig als privé omstandigheden en problemen uitgemolken worden voor "mooie" TV, als ik dat kijk, voel ik me mede-misbruiker van de mensen die meewerken. Vraag me geregeld af of die mensen wel weten wat ze doen. Eigen keus natuurlijk allemaal maar goed, wie nou je echte vader is en hele familievetes tot in detail op TV, nou nee.
Omdat wij zelf best lang hebben moeten wachten op een kind en al heel dankbaar zijn dat we een kind hebben mogen krijgen, kies ik bewust nu niet meer voor adoptie of draagmoederschap, ik gun het anderen en we mogen al blij en tevreden zijn dat we een fantastisch kindje hebben mogen krijgen maar dat is mijn persoonlijke mening en gevoel. Is het ons nog eens gegund; geweldig en graag maar anders hebben we het zo ook goed en allerlei kunstgrepen willen wij niet.
Als je echt iets of iemand zo mist dat het pijn doet, is dat misschien net zo'n gemis, daar kan en mag ik niet over oordelen eigenlijk.
kan me voorstellen dat je veel doet om je kinderwens te vervullen, maar heb wel heel veel vraagtekens bij dit soort programmas, vind het toch een beetje te ver gaan, want de kinderen die in dit programma voorkomen hebben geen stem in het feit of ze willen dat hun hele hebben en houwen breeduit gemeten worden in dit programma.
Zelden kijk ik t.v en naar zo'n programma kijk ik nooit. Zelf hebben we met heel veel geluk, waar we echt geen moeite voor hoefden te doen, 1 zoon gekregen waar we ontzetten blij mee zijn. Nog wel eens naar een bijeenkomst geweest om een kindje te adopteren. Maar mijn man stond er niet achter dus zijn we er niet aan begonnen. Het is net wat je zegt, ik wil het.
De vraag krijg je of neem je kinderen vind ik altijd een moeilijke.
In mijn geval denk ik altijd, ik heb een kind genomen, stoppen met de pil en hup zwanger. Nooit over de vraag nagedacht kan ik wel kinderen krijgen.
Mensen die geen kinderen kunnen krijgen en tot het uiterste gaan nemen volgens mij een kind, idd ik wil het, ik wil het.
*gooit steen*
Een man en een vrouw die geen kinderen kunnen krijgen begrijp ik wel als ze het op die manier proberen, het is mooi dat het kan. Maar een homostel dat ook een kindje wil? Ben ik vast ouderwets maar ik kan er met mijn pet niet bij. Zeker niet als het ook nog op tv moet...
Waarom zouden die 2 mannen geen kindje willen? Een kinderwens is toch niet voor behouden aan hetero koppels?
Valhalla, je bent niet ouderwets. Je bent gewoon 'narrow minded'
Ach ja, als ik zie wat voor labiele types er tegenwoordig wel niet aan kinderen beginnen... Dan liever die twee truttige huisvadertjes, die kunnen ten minste nog een stabiele basis bieden ;)
Tecla, whatever ;)
Ik gun iedereen zijn geluk en natuurlijk zijn er heeeel veel kindjes die je vast graag twee van die lieve papa's zou gunnen. Ik misgun ze hun kindje niet, maar wat doe je het kindje aan?
Ik hoop dat het kindje in zijn leven heel veel, liefst alleen maar, niet-narrow minded mensen om zich heen krijgt. Dat het kindje niet gek aangekeken wordt omdat ie twee papa's heeft. Dat wordt vergeten dat de ouders op tv zijn geweest en het hele verhaal aan de grote klok hebben gehangen.
Hoop dat de ouders zich bewust zijn van wat ze hiermee bereiken. Bereik je dat het bespreekbaarder wordt, of dat je een groot stempel op je kind zet? Denk het laatste want puntje bij paaltje zijn de meeste mensen niet zo tolerant.
Dat twee mannen een kindje willen, vooruit. Ik SNAP het niet maar ik wil niet zeggen dat ik het afkeur! Als de ouders, de draagmoeder en het kindje blij zijn, prima, ze doen maar, whatever.
Maar als het dan ook nog op tv moet krijg ik er toch een beetje ander gevoel bij.
Valhalla, je verbazing en verwondering uitspreken is oké. Daaruit spreekt juist een open geest , en ik vind het loffelijk dat je die verbazing durft te uiten.
Mensen die 'narrow minded' zijn hebben vaak geen verwondering of verbazing meer: die weten alles zeker.
