U zeggen: Ze zei 'u' tegen mij!
U zeggen.
Ik heb het van huis uit meegekregen.
U zeggen is tegenwoordig niet meer zo gewoon als vroeger.
Maar het gebeurt nog wel!
U zeggen
Vier maanden na mijn laatste knipbeurt, zat ik gisteren bij de kapper. En ze zei 'U' tegen mij!
Het voelde een beetje onwennig, dat 'u', maar het beviel me eigenlijk wel! Ik ervaarde het als respectvol, en daarmee aangenaam. Zelf zeg ik ook tegen Jan en alleman 'U'. Dat vind ik wel zo correct. En als wildvreemde mensen, zoals makelaars, amicaal beginnen te jij-en jouwen, dan moet ik me bedwingen om me niet vertrouwelijk naar ze over te buigen en te zeggen:
'Zeg maar U hoor!'
Als kind vond ik het altijd erg lastig als ouders van vriendinnetjes er op stonden dat ik 'je' zei. Zo ben ik niet opgevoed! En ik verviel dan ook onwillekeurig snel weer in het 'u'. Maar ik hoor van veel mensen dat ze aangesproken worden met 'u' vervelend vinden. Het geeft ze geloof ik een 'oud' gevoel.
U zeggen tegen ouders
Vroeger was het gewoon om U te zeggen tegen je ouders. Het was een teken van respect voor de ouders. Maar in de jaren zeventig veranderde dit enorm. Sterker nog, het werd toen in sommige gezinnen zelfs de gewoonte dat kinderen hun ouders bij de voornaam noemden!
U zeggen tegen ouders bij familie Jelies
U zeggen is ook iets wat cultureel bepaald is. In sommige culturen is 'u' zeggen gewoner dan in andere. In de Nederlandse cultuur komt u zeggen tegen ouders volgens mij niet meer zoveel voor. Hoewel ik het wel hoorde bij het gezin Jelies in een Huis vol! Daar spreken de kinderen hun ouders met U aan!
Zanger Frans Duijts op Instagram
Zanger Frans Duitjs deelde op Instagram een post waarin te zien was dat zijn dochter u tegen hem zei. Dat leidde tot verschillende reacties. Sommige mensen vonden het heel respectvol, anderen vonden dat u zeggen een afstand creëert.
De Zeg Maar Meneer Jansen Motie in 2011
Het is lang geleden dat er een motie was, met zo'n grappige naam: de 'zeg-maar-meneer-Jansen-motie'!
U zeggen: Gezag leerkrachten herstellen
De Zeg maar meneer Jansen motie komt van de PVV die hiermee het gezag van leerkrachten in ere wil herstellen. Het moet maar eens afgelopen zijn met dat 'jij-en en jou-en'. Door 'u zeggen' verplicht te stellen, creëer je automatisch een professionele afstand tussen leerling en leerkracht.
'Je en jou zeggen is zooo jaren zeventig,' aldus PVV-kamerlid Harm Beertema.
Wij zeiden u
Als kind bezocht ik een christelijke school, waar de klok was blijven steken in de jaren vijftig. De leraar heette meester met een hoofdletter M, en het kwam niet eens bij mij op om 'je' te zeggen. Je zei immers ook geen 'je' tegen God?!
Ik viel dan ook bijna van mijn stoeltje, toen op de basisschool leraren in kleermakerszit óp de tafel zaten, en inderdaad met 'je' en 'jou' wensten te worden aangesproken. Jarenlange conditionering maakte mij dit dan ook vrijwel onmogelijk.
Creëert 'u' autoriteit?
Hoewel ik de intentie achter de zeg-maar-meneer-Jansen-motie snap, denk ik dat als een leerkracht geen autoriteit uitstraalt, u-zeggen dit niet zal herstellen.
Afgezien hiervan vind ik het uitstekend als leerlingen netjes 'u' zeggen en 'meneer/mevrouw.
Maar ja, ik zeg tegen Jan en alleman u.
Wat vinden Huisvlijt bezoekers van u zeggen?