Ik heb het niet gezien, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik dit ook een beetje lastig vind. Net als Valhalla ben ik vwb dat homostel toch een beetje ouderwets. Dan is er toch een stemmetje dat roept dat dat kindje daar misschien wel ontzettend veel moeite mee gaat krijgen. Ik denk dat ik er zelf wel in zou berusten of het wel of niet zou gebeuren, omdat ik dan kan denken dat het wel of niet Gods bedoeling is. Maar als je dat niet hebt, dan is dat misschien ook weer lastiger. In ieder geval is dit niet echt iets waar ik een programma voor zou kijken, daarvoor vind ik het te persoonlijk, ook voor het kindje dat geboren gaat worden. Heel Nederland hoeft niet te weten hoe jij ter wereld bent gekomen.
Waarom zou het kind het daar moeilijk mee krijgen? 2 liefhebbende ouders hebben is iets wat heerlijk is lijkt mij?
Bij dit stel vraag ik me ook af hoe dit later voor de kinderen zal zijn, want: van wie 'ben je er eentje'? Van de vrouw die je gedragen heeft? Van de eiceldonor? Van de twee vaders die je liefdevol hebben opgevoed? Je bent feitelijk uit drie verschillende elementen tot stand gekomen, en dat lijkt mij persoonlijk best een wonderlijk idee.
Niettemin, wellicht is dit allemaal inderdaad irrelevant in het licht van een liefdevolle opvoeding. Maar het is wel een vraag die mij bezig houdt.
Van wie je er eentje bent kan altijd vervelend zijn voor 'n kind!!
Stel je hebt geestelijk gehandicapte ouders, criminele ouders, a-sociale ouders, verslaafde ouders etc. Een kind met ouders (m/m of v/v of m/v), met veel liefde, zorg en aandacht opgevoed, zal best 'ns moeite met zijn/haar herkomst hebben maar zal bovenal de liefs van de ouders meedragen!!
....liefde van de ouders
Ik heb het programma ook gezien. Die ene vrouw, Jacinta, had een lening van €10.000 genomen voor de behandeling in een kliniek in Tsjechië. Haar moeder van halverwege vijftig zou daar haar bevruchte eicel ingeplant krijgen. Uiteindelijk was dit niet gelukt omdat de baarmoederwand van moeder te dun is.
Dan denk ik wel: Waar ben je mee bezig? Zoveel geld... voor een 'eigen' kind, en dan mislukt het ook nog. Er zijn zoveel andere opties (adoptie en weet ik het niet allemaal). Maar tegelijkertijd weet ik ook wel dat ik niet mag oordelen.
Van die 10.000 euro schrok ik ook. Ik begreep dat ze een deel daarvan ook geleend heeft. En dan is er ook nog het vraagteken of die kliniek in Tsjechië wel eerlijk is geweest, aangezien de baarmoeder van Jacinta's moeder dus helemaal niet geschikt is.
Ik vind dat iedereen het zelf moet weten. Wel vind ik de tegenstelling van Jacinta en Musetta & Hotze erg groot en eigenlijk pijnlijk om te zien. Maar iedereen moet voor zichzelf bepalen of een gezin compleet is en hoeveel kinderen ze willen proberen te krijgen en hoeveel geld ze daar aan willen besteden. Of het slim is om in de schulden te raken in een poging om een kind te maken, is een andere vraag.
Wel ben ik van mening dat het niet ten koste van alles moet gaan en als de moeder van Jacinta eigenlijk te oud is en weer hormomen moet gaan slikken om alles weer opgang te brengen, ben je wat mij betreft verkeerd bezig. Dan kan je beter opzoek naar een andere draagmoeder, voor wie het medisch risico kleiner is en een eventuele zwangerschap, makkerlijker te dragen.
Ik zou me ook zorgen maken over de gezondheid van Jactina's moeder. Ze voelde zich na de behandeling echt zwanger, en na de negatieve zwangerschapstest blijkt dat dus puur door de hormonen te komen… Dat lijkt me toch een onprettig idee, want je weet niet wat dat allemaal met je lichaam doet en wat de gevolgen in de toekomst zullen zijn.
Ook viel het me op dat Jacinta een paar keer zegt dat de 'mogelijkheid er is' dus waarom die dan niet gebruiken. Is het eigenlijk wel zo fijn dat dergelijke technologische hoogstandjes mogelijk zijn?