- Ik vraag me af hoe men enerzijds wil dat leraren respect verdienen en dat er ‘U’ tegen hen gezegd wordt, terwijl leraren ook vrienden met leerlingen worden op Facebook en Hyves. Wettelijk regelen? Neen. Groet, Hsm.
- Sodemieter op, zou ik bijna zeggen. Alsof je door taalgebruik kunt veranderen hoe mensen over elkaar denken en met elkaar omgaan. Begin dat maar te leren lang voor kinderen leren praten. Ik word wel beïnvloed in mijn denken over jou door je taalgebruik. Als je je eerste zin had weggelaten had ik de andere zinnen veel serieuzer genomen. Blijf vooral jezelf! De wereld wordt saai als we allemaal hetzelfde denken en praten. Maar je taalgebruik heeft mijns inziens wel degelijk invloed op het omgaan met elkaar. (Mammalien)
- Zo bijzonder dat ineens de leraren de schuldige zijn aan het gedrag van de kinderen. Doordat je je met je laat aanspreken, geef je blijkbaar een vrijbrief om brutaal te zijn. Bijzonder. Waren er vroeger geen campagnes dat vrouwen in korte rokjes er niet om vroegen??? De hele maatschappij is veranderd, en het is wel heel makkelijk om de problematiek van vandaag de dag op het bord van de leraar te leggen. Maar ach, het is toch al overvol, dus het kan er vast nog wel bij! (Mevrouw Williams)
- Ik vind het belangrijker dat onze kinderen anderen met respect behandelen dan dat ze perse U zeggen. Volgens mij is het een leuke populariteitsstunt van de PVV, dit hele verhaal. Respect naar hun medemens, daar zouden ze mee bezig moeten zijn! Moet wel zeggen dat mijn kinderen het vanzelfsprekend vinden dat ze U zeggen tegen oudere mensen. Goed voorbeeld. (Trudy)
- Onze kinderen hoeven niemand met u aan te spreken, dat ligt niet aan mijn opvoeding maar aan de mensen om ons heen. Jaren geleden was er een meisje op TV die aan premier Kok zou uitleggen hoe emailen in zijn werk gaat. Het meisje hield het u zeggen steeds 2 zinnen vol en verviel weer in je en jou.
Kern van mijn verhaal: ik denk dat kinderen ook de gelegenheid moeten krijgen om het u zeggen te oefenen en toe te passen. Ik vrees weleens dat mijn kinderen van die kinderen die het u zeggen niet meer automatisch kunnen toepassen. Met respect heeft het niet te maken, maar het straalt wel respect uit als je iemand met u benadert, vind ik althans. En de afstand die het schept kan ook gewenst zijn. Ik doe het soms heel bewust. Je kan hardere woorden gebruiken en toch beleefd over blijven komen. (Liesbeth) - Rick hoeft tegen ons geen u te zeggen, want in ons dialect bestaat dat niet. Het is allemaal “jie” en “joe” ;-) Ik vind wel dat hij volwassenen die hij niet kent, of niet zo goed kent, met u moet aanspreken. Dat vind ik ook voor de leerkrachten gelden. (Lisette)
- Ik leer mijn kinderen om U te zeggen tegen ouderen, maar het zijn de leerkrachten zelf die het Jij en Jou goedvinden. Ik denk niet dat je perse meer respect afdwingt door te zeggen dat ze U moeten zeggen, maar het helpt wel. Ik vind niet dat de PVV dit als een verplichting moet maken (doe eens even normaal man…….. Nee dat getuigt echt van respect voor elkaar…) Laat de scholen zelf beslissen wat ze willen. (Claudia B)
- Het is maar waar je je druk om meent te moeten als politicus :D Maar ik moest 12 jaar geleden ook nog gewoon netjes U zeggen tegen de leraren hoor. En meneer en mevrouw. Waar is het zo misgegaan? Als je als leraar zo popiejopie wil zijn en je lekker tof bij je voornaam & ‘jou’ wil laten noemen moet je ook niet mekkeren als ze proberen een loopje met je te nemen. Veel strengere leraren waren ook de leukste vroeger. (Valhalla)
- Onze kinderen zeggen je tegen ons, maar we letten wel op de toon waarop. Het is de toon die de muziek maakt wat ons betreft. Af en toe sta ik voor de klas en dan verwacht ik dat de kinderen wel u zeggen. Afgelopen week had een leerling een brutale opmerking en dan ben ik zooo verbaasd. Hoe komen ze erbij om zo tegen een volwassene te praten? Dat merkte de leerling ook wel en hij bond direct in. Het is meer je uitstraling dan de regeltjes opleggen. Ze voelen dat je sommige dingen wel of niet accepteert en nee, ik accepteer brutaal gedrag niet. (Wendy)
- Ja, dat vind ik. Hier tegen/in het Brabantse laten leerkrachten zich ook nogal eens tutoyeren. Maar, al zegt het niet alles, de u-vorm geeft toch meer respect. (Johanna)
- Absoluut. Of zoals ze hier zouden zeggen: ‘Ze zijn je vriendje niet!’ Ik vind dat dit niet perse via de overheid geregeld moet worden, want leraren zelf doen ook allemaal heel populair, terwijl ze daarmee hun eigen gezag ondermijnen. En ouders moeten het hun kinderen natuurlijk ook bijbrengen; bij mensen die ouder zijn dan jij/volwassenen zeg je gewoon ‘u’. (Lekker leven met minder)
- Van iemand met je of jij aanspreken, krijg je niet minder respect. Het is symptoombestrijding. De problemen los je er niet mee op…. Ik zeg alleen u tegen mensen die significant ouder zijn. Zo ben ik dan weer opgevoed. Ik mocht de ‘groepsleiders’ al tutoyeren en leerde toch u te zeggen tegen ouderen. Steeds meer jongeren zeggen ook u tegen mij. Dus volgens mij valt het wel mee wat dat betreft. Dat is niet het probleem. (Zena)
Lees ook mijn post over Grijs haar opleuken!
Vind jij het prettig om met 'u' te worden aangesproken? Vind jij dat leerlingen 'u' moeten zeggen tegen hun leerkrachten?
Deze post verscheen voor het eerst in 2011 en is geactualiseerd.
Geen enkel probleem mee. Zo zijn wij opgevoed en onze kinderen ook.
Nu geen probleem meer, maar toen ik 30 was klonk het inderdaad zo ouds. Zelf spreek ik ook iedereen aan met u, je houdt inderdaad afstand.
De herrie van de muziek is er nog steeds. Erg irritant zo op de vroege ochtend.
Ik vind het eigenlijk wel leuk. Bij mij beginnen ze het nu ook te zeggen. (Ik ben 27) En dan heb ik zo'n gevoel van; Ha, ik kan lekker door voor volwassene, terwijl ik me totaal nog niet volwassen voel. ;-) Een beetje het gevoel van mee mogen doen in de grote mensen wereld ;-)
Nee, voor mij hoeft dat nog niet zo nodig. Maar ik ben 25, dus het zou wel eng zijn ;)
In blogland is het als vanzelf jijen en jouwen.
Maar anders spreek ik vreemden aan met u. Onze kinderen moeten hun grootouders ook aanspreken met u, maar ons mogen ze aanspreken met je. Dat is hier in de streek ook heel gewoon, al zijn er uitzonderingen. Ik heb meer moeite met een brutale mond van mijn kinderen (dat tolereer ik niet), dan dat ze je zeggen.
Andere volwassenen horen ze gewoon aan te spreken met u. Maar op het MBO waar oudste gaat, worden de leerkrachten aangesproken met hun voornaam, dat wordt dan weer een rare combinatie als ze u zou zeggen. Ik geloof dat ze dat dan ook niet doet. Trouwens is het hier in de buurt vaak gij en gullie.... ben je van het probleem af ;-)
Oh, ik vergeet te antwoorden op wat eigenlijk je vraag was ;-)
Ja, ik vind dat prettig, maar van b.v. mijn kapster en moeders bij het schoolhek hoeft dat van mij niet. Dan schept dat wel een erge afstand.
Ik vind het veel netter en het hoort eigenlijk ook zo.