Ik ken het programma niet. Bij de eerste twee kan ik me voorstellen dat ze graag een kindje willen. Bij de laatste... tsja... ik denk dan toch echt "Je hebt al drie kinderen... en als nummer vier dan niet lukt, moet je je daar gewoon bij neerleggen. Ze zijn al heel gezegend met drie kinderen..."...
Wij zijn na 3 jaar zwanger proberen te worden bij een fertiliteitskliniek terecht gekomen. Wij hebben toen een grens voor onszelf getrokken... tot hier en niet verder. Dat hield voor ons in geen kijkoperaties en ivf etc.
Dit was onze beslissing omdat wij niet alleen getrouwd zijn met elkaar om kinderen te krijgen, en ons leven zou net zo leuk zijn zonder als met kinderen maar op een andere manier/invulling.
Uiteindelijk toen wij wilden stoppen met de hormoonbehandelingen ben ik bij de laatste keer zwanger geraakt en hebben wij nu onze hoofdprijs van 9 jaar rondlopen waar wij zeer dankbaar voor zijn.
Maar voor iedereen ligt die grens anders, ik kan daar niet over oordelen.
Het programma ken ik niet, ik houd niet van zulke programma's.
En wat een homostel betreft. Ik sta er helemaal achter dat ook zij net als een heterostel kinderen mogen adopteren.
Groet Isabelle
Ik kijk het niet, heb er geen behoefte aan. Maar als ik je verslagje zo lees..., hoe ver moet je hiermee gaan?
Ik ken het programma niet, maar gun iedereen alles wat men wenst. Wat ik niet zo goed begrijp is dat alles op tv moet. Alles! En daar heb ik best heel veel moeite mee.
Na jaren van wachten en medische hoogstandjes kregen wij 2 kinderen in 22 maanden uit 2 behandelingen. Geluk bij ons ongeluk. Vanuit die achtergrond voel ik me wel betrokken bij stellen met onvervulde kinderwens en kijk ook wel graag naar dit soort programma's. Draagmoederschap heb ik niet overwogen maar wel eiceldonatie. Ik weet niet hoe stel nr 2 aan die drie kinderen is gekomen maar mag je als je al 1 kind hebt nog naar een tweede verlangen en als je er twee hebt naar een derde? Dat je als moeder voor je dochter of zoon draagmoeder zou kunnen zijn vind ik wel mooi.
De eerste drie kinderen kregen Musetta en Hotze op natuurlijke wijze. Na de de bevalling van de derde kreeg Musetta zo'n hevige bloeding dat ze in levensgevaar verkeerde, en toen hebben de artsen haar baarmoeder moeten verwijderen om haar te redden.
Het maakt veel los, dat is wel te lezen hierboven..
Ik heb de afgelopen aflevering ook gezien, eigenlijk per ongeluk, zoon zat te zappen.
Ik vind het erg ver gaan, en ook niet nodig dat alles op televisie moet en kan tegenwoordig.
Daarom ben ik blij dat er nog steeds een knopje op zit;)
Ik vind musetta en hotze een egoistisch stel, ze hebben drie gezonde kinderen en willen meer.
Musetta komt erg jaloers over, ik denk dat de draagmoeder blij mag zijn dat het mis is gegaan, dit was niets geworden.
Er zijn zat mensen die al blij zouden zijn met 1 kind of die een ernstig ziek kind hebben.
Laat musetta en hotze daar eens over nadenken, wees dankbaar voor wat je hebt.
Brr, wat een onsympathiek stel.
Helemaal mee eens! En dan kan Musseta ook nog niet begrijpen waarom de draagmoeder niet anders met haar verdriet om kan gaan. Terwijl ik echt vind dat zij de draagmoeder moet steunen. Wat vor gust doe je, als je draagmoeder bent. In plaats daarvan reageert zij haar verdriet op de draagmoeder af. Ik snap daar niks van. Ik denk dat een goede psycholoog haar goed zou kunnen helpen. Het verdriet van haar moet echt eerst verwerkt worden. Misschien ziet zij daarna in hoe gezegend het is dat zij 3 kinderen heeft. Laat haar kijken naar de mensen die met moeite een of misschien wel niks hebben gekregen. Ik weet daar alles van.
Musseta, naar mijn idee was ze teveel bezig met het zwanger zijn op zich ipv te genieten van het resultaat, nml 3 mooie kindjes. Erg jammer