Maar omdat ik ouder word, vind ik het zelf soms wel moeilijk als (een jonger) iemand 'u' tegen mij zegt...;-)))
Gr,
Julia
Zelf U ik ook te pas en te onpas. Maar ik merk wel dat ik tegenwoordig vaker je en jij dan een paar jaar terug, ook anderen aanspreken bij de voornaam gaat me makkelijker af. Allemaal een kwestie van leeftijd denk ik. Leeftijdsgenoten je en jou je makkelijker.
Jaren geleden werkte ik op de hartbewaking, op een dag lag er een meisje van 16, dat leverde discussie op, er waren collega's die vonden dat we ook tegen haar u moesten zeggen. Dat heb ik niet gedaan, een kind in een moeilijke situatie en als dan ook nog iedereen u tegen je gaat zeggen leek mij wel een heel eenzaam gevoel geven.
Mijzelf maakt het eigenlijk niet uit wat ze tegen me zeggen, het respect gevoel zit er voor mij niet in, al vind ik het wel brutaal als er tegen oude mensen je en jij wordt gezegd.
Het is heerlijk stil op je site trouwens, geen geluid en ik zie geen bewegende beelden!
Vroeger vond ik het niet netjes als er 'jij' tegen me werd gezegd. Toen kwam de periode van jijen en jouwen en gisteren zei een meisje voor het eerst weer eens 'U' tegen me in de schoenenwinkel. En ja, ik voelde me gelijk oud wat toch wel gek is. Want ik hou wel van beleefde omgangsvormen. Ik heb er jaren heel erg jong uitgezien en werd ook veel jonger geschat, maar sinds mijn haar grijs wordt merk ik dat men mij nu wat ouder inschat en ook vaker 'u' zegt.
Ik spreek ouderen aan met u en vind het meestal wel prettig als jongeren ook u zeggen tegen mij op hun beurt. Voelt alsof je een soort overwicht hebt ;) Ik voel me dan postief oud ;)
Dat altijd maar krampachtig jeugdig doen vind ik echt sneu bij de meesten ;)
Waar ik geboren ben bestond geen u-vorm in het dialect, je sprak de mensen aan met hun titel en hield dat het hele gesprek vol, buren met de achternaam, ieder die ouder was ook en jonger dan je zelf schatte je moeiteloos in, hogere functie de achternaam, lagere functie en jonger je en evt. voornaam, dus: heeft burgemeester die brief gelezen? en Heeft Meier die brief gelezen? In het Nederlands hoef je alleen maar te U-en en jij-en maar in het NoordDrents was het ingewikkeld als je of de functie (dokter, directeur)en/of de achternaam niet kende, geen U is dan moeilijk, een paar km. verder had je Ie en de andere kant op Joe. Winkelpersoneel duidelijk jonger dan ongeveer 20 is je, als ik ze goed ken (klasgenoten kinderen 30+) ook, anders U. Ik heb zelfs overwogen de bromfiets verzekering op te zeggen toen ik op mijn 45e een brief kreeg met als aanhef: Jij moet je verzekering verlengen. Ik heb gebeld en bezwaar gemaakt, maar ja, de meeste verzekerden waren jong en stelden geen prijs op U. Wat ze nu doen met al die 40km. auto's weet ik niet, mijn gewone autoverzekering gebruikt u, terecht. Aanspreken met Oma, Opa, Moeder, Moeke van mensen die geen familie zijn ervaar ik als schofferend, maar laatst werd mij duidelijk gemaakt dat dat bedoeld was als eretitel, hangt blijkbaar van de streek af waar het gebruikt wordt. Dus bij voorkeur U, als ik merk dat de aangesprokene dat vervelend vind stap ik wel eens over op je, jij klinkt zo hard, je is in mijn oren vriendelijker.
ik vind het belangrijker hoe het gezegd word dan het feit of iemand u of jij zegt,je kunt ook u zeggen en toch respectloos overkomen, terwijl jij zeggen ook op een respectvolle toon gezegd kan worden.het heeft voor mij meer met de houding en intonatie te maken dan de woorden zelf
Zeg maar U hoor ^^ Die is leuk.
Nog steeds voel ik me geen mevrouw en geen U. Heb de neiging om te kijken, wie er bedoeld wordt......
Al word ik nog liever met je aangesproken, voor kinderen vind ik het wel belangrijk om u te zeggen, dat gejij en jou tegen juf 'Betsie' daar komt niet veel van terecht. Kinderen hebben graag duidelijkheid. Van u naar je is makkelijker dan andersom!
Het gaat om de manier hoe dingen gezegd worden. Zoals iemand anders ook al schreef ook met U kunnen mensen onbeschoft uit de hoek komen. Mij mogen ze gewoon met je en jij aanspreken op een normale respectvolle manier dat wel. Mijn kinderen en hun vriendjes mogen ons ook gewoon bij de voornaam noemen. Ik vindt het echt vreselijk als ze roepen: moeder van..... Maar nogmaals wel met respect!!
Vind het wel prima. Ben zelf opgevoed met 'U' te zeggen, niet alleen tegen mijn ouders maar tegen alle volwassenen. Ik zeg nu nog U tegen mijn ouders. Onze kinderen hebben we dit ook bijgebracht, toen ze volwassen werden hebben we gezegd dat ze ook jij mochten gaan zeggen. Zoon heeft hier geen moeite mee gehad, ik wel even, Dochter kan het ook niet zo goed en zegt nog gewoon U. Aan de ene kant vind ik het wel eens raar dat twintigers U tegen me zeggen, aan de andere kant denk ik dan dat ze gewoon net zo opgevoed zijn als ik. En laten we eerlijk zijn, onze taal maakt dit onderscheid, dus kan iedereen die dat wil dat gebruiken, toch? Op mijn werk wordt geen onderscheid gemaakt, iedereen is JIJ (behalve klanten). Daar heb ik zo verschrikkelijk aan moeten wennen: JIJ zeggen tegen de leiding,......
Ik heb jaren gewerkt bij een bedrijf waar het woord U vloeken in de kerk was. Dus het jij en jouw zit/zat er al snel ingebakken. Een keer noemde ik een oude dame -die ik zeer respecteerde- jij. Toen ik daarover in een onderonsje mijn excuus aanbood zei ze; Jij? Wat maakt dat nu uit. Jouw respect voor alle mensen hier zit er zo ingebakken. Er lopen hier verzorgers rond die trouw U zeggen maar liever willen dat we nu dan morgen gaan hemelen. Geen van allen voelt zich beledigd om jou taalgebruik. Jij voelt en ziet het als we iets nodig hebben of we ons niet goed voelen.Dan is er 100% aandacht en voelen we je liefde en respect voor ons.
Daaruit was voor mij het gegeven; het is de toon die de muziek maakt. En ik heb me er daarna nooit meer druk om gemaakt.
Onze ouders waren ook jij en jou en voor onze kinderen en kleinkinderen is het hetzelfde.
Alleen als ze uit de hoek komen die ik niet plezierig vindt dan wordt het anders. Onze dochter zegt altijd; als blikken konden doden.
Maar laten we met z'n allen daar geen punt van maken. Liefde voor je medemens is vele malen balangrijker.
Hartelijke groet en tot laters
Gerrie
Wij praten thuis zeeuws en in het zeeuws zeggen we nooit u. Dat is dan eigenlijk ook geen zeeuws woord. Ik zeg altijd wel u tegen mensen die ik niet ken en waar ik nederlands tegen spreek.
Oh ja, graag, ik vind het verschrikkelijk als 6-jarigen me aanspreken met 'Irene' en jij. Hallo, ik ben Miriamsmoeder, je mag ook mevrouw zeggen. Mijn nichtjes noemen me bij mijn voornaam, die moet ik er elk bezoek weer aan herinneren dat ik hun tante ben, maar 4 tantezeggertjes heb en daarom graag met 'Tante Irene' word aangesproken.
Ik zeg ook u, tegen vrijwel alle vreemden, van mijn leeftijd of jonger. Grijze mensen die graag hebben dat ik tutoyeer, respecteer ik (ik vind dat je dat zelf uit moet mogen maken, hoe je aangesorken wilt worden) maar het neemt wel eevn de tijd eer ik 'jij' zeg. Ik ben ook niet zo opgevoed,en ben trots als mijn inderen keurig 'u' zeggen tegen andere volwassenen.
Ik spreek in principe iedereen die geen kind of familie is aan met u totdat ze me vertellen dat ze liever getutoyeerd worden.
ik ben altijd beleefd tegen iedereen die het verdient
Een U , dat leerden we thuis ook
ik leerde dat mijn zoon ook
maar ik ken gezinnen, daar wil je niet weten wat die tegen elkaar roepen
Een @->- voor U.
Tegen mijn ouders zei/zeg ik geen u, maar ik vind er zeker wel iets voor te zeggen als ouders daar wél voor kiezen. Als juf liet ik me aanspreken met u en ik hecht er verder weinig waarde aan, maar merk dat ik het daar belangrijk vond. Ik denk niet dat het autoriteit geeft, maar het is gewoon netjes, vind ik. Ik heb een oud-leerling die nu bij de huisartsenpraktijk werkt waar ik zit en die me steevast met jij aanspreekt. Ik merk dat ik dat niet netjes vind, terwijl ik er dus verder helemaal geen waarde aan hecht dat mensen u tegen me zeggen. Toch apart hoe dat werkt. Ik zeg zelf u tegen mensen zodra ik twijfel of jij wel gepast is. Tegen mijn grootouders, ooms en tantes, enz. zei/zeg ik ook altijd u.
Ik vind eigenlijk ook dat de oud leerlingen/huisartsmedewerker U zou moeten zeggen.
Mij mag iedereen me bij mijn voornaam aanspreken en je tegen me zeggen. Ook mijn kleindochter mag tegen mij Sjoerd zeggen. Maar ik ben dan ook uit een tijd dat U zeggen uit de mode raakte.
Ik vind het goed dat er een zekere afstand is tussen leerkracht en leerlingen. Aanspreken met U kan daarbij helpen.
we staan er niet zo bij stil,
maar in het Frans let men daaar wel op
zeg dus "vous" en zeker niet "tu", men vindt het ongepast om de beleeftijdsvorm niet te gebuiken
Dat onderscheid vind ik best mooi!
Kwa leeftijd ben ik al vele jaren een u en vind het prima als ik zo wordt aangesproken. Het hoeft natuurlijk niet, maar als een mij onbekend jonger iemand mij je noemt klinkt het toch een beetje raar. Van kinderen kan ik dat je en jij weer wel prima hebben. Raar eigenlijk. In engelstalige landen hebben ze het maar makkelijk.
Ja, daar is alles gewoon 'you'.
'U' vindt ik onnodig afstand creeëren. Zelf wens ik niet met u te worden aangesproken. 50 jaar geleden deed ik dat ook niet bij mijn ouders. Dacht toen dat het met religie te maken had. Buurkinderen (allemaal Rooms) bleven u zeggen tegen hun ouders hun leven lang.
Op het werk was u ongewenst. Ik deed dat alleen als ik in de lift stond en de directeur een klant bij zich had. Zonder klant was het Piet en je. Ik gebruik het alleen als ik vreemde mensen spreek en iets van ze wil. Al vrij snel gaat dat over in je als je elkaar meer vertrouwd.
Voor mij staat u/jij los van respect.
In het Engels is u al jaren afgeschaft en vind je dat alleen nog in hun bijbels.. Best vreemd voor een land met zoveel rangen en standen. US-burgers begonnen me met 'sir' aan te spreken omdat ze iets van me moesten. Is natuurlijk net zo erg. Daar mocht je ook niet zonder stropdas op kantoor komen. Zorgt ook voor afstand en dus fouten in de communicatie.
Hoe staat u nog in Engelse bijbels Ximaar?
Moesten wij ook. En tegen vreemden doe ik het nog steeds, ongemerkt.
Ik zei altijd u tegen mijn ouders en ouderen.
Bij ouderen en volledig onbekenen doe ik dat nog steeds.
Hoewel het wel beetje van de leeftijd afhangt.
Thou (Gij), Thy/Thine (Uw), Thee (U); https://mindrenewers.com/2014/07/28/the-value-of-thou-thee-and-thy/
Dankjewel Ximaar!